Tahallül

Tahallül (Namazdan Çıkış) ile İlgili Vazifeler

Bunlar da üçtür:

1. Her iki selâmıyla da orada bulunan cemaate ve meleklere selâm vermeye niyet etmelidir.
2. Selâmdan sonra yerinden kıpırdamamalıdır. Çünkü Hz.Peygamber ve halifeleri olan Hz. Ebubekir ile Hz. Ömer böyle yapmışlardır.134

Nâfile namazı, farz namazın kılındığı yerden başka bir yerde kılmalıdır. Eğer kendisine uyan cemaatın içinde kadınlar varsa, onlar dağılıp gitmedikçe, yerinden kıpırdamamalıdır.

Meşhur bir hadîste Hz. Peygamber´in şöyle diyecek kadar oturduğu rivayet edilmektedir:
Ey Allahım! Selâm sensin ve selâm sendedir. Ey celâl ve ikram sahib; Allahım! Sen her eksiklikten yücesin!

3. İmamın yerinden kalkarken yüzünü cemaata çevirmesi daha uygundur. Cemaatın imamdan önce kalkması mekruhtur, Rivayet ediliyor ki, Hz. Peygamber´in güzîde sahabilerinden Zübeyr ve Talhâ (r.a), bir imamın arkasında namaz kıldılar. Selâmdan sonra imama şöyle dediler: ´Bir husus müstesnâ, namaz kıldırışı çok güzel ve tamamdı. Şöyle ki, selâm verdikten sonra yüzünü cemaata çevirmiyorsun´. Sonra da cemaata dönerek İmamınız yerinden ayrılmadan önce kalkıp gitmeniz olmasaydı, namazınız çok güzel olacaktı´ dediler. İmam selâm verip yüzünü cemaata çevirdikten sonra, ister sağ tarafa, isterse de sol tarafa ayrılıp gidebilir. Fakat sağ tarafa ayrılıp gitmesi daha uygundur. İşte namazlardaki vazifeler bunlardır. Yalnız sabah namazında kunut duasının okunması sözkonusudur. İmam (ikinci rek´atın rükûundan sonra ayakta durup ve ellerini kaldırarak) ´Ey Allahım! Bizlere hidayet eyle!´ demeli, yalnız kendisini zikrederek ´Ey Allahım! Beni hidayete erdir!´ dememelidir. İmamın duasını dinleyen cemaat de ´âmin´ demelidir. Ancak imam ´Sen hükmedersin, sana hükmedilmez´ mealindeki İnneke takdî velâ yukdâ aleyk cümlesine geldiğinde cemaat ´âmin´ demeyi kesmelidir. Çünkü burası dua değil, Allah´ı senâ etme makamıdır. Cemaat da imamla beraber bu medh-ü senâyı tekrarlamalı veya ´Evet ben de bu hususta şehadet edenlerdenim´ mânâsına gelen Belâ ve ene alâ zâlike mine ´şşahidin ya da ´Doğru söyledin ve sevap işledin´ mânâsına gelen sadakte ve berirte veya buna benzer şeyler söylemelidir.

Kunutta ellerin kaldırılmasına dair bir hadîs-i şerîf rivayet edilmiştir.135 Gerçi bu keyfiyet, teşehhüdün sonunda okunan duaların hilafına olsa da, eğer bu husustaki hadîs sahih ise, elleri kaldırıp kunut duasını okumak müstahabdır... Çünkü teşehhüdün sonunda okunan dualar için el kaldırılmaz. Fakat kunutta Rasûlullah´ın sünnetine uyulmuştur. Esasen bu dua ile teşehhüd sonunda okunanlar arasında bir fark da vardır. Çünkü teşehhüdde eller özel bir şekilde baldırlar üzerine konur; binaena leyh ellerin bir vazifesi vardır. Kunutta ise ellerin vazifesi yoktur. Bu sebeple ´Kunutta ellerin kaldırılması kendilerinin vazifesidir´ denilirse garipsenmemelidir. Çünkü ellerin kaldırılması, duâya daha uygun düşmektedir.

Allah herkesten daha iyisini bilir. İşte imamlık ve cemaat âdâbının özü bunlardan ibarettir...İnsanoğlunu, iyilik yapmaya muvaffak kılan sadece Allah Teâlâ´dır!

133) Bu hadîs daha önce geçmişti.
134) Buhârî, (Ümmü Seleme´den)
135) Beyhakî, (Hasen bir senedle)
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın