1- Hz. Süleyman'ın Kimliği


Hz. Süleyman Hz. Davud'un oğludur. Her ikisi de Hz. İb­rahim'in soyundandır.[66] Onun Hz. Davud'un oğlu olduğunu Kur'an'ın şu ifadelerinden anlıyoruz:

"Süleyman Davud'a mirasçı oldu ve dedi ki: 'Ey insanlar, bize kuşların mantığı (konuşma dili) öğretildi ve bize her şeyden (bol bir nimet) verildi. Hiç şüphesiz bu apaçık bir üstünlük­tür." [67]

"Biz Davud'a Süleyman'ı armağan ettik. O, ne güzel bir kuldu. Çünkü o, (daima Allah'a) yönelip-dönen biriydi."[68]

Hz. Süleyman'ın Hz. Davud'un oğlu olduğu konusunda muharref Tevrat ve İncil hırıstiyan, yahudi ve İslâm kaynakları hemen hemen söz birliği etmişlerdir.

Ancak,muharref Tevrat ve incil'e göre o, bir peygamber değil, büyük işler başarmış bir kraldır. Israiloğullarını yıllarca yönetmiş ve onların yararına çok büyük işler yapmıştır. Israiloğulları en parlak dönemlerini onun yönetimi altında iken geçir­mişlerdir. [69]

Kur'an-ı Kerim'e göre o bir peygamberdir. Allah (c.c.) tara­fından seçilmiş diğer peygamberlerle onun bir farkı yoktur. O da vahy almıştır, o da kendisine bildirilen dini hükümleri insanlara açıklamıştır. Peygamberler günah işlemekten masum oldukları gibi Hz. Süleyman da masumdur. Muharref Kitab-ı Mukaddes'te ve bazı rivayetlerde onunla ilgili olarak yer alan bazı fiiller ve sı­fatlar ona ait değildir.

Kur'an, onun peygamberliğinin yanında başka özellikleri­ni de saymaktadır. Bunlar Allah (c.c.) tarafından ona, peygamber­liğini desteklemek, insanlara; zengin ve güçlü olduğu halde hak­kıyla şükreden güzel insan tipini göstermek için verilmiştir.

Allah (c.c.) her peygambere kendi zaman ve şartlarına gö­re mucizeler vermiştir. Kur'an Hz. Süleyman'a ise farklı mucize­ler verildiğini açıklamakta, onun aynı zamanda toplum önderi, güçlü bir yönetici olduğunu, geniş bir mülke, hiç kimsenin sa­hip olmadığı, kuşlardan, cinlerden ve insanlardan meydana ge­len bir ordusu olduğunu söylüyor.

Kur'an'da adı bildirilen bütün peygamberler insanlık için seçkin örnektirler. Onların kişilikleri, hayatları, ahlakları, takva­ları, görevlerini hakkıyla yerine getirmeleri, yeryüzünü ıslah et­meleri, güzellikler sergilemeleriyle tüm zamanlar için birer numûnedir.

Farklı peygamberlerde insanlara ait bir takım özelliklerin ön plana daha fazla çıktığını görüyoruz. Bir başka deyişle Allah (c.c.) her peygambere farklı bir nimet vermiş, ya da her birini farklı bir denemeden geçirmiştir. Onların bu denemeleri başa­rıyla tamamlamalarını da insanlığa birer örnek ve ibret tabloları olarak sunmuştur.

Söz gelimi, Hz. Âdem (a.s.) Cennet'te bir ağaçtan yememe yasağı ile denenmişti. Onda olan aşırı istek, ya da daha fazlasını isteme arzusu ona yasağı çiğnetti. Bu insanî bir zaaf idi. Bütün in­sanlar Âdem'in çocukları olduklarına göre, onlar da buna benzer' hatalara, bu gibi uzun emellere düşebileceklerdi. Bu gibi hatalar­dan sonra Hz. Âdem gibi pişman olup tevbe etmek ise, Allah'a imanın ve kendi insanlık konumunu bilmenin göstergesidir.

Hz. ibrahim (a.s.), ateşe atılma, oğlunu kurban etme gibi çetin sınavlardan geçmişti. O bütün bunları tam bir teslimiyetle karşılamış, ateş içinde bile tebessüm ederek, Rabbinin kendi ya­nında olduğunu bilmişti.

Hz. Eyyûb amansız hastalık ve zorluklar, Hz. Musa fira­vun ve kavminin zulmüyle, israiloğullarının serkeşlikleriyle im­tihan edildi. O hepsine sabretti, direndi, mücadeleyi elinden bı­rakmadı. Sonunda görevini hakkıyla yapmış seçkin elçilerin ara­sında yerini aldı.

Hz. Nuh (a.s.) yüzlerce yıl katı yürekli bir topluluğun akıl almaz inadıyla ve tufanla, Hz. Salih söz dinlemez bir kavmin is­yanıyla, Hz. Şuayb, ölçü ve tartıda kendi çıkarları için hile ya­pan, bu hileyi bir ticaret anlayışı haline getiren bir kavimle, Hz. Yahya temiz canını Allah yolunda feda etmekle denemeye tabi tutuldular.

Hz. Davud ve Hz. Süleyman da çok daha değişik bir şey­le, dünyalık mal, mülk, hükümdarlık ve hiç kimsenin sahip ol­madığı ilimle denendiler.

Böylece peygamberlerin hayatında bazı davranışların, özelliklerin ve eylemlerin bir çok çeşidi görülmektedir. Allah (c.c.), farklı zamanlarda ve farklı yerlerde görev yapan elçilerin; bu farklı yönlerine ve farklı şekillerde sınav edilmelerine rağ­men, ortak görevlerine, kişiliklerine ve bağlı oldukları ilâhî da­vete dikkat çekmektedir.

Hz. Süleyman'ın kimliği, peygamberlik, seçkinlik ve ön­derlik kimliğidir. Tıpkı kutlu elçiler gibi. Onun kimliği Allah'a teslimiyeti, takvayı, şükrü, Allah'ın verdiklerinden razı olunmuşluğu ifade eder.

Onun kimliği bir soya, bir mesleğe, bir ülkeye, bir kliğe ait bir kimlik değildir.

O, kutlu rasuller ailesinin, örnek insanlar halkasının, Hz. Davud gibi bir peygamberin evinin kimliğini taşımaktadır. [70]


[66] F Vecdi, Mushafu'l Müfesser, Mısır 1377, s: 131 ve 176

[67] Neml: 27/16

[68] Sâd: 38/30

[69] O. Cilacı, 5. İsl. Ans. Hz. Süleyman mad. İst. 1992, 5/454

[70] Hüseyin K. Ece, Hz. Süleyman, H. Ece Yayınları: 51-54.

Öğrencilerime anlattığımda en ilgi çeken peygamberlerden biri hz İbrahim Allah ondan razı olsun bize zenginlik içinde olup Allahı unutmamayı göstermiş. Şumarmamayı dünya malına tama etmemeyi öğretmiş. Allah onlara uygun yaşayabilmek nasib etsin. Allah razı olsun