İnsanın çocukluğundan kalan, bir çeşit kine dönüşmüş; ama kendine zarar vermeyen, yüreğinin bir köşesinde saklı duran ve onu hatırlatan bir şeyle karşılaşınca ortaya çıkıveren kimi duyguları vardır.
Çoğunlukla yetişkinlere karşı olan bu duygular en yakınınıza bile duyulabilir. İşte tam da burada bir çoçuk yüreği unutur; ama bağışlamaz. Yüreği onunla büyür.
Hani mesela çocuklara çifte standart uygulayan akrabalar, eşler dostlar, sözde, vardır. Hatta öğretmenler vardır. Kimi çocukları dışlayan arkadaş anneleri, çoğunlukla komşulardır bunlar, vardır. Bir çocuğun saf yüreğini düşünemeyecek kadar bencil, ilkel duygulu insanlar vardır. Ait olduğu "yer" bakımından aşağılanan, hor görülen, bir güleryüz esirgenen çocuklar...
" elleme bisikletimiiiiii !!!"
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
