Bir Hatıra Ve Üzüntü

Bir Hatıra Ve Üzüntü

Bedir'de esir edilenler arasında Resûlüllah'm damadı Ebû'l As b. Rebî de vardı. Ebû'l As ticaretle uğraşan ve zengin sayılabilecek birisiydi. Annesi Hâle bint-i Hu-veylid, Hz. Hatice'nin kız kardeşiydi. Bu nedenle eşi Zeyneb aynı zamanda kuzeniydi. Zeyneb'i severdi; Zeyneb'e karşı iyi bir eşti. O zamanlar henüz nikahın ayrıntılarıyla ilgili ayetler vahyolunmadığı için, Resulüllah kızını bir müşrik olan Ebû'l As'dan ayırmamış ve Mekke'de kalmasına razı olmuştu. Ebû'l As'm İslâm'a ve Müslümanlara karşı bir düşmanlığı görülmemiş, ama Bedir'e gelen Mekke ordusuna katılmazhk da edememişti.

Mckkeliler, esirleri için kurtuluş akçeleri gönderirken, Zeyneb de kocasının kurtuluş akçesi olarak değerli bir gerdanlık gönderdi. Gerdanlığın değeri kocasının fidyesini karşılamaya yetiyordu. Gerdanlık Resûlüllah'a takdim edildi. Müslümanlar gerdanlığı eline alan Resûlüllah'm üzüldüğünü fark ettiler. Önce bunun sebebini anlayamadılar. Çünkü damadının kurtuluş akçesini tayin eden kendisiydi ve fidyeyi gönderecek olanın da kızı olduğunu biliyordu. Ama ne var ki, fidye olarak verilen gerdanlığı görünce değişmiş ve üzülmüştü. Bunun sebebini öğrenmek istediler, 'Ey Allah'ın Resulü! Üzüldüğünü görüyoruz. Ne oldu? Seni üzen nedir?' dediler. Resûlüllah 'Bu Hatice'nin gerdanlığıydı. Onu Zeyneb'e vermişti. Onu görünce Hatice'yi hatırladım. Bu beni üzdü. Eğer uygun bulursanız esiri serbest bırakalım ve gerdanlığı da sahibine iade edelim [206] dedi. Müslümanlardan hiç kimse bu isteğe itiraz etmedi. Ebû'l As'ı serbest bıraktılar, Zeyneb'e iade etmesi için de gerdanlığı kendisine verdiler.

Resûlüllah, diğer kızı Rukayye vefat ettiği için üzüntülüydü. Muhtemeldir ki, Ebû'l As'tan Zeyneb'in Medine'ye gelmesine müsaade etmesini istedi. Ebû'l As, gördüğü iyilik üzerine, Mekke'ye varınca, eşine isterse Medine'ye gidebileceğini söyledi. Zeyneb Medine'ye gitmeyi tercih edince, Ebû'l As yol hazırlığı yaparak eşini Medine'ye gönderdi. Ancak yolda Mekke'nin serserilerinden iki kişi Zeyneb'e sataştılar. Itiş-kakış sırasında Zeyneb devenin üzerinden yere düştü ve hamile olduğu için düşük yaptı. Zeyneb kendisini almaları için Resulüllah'm yola çıkardığı Zeyd b. Harise ve Ensardan bir Müslümanm refakatinde zorlu bir yolculuğu takiben Medine'ye ulaştı. Fakat vefatına kadar da sağlığı hiç düzelmedi.

Bedir'den bir ay sonra Medine'ye gelen Zeyneb babasına kavuştu. Resûlüllah, Rukayye'nin acısını Zeyneb ile gidermeye çalıştı. Ancak onun yaralanmış ve sağlığının bozulmuş olmasına çok üzüldü. Bir ara, bir baba olarak yaşadığı acı ve üzüntünün etkisiyle kızma yapılanın intikamını alacağını söylemesine rağmen, sonra bu kararından vazgeçti. Zeyneb'in düşüp yaralanmasına neden olan Habbâr b. Esved Müslüman olduğu zaman hiçbir şey demedi, Habbâr'ı affetti.

[206] Taberî, Tarihu'r-Rusül ve'l-Mülûk, 11/290, 291; İbnü'l Esir, el-Kâmil fi't-Târih, 11/63, 64.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın