Öyleyse Mutlu Olmalıyız
Bir varmış bir yokmuş… Çok güzel bir şehirde çok mutsuz bir çocuk varmış
Annesi babası ona istediği her şeyi alıyorlarmış, ama yine de mutsuzmuş hiçbir zaman mutlu olamıyormuş Ailesi de bu duruma çok üzülüyormuş, ona doğum günü düzenlemişler, hediyeler almışlar Her gün değişik oyuncaklar alarak onu mutlu etmek istiyorlarmış Ne yaparlarsa yapsınlar bir türlü çocuğu mutlu edememişler, hiç yüzü gülmüyordu, hatta teşekkür bile etmiyordu Bir sür sonra babası mutsuz çocuğunu amcasının yanına göndermiş
Fakat amcasının yanında, o güzel ormanın, sevimli hayvanların yanında bile mutlu olmamış
Bir gün yine kasabanın sokaklarında üzgün bir halde gezinirken, bir köşede ağlayan üstü başı yırtık, çok bitkin gözüken bir çocuğu görmüş Ona:
-Niçin ağlıyorsun, neden bu kadar mutsuzsun? diye sordu Çocukta:
-Ben kimsesizim, annem babam yok, karnım da çok aç, bu yüzden çok mutsuzum, dedi
Bizim mutsuz çocuk, onu alarak amcasının evine götürdü Amcası çocukla çok ilgilendi, banyosunu yaptırdı, giyecek elbise verdi ve sonra da yemek vererek karnı doyurdu
Mutsuz çocuk evine getirdiği ağlayan çocuğa oyuncaklarını verdi, o da oyuncaklarla oynayarak çok sevindi Bütün üzüntüsünü unuttu Artık sevinçle gülüp, oynuyordu Sonra onu evine getiren mutsuz çocuğa şöyle dedi:
-Ne güzel iyi bir ailen var, keşke benim de annem-babam olsaydı, o zaman hiç mutsuz olmazdım
Bunu duyan mutsuz arkadaşımız, mutlu olması için nelere sahip olduğunu anladı ve kendisinden çok utandı
Evet, mutlu olabilmemiz için Allah’ımız bize en güzel hediye olarak anne ve babalarımızı vermiş ve aklınıza gelecek daha yüzlerce diğer güzel hediyeler Öyleyse mutsuz olmamız için hiçbir neden yok
Başkalarının haline bakarak nelere sahip olduğumuzun farkında olmalıyız İşte bunun farkına varan mutsuz çocuk, bir daha hiç üzülmemiş, her zaman annesine babasına sarılarak hep gülümsemiş ve her gün Allah'a dua ederek, bu kadar çok hediye verdiği için teşekkür etmiş
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
