Bu kıssa tam bir ibretlik...Çünkü bu devrin insanları daha çok Allah'a değilde yalan dünyanın malına, mülküne, parasına, puluna, boş sevinçlerine aldanıyor...Ama imam-ı azam bu şekilde yapmamış. Zaten doğrusu da budur..Her daim bu dünya da olan sevinçle sevinmek, yalan dünyanın malının elimizden gitmesi ile yakınmamız.Bunların hepsi yalan ve boş işler..Sadece bir şeye sevinmeliyiz Allah dostu olursak onun sevdiği kullar listesine yazılırsak, bir tek şeye üzülmeliyiz günah işlediği halde pişman olmayan  ve cehenneme gitmek durumuna üzülmeliyiz....
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın