Ve Aleykümüs Selam . Efendimiz (S.A.V.) Cebrail (A.S.)'dan ayrıldıktan sonra Korku içinde evine vardı. Eşi Hz. Hatice'ye:
"Beni örtün, çabuk beni örtün" dedi. Bir müddet dinlenip heyecânı geçtikten sonra gördüklerini Hz. Hatice'ye anlattı, “Kendimden korkuyorum”, dedi. Hz. Hatice, O'nu şu ölmez sözlerle teselli etti.
"Öyle deme. Allah'a yemin ederim ki, Yüce Allah, hiç bir zaman seni utandırmaz. Çünkü sen , akrabanı gözetirsin. İşini görmekten âciz kimselerin işlerini yüklenirsin, Fakire yardım edersin. Misâfiri ağırlarsın...."
Ne güzel bir teselli ... ALLAH (c.c.) razı olsun .
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
