HZ. Peygamberimiz’in insanlarla münasebetlerinde dikkat çekici yönlerinden biride kesinlikle zengin fakir ayrımı yapmamasıydı Onun nazarında zengin,fakir, büyük, küçük, efendi, köle herkes eşitti.İslamın ilk yıllarında HZ. Peygamberimiz’in çevresinde genellikle genç ve fakir kimseler bulunuyordu.Hatta bir hadisde şöyle buyurmuştur: “Fakirleri arayınız, onları görüp gözetiniz zira siz ancak fakirler sayesinde yardım görüyor ve rızıklandırılıyorsunuz.” Sahabeden Ebû Zer,HZ. Peygamberimiz’in kendisine tavsiyelerini anlatırken, bunlardan birinin yoksulları sevip onlara yakın olmak olduğunu söylemiştir. HZ. Peygamberimiz, o dönemde toplumda yaygın olarak bulunan köle ve cariyelere “kölem yada cariyem” diye hitap edilmemesini “delikanlım, gencim, oğlum” gibi ifadelerle hitap edilmesini istemiştir. Yine bir hadiste “Nice saçı başı dağınık, kapı kapı kovulan ve asla önemsenmeyen kimse vardır ki, (herhangi bir hususla ilgili) ALLAH ’a yemin etse, ALLAH onu yemininde yalancı çıkarmaz.” buyurarak fakir bir dış görünüşün altında ALLAH katında değerli bir kalbin bulunabileceği hususunda uyarıda bulunmuş ve bizi dikkatli olmaya çağırmıştır. “İnsanlar HZ. Âdem’in oğullarıdır. HZ. Âdem’i de ALLAH topraktan yaratmıştır.” diyerek insanlar arasında bir farkın olmadığını vurgulamıştır.
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın