Sen Gidince
Sen yokken ya Muhammed (sav) !
Biz gaflete düşmüştük...
Ne olur bizi azad et!
Soğukta büzüşmüştük...
Sonra sen doğdun,
Dünya yeniden doğdu.
Dudakların bir kere bile baba demedi,diyemedi...
Gönlümüz senle üzüldü,senle güldü.
Gözlerimiz senle açıldı,senle kapandı.
Ruhumuz senle hayat buldu ...
Seninle sevdik Ya Rsullah(sav)..
Hep gülümsersin inşAllah...
Davandan hiç vazgeçmedin MaşAllah..
Yalnızlığıma tek çarem sensin,
Hayat labirentimde kayıp ışığım sensin ,
Dünyada eşsiz tek yarimsin.
Kalbimdeki sevgisizliğe merhem ancak sensin..
Sen gidince Ya Rasullah(sav)!
Ne dünyanın ,ne de kainatin anlamı oldu.
Sen ,bizleri bu dünyada sensiz bırakınca,
Senin sözlerin bana hazine oldu.
Sen gidince Ya Rasullah(sav)..
Hz.Fatima yetim kaldı.
Sen susunca Ya Rasullah(sav)..
Sözler eksik kaldı...
Sebebim ,amacım,her şeyim,
Üzülürüm ,kaygılanırım ancak..
Sevinemem , sızı dolar içim,
Buruk buruk acılarla yaşarım ancak...
Gel de Ya Rasullah(sav),
Eksiklerimizi,
Üzüntülerimizi
Gider ki mutlu olalım İnşAllah...
Yazar: Yağmur[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın