Hz. Süleyman a verilenler ve özellikler

B- HZ. SÜLEYMAN'A VERİLENLER VE ÖZELLİKLERİ

1- Hz. Süleyman'ın Kimliği

Hz. Süleyman Hz. Davud'un oğludur. Her ikisi de Hz. İbrahim'in soyundandır.[66] Onun Hz. Davud'un oğlu olduğunu Kur'an'ın şu ifadelerinden anlıyoruz:

"Süleyman Davud'a mirasçı oldu ve dedi ki: 'Ey insanlar, bize kuşların mantığı (konuşma dili) öğretildi ve bize her şeyden (bol bir nimet) verildi. Hiç şüphesiz bu apaçık bir üstünlüktür." [67]

"Biz Davud'a Süleyman'ı armağan ettik. O, ne güzel bir kuldu. Çünkü o, (daima Allah'a) yönelip-dönen biriydi."[68]

Hz. Süleyman'ın Hz. Davud'un oğlu olduğu konusunda muharref Tevrat ve İncil hırıstiyan, yahudi ve İslâm kaynakları hemen hemen söz birliği etmişlerdir.

Ancak,muharref Tevrat ve incil'e göre o, bir peygamber değil, büyük işler başarmış bir kraldır. Israiloğullarını yıllarca yönetmiş ve onların yararına çok büyük işler yapmıştır. Israiloğulları en parlak dönemlerini onun yönetimi altında iken geçirmişlerdir. [69]

Kur'an-ı Kerim'e göre o bir peygamberdir. Allah (c.c.) tarafından seçilmiş diğer peygamberlerle onun bir farkı yoktur. O da vahy almıştır, o da kendisine bildirilen dini hükümleri insanlara açıklamıştır. Peygamberler günah işlemekten masum oldukları gibi Hz. Süleyman da masumdur. Muharref Kitab-ı Mukaddes'te ve bazı rivayetlerde onunla ilgili olarak yer alan bazı fiiller ve sıfatlar ona ait değildir.

Kur'an, onun peygamberliğinin yanında başka özelliklerini de saymaktadır. Bunlar Allah (c.c.) tarafından ona, peygamberliğini desteklemek, insanlara; zengin ve güçlü olduğu halde hakkıyla şükreden güzel insan tipini göstermek için verilmiştir.

Allah (c.c.) her peygambere kendi zaman ve şartlarına göre mucizeler vermiştir. Kur'an Hz. Süleyman'a ise farklı mucizeler verildiğini açıklamakta, onun aynı zamanda toplum önderi, güçlü bir yönetici olduğunu, geniş bir mülke, hiç kimsenin sahip olmadığı, kuşlardan, cinlerden ve insanlardan meydana gelen bir ordusu olduğunu söylüyor.

Kur'an'da adı bildirilen bütün peygamberler insanlık için seçkin örnektirler. Onların kişilikleri, hayatları, ahlakları, takvaları, görevlerini hakkıyla yerine getirmeleri, yeryüzünü ıslah etmeleri, güzellikler sergilemeleriyle tüm zamanlar için birer numûnedir.

Farklı peygamberlerde insanlara ait bir takım özelliklerin ön plana daha fazla çıktığını görüyoruz. Bir başka deyişle Allah (c.c.) her peygambere farklı bir nimet vermiş, ya da her birini farklı bir denemeden geçirmiştir. Onların bu denemeleri başarıyla tamamlamalarını da insanlığa birer örnek ve ibret tabloları olarak sunmuştur.

Söz gelimi, Hz. Âdem (a.s.) Cennet'te bir ağaçtan yememe yasağı ile denenmişti. Onda olan aşırı istek, ya da daha fazlasını isteme arzusu ona yasağı çiğnetti. Bu insanî bir zaaf idi. Bütün insanlar Âdem'in çocukları olduklarına göre, onlar da buna benzer' hatalara, bu gibi uzun emellere düşebileceklerdi. Bu gibi hatalardan sonra Hz. Âdem gibi pişman olup tevbe etmek ise, Allah'a imanın ve kendi insanlık konumunu bilmenin göstergesidir.

Hz. ibrahim (a.s.), ateşe atılma, oğlunu kurban etme gibi çetin sınavlardan geçmişti. O bütün bunları tam bir teslimiyetle karşılamış, ateş içinde bile tebessüm ederek, Rabbinin kendi yanında olduğunu bilmişti.

Hz. Eyyûb amansız hastalık ve zorluklar, Hz. Musa firavun ve kavminin zulmüyle, israiloğullarının serkeşlikleriyle imtihan edildi. O hepsine sabretti, direndi, mücadeleyi elinden bırakmadı. Sonunda görevini hakkıyla yapmış seçkin elçilerin arasında yerini aldı.

Hz. Nuh (a.s.) yüzlerce yıl katı yürekli bir topluluğun akıl almaz inadıyla ve tufanla, Hz. Salih söz dinlemez bir kavmin isyanıyla, Hz. Şuayb, ölçü ve tartıda kendi çıkarları için hile yapan, bu hileyi bir ticaret anlayışı haline getiren bir kavimle, Hz. Yahya temiz canını Allah yolunda feda etmekle denemeye tabi tutuldular.

Hz. Davud ve Hz. Süleyman da çok daha değişik bir şeyle, dünyalık mal, mülk, hükümdarlık ve hiç kimsenin sahip olmadığı ilimle denendiler.

Böylece peygamberlerin hayatında bazı davranışların, özelliklerin ve eylemlerin bir çok çeşidi görülmektedir. Allah (c.c.), farklı zamanlarda ve farklı yerlerde görev yapan elçilerin; bu farklı yönlerine ve farklı şekillerde sınav edilmelerine rağmen, ortak görevlerine, kişiliklerine ve bağlı oldukları ilâhî davete dikkat çekmektedir.

Hz. Süleyman'ın kimliği, peygamberlik, seçkinlik ve önderlik kimliğidir. Tıpkı kutlu elçiler gibi. Onun kimliği Allah'a teslimiyeti, takvayı, şükrü, Allah'ın verdiklerinden razı olunmuşluğu ifade eder.

Onun kimliği bir soya, bir mesleğe, bir ülkeye, bir kliğe ait bir kimlik değildir.

O, kutlu rasuller ailesinin, örnek insanlar halkasının, Hz. Davud gibi bir peygamberin evinin kimliğini taşımaktadır. [70]

[66] F Vecdi, Mushafu'l Müfesser, Mısır 1377, s: 131 ve 176

[67] Neml: 27/16

[68] Sâd: 38/30

[69] O. Cilacı, 5. İsl. Ans. Hz. Süleyman mad. İst. 1992, 5/454

[70] Hüseyin K. Ece, Hz. Süleyman, H. Ece Yayınları: 51-54.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın