Allah'ın insana emanet ettiği bütün mallar, zenginlikler, paralar ve eşyalar, yalnızca dünyalık geçimliklerdir. Bütün insan­ların az çok, kendi durumlarına ve çağlarına göre bunlara ihti­yacı vardır. Zaten Allah (c.c.) canlı veya cansız eşyayı insan dün­yada geçinebilsin diye yaratmıştır.

Ancak insanların dünyadan yiyecekleri son derece sınırlı­dır. Bir kişi diğerinden ne kadar fazla yiyebilir, ne kadar fazla tü­ketebilir? Belki biri diğerinden daha lüks eşya kullanabilir.

Ancak sonunda herkes aynı toprağın kucağına dönüyor.

Gerçek bu olunca bir takım insanların yalnızca dünyalık yaşamaları, hayatın merkezine yalnızca geçinme idealini koyma­ları onlar için cidden büyük bir zarardır.

Para kazanmak, eşyalara sahip olmak, tüketimi hayat anlayışı haline getirmek; bütün bunların peşine çılgın gibi koşmak yaratılışın amacı değildir. Geçimlikleri kutsal hale getirmek, pa­radan, eşyadan daha değerli bir şey tanımamak İnsan için bir körlüktür.

Peygamberimiz (s.a.v.) böyle insanlara dinarın (paranın) kölesi diyor ve sonra da ekliyor:

'Paranın kölesi olanlara yazık­lar olsun!'

Çağımız insanının eşya tutkusunu, paraya olan aşkını, dünyalıklar uğruna düştüğe sefil durumu bundan daha güzel hangi söz ortaya koyabilir?

Dinarın kölelerine yazıklar olsun.

Bu söz paradan, maldan, zenginliklerden daha kutsal bir şey tanımayan ahmaklar içindir. Bütün insani değerleri para uğ­runa bir tarafa atan maddeperestleredir. Allah'ı unutup, çıkarını ve mal peşinden koşmayı put haline getirenleredir. Makamları, saltanatları, maddi planda yükselmeyi, köşe dönmeyi, zenginlik­lerle insanlara hükmetmeyi amaç haline getiren şaşkınlaradır.

İnsanlann pek çoğunu, dünyalıklar oyalamaktadır. 'Buna sahip olayım, onu da elde edeyim, daha falancanın seviyesine bi­le gelemedim, ona bir kavuşayım', ümniyyeleri (hayalleri) ile oyalanan niceleri, böylelikle Rablerini, O'na kulluğu ve Ahiret hesabını, yani edebî mutluluğu unutuyorlar.

Malın kulu kölesi olanlar, kahredici bir tutsaklığı, çirkin bir esareti yaşamaktadırlar. Geçimliklerin ve çıkarın uğruna ki­şiliksiz hale gelenler, utanılacak bir zilletin içerisindedirler. Üs­tünlüğü, fazileti, önde olmayı mala, dünyalıklara sahip olmakta görenler, müthiş bir aldanıştadırlar.

insan için özgürlük en büyük şereftir ve en önemli mut­luluk kaynağıdır.

Dünyalık geçimlikler ve mal karşısında özgürlüğü kazabilen, ona hak ettiği değerden daha fazlasını vermeyen, onu bir emanet olarak değerlendiren kişiler, özgürlüklerini de kazanırlar.

Malın, paranın, çıkarın ve eşyanın mahkûmu ve tutsağı değil, hakimi olmak. Eşyanın peşine sürüklenen aç gözlü bir doymaz olmak yerine; mala hükmeden, eşyayı iyi amaçlar uğru­na kullanabilen, maldan diğer kulları da yararlandıran cömert bir kişi olmak...

İnsana izzet ve şeref kazandıran bu ilkedir.

Hz. Süleyman'ın kişiliğinde bu izzeti görüyoruz. O, eline emanet verilen mülkü ve dünyalıkları yerinde, hayırlı amaçlar için kullandı.

Malın hakimi oldu, eşya karşısında insanlık onurunu ve seçilmiş kul olma izzetini korudu. Dinara değil, Allah'a kulluk yapmaya devam etti. [370]


[370] Hüseyin K. Ece, Hz. Süleyman, H. Ece Yayınları: 197-199.

Esselamu Aleyküm ve rahmetullah..Malın kölesi olmaktan Mevlama sığınıyorum..Rabbim verdiği rızkı hayır yolda kullanmayı , nasip etsin inşaAllah..Mevlam razı olusn kardeşim

Aleykümselam.Rabbim razı olsun paylaşımdan Sümeyye abla.Rabbim bizlere de Hz.Süleyman'ın imanından,bağlılığından,iman aşkından versin.Bizlerde inşallah kendimizi dünyalık mallardan alı koyup,kendimizi ahirete adayabiliriz...