Namaz kılmak yasak olan vakitler

Namaz Kılmak Yasak Olan Vakitler:

Namaz hayırlı bir ibadettir. Bu itibarla, dileyen yukarıda saydıklarımıza ilave olarak dilediği kadar fazladan kılabilir. Şu kadar var ki beş vakitte namaz kılmak yasaklanmıştır. Bunlardan üçü hakkındaki yasak, diğer ikisine nisbetle daha güçlüdür. Bu üç saat şunlardır:

1. Güneşin, doğuş anı. Bu ufuktan yükselişine kadar sürer.

2. Güneşin tam tepe noktaya dikilmeye başlamasından, batıya doğru meyline kadar olan vakit.

3. Güneşin sararıp batma anı.

Bu vakitler, mecusilerin ibadet vakitleridir. Onlar, dinlerini tahrif eden ve Allah'ı bırakarak güneşe tapınmaya başlayan, şeytanın yoldan sapıttığı bir kavimdir. Rasûlullah'ın (s.a.), "Güneş, [531 doğarken, şeytanın iki boynuzu arasından doğar.[198] sözünün ifade ettiği anlam budur. Çünkü bu anda kâfirler, güneşe secde halinde olurlar. Bu durumda İslâm ümmetinin, ibadetlerin en büyüğü olan namazın vakti yönünden de, küfür milletinden ayrılması gerekli olmuştur.

Diğer iki vakte gelince, bu şu hadiste ifadesini bulmuştur: Güneş doğup iyice ortaya çıkıncaya kadar sabah namazından sonra, batıncaya kadar da ikindi namazından sonra namaz kılmak yoktur.[199]

Derim ki: Bu iki vakitte namaz kılınmasının yasaklanması, yasak olan diğer üç vakitte namaz kılınmasına yol açması sebebiyledir. Bu yüzden Rasûlullah'ın (s.a.), bazen bu vakitlerde namaz kıldığı olmuştur. Çünkü kendisi, mekruh bir duruma düşmekten emin bulunmaktadır.

Cuma günü öğle zeval vakti namaz kılınmasının caiz olduğu istisna olarak rivayet edilmiştir. "Ey Abdi Menâf oğulları! Sizden her kim insanların işini üstlenirse, sakın ola ki, hiçbir kimseyi bu kutsal evi tavaf etmekten ve gece ya da gündüz dilediği her vakitte namaz kılmaktan alıkoymasın. [200] hadisinden de, Mescicî-i Ha-ram'da yasak olan bu üç vakitte de namaz kılmanın caiz olduğu hükmü çıkarılmıştır. Genel yasak hükmüne burada ve cuma günü uyulmamasının sırrı, bu ikisinin dinî nişanelerin ortaya çıktığı zaman ve mekan oluşlarıdır. Bu özellikleriyle, namaza engel olan manayı ortadan kaldırmış olmaktadırlar. [201]

[198] bkz. Buharı, BedVİ-halk, 11; Müslim, Müsâfırîn, 290; Ebû Dâvûd, Ta-tavvu', 10.

[199] Nesâî, Mevâkît, 35.

[200] Ebû Dâvûd, Menâsik, 52; İbn Mâce, İkâmet, 149.

[201] Şah Veliyyullah Dihlevî, Hüccetullâhi’l-Bâliğa İslâm Düşüncesinin İlkeleri, İz Yayınları: 2/59-60.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın