Hanefiyye Mezhebinin Teessüsü Ve Gelişmesi

HANEFİYYE MEZHEBİNİN TEESSÜSÜ VE GELİŞMESİ

67- Hanefîyye Mezhebi Ebü Hanîfe´nîn Ve Ashabının Akvalinî İhtiva Eder

Asırlardan beri nesillerin benimsediği, ulemanın üzerine düşüp öğrendiği ve usulüne uygun mes´ele çıkarmak için emek ver: diği Hanefiyye mezhebi, yalnız îmâm-ı A´zam Ebû Hanîfe´nin kavillerinden müteşekkil değildir. îmâm-ı A´zam kavilieriyle ashabının kavilleri bu mezhebi teşkil eder. îstersen buna Kûfe´deki Ebû Hanîfe Mektebinin ekolünün kavilleri diyebilirsin.Ebû Hanîfe´nin vefatından sonra talebeleri Ebû Yusuf´la Muhammed´in eliyle bu fıkıh mektebi Bağdad´a geçmiştir.

Bu akvâl niçin böyle mezcolundu? îmam Mâlik´in ve îmam Şafiî´nin akvâli başkalarından ayrı bir halde bulunduğu gibi neden Ebû Hanîfe´nin kavilleri de böyle müstakil bir halde bulunarak akvâîinden bu mezheb teessüs etmedi? Müteaddit sebeplerin bir araya gelmesiyle bu böyle oldu. Hanefiyye mezhebi, Ebû Hanîfe´nin ve ashabının akvâli, hattâ onun çağdaşları olan Osman Betlî, îbn-i Şubrume, îbn-i Ebî Leylâ gibi Irak fukahâsımn re´y ve kavilleri mezcolunarak meydana geldi.

Hanefiyye mezhebi kitaplarında bu fukahânın re´yleri de zikrolunur. Bu sonuncular o mezhebden değilseler de bâzı kavilleri alınmıştır. Şimdi bu sebepleri görelim:

a- Bu sebeplerden biri şudur: îmâm-ı A´zam´m kavilleri b;-dayette naklolunurken başkalarından ayrılmış bir halde rivayet olunmuş değildir. Bunun için onun akvâlini seçip derli toplu biı arada ayrılmış bir halde bulmak mümkün olmuyor. Ve ashabının kavillerinden ayırarak her cihetten onlar hakkında bir fikir hâsıl etmek imkânı bulunmuyor. îmam Muhammed Irak fukahâsımn kavillerini toplarken yalnız Ebû Hanîfe´nin kavillerini toplamakla kalmadı, onun re´ylerini, ashabının ve çağdaşı olan diğer fukahânın re´ylerincten ayırmadı. Belki mes´eleleri, bunlarda ittifak vardır, bunlarda ihtilâf etmişlerdir, diyerek böyle umumî bir tâbirle ayırarak herkesin görüşünü bildirmeden bıraktı. Sonradan gelenlere bu fıkıh mecmuaları bu hâîiyîe intikâl etti. Bunlarda umumen Irak fukahâsmın akvâli ve hassaten Ebû Hanîfe´nin ve talebelerinin ahvâli toplanmış idi. Ebû Hanîfe´nin fıkhını rivayet edenlerden îmam muhammed´den başkaları da aynı yolu tuttular. Ziyade ettikleri birşey varsa o da zâhir-i rivayet kitaplarında îmam Mu-hammed´in ihtilâflarını zikretmeğe ehemmiyet vermediği bâzı ashabının muhalif olduklarını zikrederek bâzı isimler vermelerfdir. Meselâ îmam Muhammed, îmam Züfer´in muhalif olduğu yerleri zikretmiştir. Böylece Ebû Hanîfe´nin re´yleri ve akvâli diğerleriyle karışık bir halde rivayet olduğunu görüyoruz. Ulema bunları bu halde okuyup öğrendiler. Ve bunların mecmuuna Hanefiyye mezhebi nâmını verdiler. Bu mezhebe unvan olarak bu imamların en büyüğü ve cümlesinin üstadı olan îmâin-ı A´zam Ebû Hanîfe´nin şerefli adını seçtiler, Hanefiyye mezhebi dediler.

b- Yine" bu sebeplerden biri şudur: Muhtelif ilmî mes´eîeîer incelenir, farazî veya vâki´ olanlar için hüküm verilirken, ders halkasında mes´eîe inevzuubahis edilirken yalnız Ebû Hanîfe kendi re´yini söylemekle kalmazdı. Mes´eîe umuma arz olunur, mes´ele etrafında rnübahase ve münakaşa, yapılır, talebelerinin re´ylerini dinler, herkes bildiğini söyler, sualler soruiur, cevaplar verilir, kıyasların münakaşası yapılır, hal çareleri söylenir, böylece mes´eîe müşavere yoliyle her cihetten incelenerek olgunlaşır, bâzan bir re´yde ittifak ederler, toptan karar verirler, bâzan ihtilâf eder, ekseriyetle karara bağlarlardı. Öyle anlaşılıyor ki, Ebû Hanîfe Hazretleri, takvasından, Hakka îmanından ve rery hürriyetine hürmetinden dolayı talebelerini delilin gösterdiği neticeyi kabule davet ederdi, yoksa kendi dediklerini kabul değil. Eb ûYusuf,. Ebû Hanîfe fnin re´ylerini not edip yazardı. Kendi re´ylerini $ie. kaydederdi, îşte bû re´yler böyle toplu bir halde sonrakilere intikal etti. İşte bu mecmualar derslerin esasını teşkil etti. Bu fıkıh mektebinin mey-ederdi, yoksa kendi dediklerini kabul değil. Ebû Yusuf, Ebû Hanîfe´nin halkasında okunan, müzakere olunan, müşavere yoliyle halledilen mes´elelerin mecmudur, Ebû Hanîfe mektebinin eseridir. Ulema bu hükümleri verirken kâh birleşir, kâh ihtilâf ederlerdi. İhtilâf veya ittifak etsinler, onlar hep bir ders halkasının adamlarıdırlar. Sonra ounlar bir mezhep altında birleşmiş oldular.

c- Üçüncü bîr sebep de şudur: Bu büyük imamların re´ylerini bir arada-toplayan sebep yalnız birbirlerinin re´yîerini tanımalarına vesile olan kuru bir bağlılık değildir. Beraber talebelik, arkadaşlık, kavilleri inceleyip tetkik.etmek onları birbirine yaklaştırdı. Kavilleri ister ihtilâf etsin, ister ittifak etsin, hepsi bir usul altında toplanmış oldular. Ebû Hanîfe´nin takip ettiği usul, onun hayatında veya hayatından sonra onun talebelerinin beğenip seçtikleri usulün aynıdır. Arada bâzı ufak farklar ve tatbikatta biraz ihtilâf olsa da usul hep birdir. Meselâ Ebû Yusuf sonradan hadîs okudu. Re´y fukahâsıyla Hadîs ulemasının temasları sebebiyle Hadîs rivayetini çok yaptı. Zamanında fıkıh mektepleri birbiriyle kaynaştı. Birbirlerinin tesiri altında kaldılar. Bu sebeple üstadı Ebû Hanîfe´den daha çok Hadîsle istidlal yapar oldu. Üstadının almadığı Hadîsleri aldı, îmam Muhammed´in de vaziyeti aynıdır. Bunun sebebi: Hadîsi delil olarak alma aslında ihtilâf etmişler değildi. Asıl sebep şudur: Ebû Hanîfe´den sonra Hadîs rivayeti daha şuyû´ bulmuş olduğundan onlar daha çok Hadîs Öğrenmiş oldular. Ebû Hanîfe´nin mevsuk saymadığı râvileri mevsuk sayıp onlardan Hadîs aldılar.

îşte bu fukahânm usulde birleşmeleri, mes´elelerî aynı görüşle halletmeleri hepsinin kavillerinin bir mecmua hâlinde toplanıp bir mezheb meydana getirmelerinin üçüncü sebebi sayılır,

68- Ashabının Kavîllerî Kendilerinin Olmayıp Onun Akvalinden Mî Îhtîyar Olunmuştur?

Bâzı fukahâ zannediyor ki, Ebû Yusuf´un, Muhammed´in ve diğerlerinin kavilleri kendilerinin olmayıp Ebû Hanîfe´nln kavillerinden seçilmiş şeylerdir. Çünkü Ebû Hanîfe Hazretleri dîne son derece riayetkar olduklarından ihtiyat için bir mes´eîe hakkında muhtelif faraziyeler yürütür, çeşitli yönlerden onu hallederlerdi. İçlerinden birini seçer alır, diğer hal yolîanm terkederdi. Bâzan bir re´y seçer, sonra daha mükemmelini bulunca vazgeçer, onu alırdı. îşte bazı fukahâ, Ebû Hanîfe´nin ashabının kavilleri. Ebû Hanîfe´nin vazgeçtiği o kavillerdir, zannediyorlar.

Dürr-i Muhtar sahibi Ebû Yusuf´tan şunu naklediyor:

Ebû Yusuf diyor ki: «Ebû Hanîfe´ye muhalif olarak söylediğim her kavli, .Ebû Hanîfe de söylemiştir.»

İmam Züfer´in de şöyle dediği rivayet olunur: «Ebû Hanîfe´ye her hangi bir şeyde muhalif bir şey demişsem, onu Ebû Hanîfe behemehal öyle de söylemiştir.»

Ebû Yusuf diyor ki: «Ebû Hanîfe´ye muhalif olarak söylediğim her kavli, Ebû Hanîfe de söylemiştir.»

İmam Züfer´in de şöyle dediği rivayet olunur: «Ebû Hanîfe´-ye her hangi bir şeyde muhalif bir şey demişsem, onu Ebû Hanîfe behemehal öyle de söylemiştir.»

El-Hâvî şöyle diyor: «O fukahâdan herhangi birinin kavlini alan bilmeli ki, o bu suretle de Ebû Hanîfe´nin kavlini almış olur. Çünkü Ebû Yusuf, Muhammed, Züfer ve Hasan gibi kibar ashabının cümlesinden naklolunmuştur ki, onlar: Biz bir mes´eîe hakkında bir kavil söyledik mi, o mutlaka bizim Ebû Hanîfe´den ri-vâyetimizdir, demişler ve bunu yeminle te´kîd etmişlerdir. Öyleyse Hanefiyye fıkıh ve mezhebindeki her kavil nasıl olsa onun kavlidir. Başkasına nisbet olunanlar mecaz voliyledir».

EI-Hâvî´nin kaydı böyledir. Bence bu mübalâğadır. Ebû Yusuf´un ve Muhammed´in kavillerinin hepsi bu tarzda değildirler. Böyle demekie o, bu fukahâyı müstakil müctehid olmaktan çıkarıyor, belki de onların şahsiyetleri, üstadlarmm şahsiyetinde erimiş oluyor. Bakınız,, onlara nisbet olunan kavilleri mecaz voliyle nisbet edilmiş sayıyor, hakikat olarak onlara nisbetini kabul etmiyor.

Şüphesiz ki Ebû Hanîfe bir mes´cleyi hallederken kıyas ve is-fihsân ile çeşitli yönlerden inceler, ona göre hüküm verir, sonra o ihtimallerden birinin halkın muamelelerine uymadığım, kıyas kaidesine muvafık olmadığın veya şâriin maksadiyle birleşmediğini görerek onu bırakır, kendisinin hayatında veya Ölümünden sonra talebelerinden biri o bıraktığı ihtimâli daha iyi bulur, onu kabul ederdi. Fakat bu halde talebeleri onun kail olduğu bir kavli seçiyorlar, onun görüşünü almış oluyorlar denemez. Onlar bunu kendi görüşleriyle alıyorlar.

Bnzan Ebû Yusuf, Muhammed ve Züfer; Ebû Hanîfe´nin kail clduğu fakaf sonra ondan vazgeçtiği bir re´y ihtiyar edip alırlar. Bu takdirde o kavli Ebû Hanîfe´nin kavli olmaktan çıkmıştır, ondan vazgeçmiş olduğundan onun hükümsüz bıraktığı bir kavlidir. Fetva sahibi olan imamlardan biri o kavli seçtiği zaman bununla Ebû Hanîfe´ye iki defa muhalefet etmiştir. Böyle iki suretle muhalefet ederek bir kavli alan kimse onun dediğini, o rey kendisine hakikat voliyle değil mecaz yoiiyle isnad olunuyor denilemez sanırım.

Ebû Hanîfe´nin bâzı talebelerinin ona muhalefet etmelerinin sebebi şu da olabilir; Onun vefatından sonra talebeleri onun hayatında duymadığı bâzı Hadîsleri görmüşler ve öğrenmişlerdir. Onların bu Hadîslere istinaden kail oldukları re´yler de vardır. Nasıl olur da onların kail oldukları re´yler de vardır. Nasıl olur da onların kail oldukları her re´yi Ebû Hanîfe söylemiştir, bu onlara mecaz voliyle nisbet olunur denebilir. îbn-i Âbidin bunu Ebû Hanîfe´nin kavli addetmek istiyor. Fakat onlara mecazen nisbeti de ayırıp atmak istemiyor. Şöyle diyor: «îmâm-ı A´zam, a...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın