İkrime B Ebi Cehil Saffan ve Diğer Müslüman Olanlar

İkrime B.Ebi Cehil, Saffan ve Diğer Müslüman Olanlar
22. FASIL: İKRİME B. EBÎ CEHL’İN MÜSLÜMAN OLUŞU

- Fetih günü Haris b. Hişam’ın kızı ve İkrime b. Ebî Cehl’in karısı Ümmü Hakim geldi, müslüman oldu. Sonra Hz. Peygamber’e,

‘İkrime öldürülmekten korktuğu için Yemen’e kaçtı. Ona eman ver’, dedi. Hz. Peygamber de,

‘İkrime emniyettedir’, dedi. Böylece Ümmü Hakim, İkrime’yi geri çevirmek için yola çıktı. Beraberinde Rum asıllı bir kölesi de vardı. Kölesi ona yolda sarkıntılık etti. Ümmü Hakim de onu kandırmak kabilinden bazı sözler sarfediyordu. Ta ki, Ak kabilesinden bir guruba rastlayıncaya kadar. Onlardan yardım istedi. Onlar o köleyi bağladılar. Ve Ümmü Hakim, İkrime’ye yetişti. İkrime Tehame sahillerinden birisine varmıştı ve gemiye binmişti. Ümmü Hakim gemiye yaklaşıp, İkrime’ye,

’gel kurtul’, dedi. İkrime,

‘kurtulmam için ne demem gerek?’ diye sordu. Ümmü Hakim,

‘Allah’tan başka ilah yoktur de’, dedi. İkrime de,

‘zaten ben bu yüzden kaçtım’, dedi. Ümmü Hakim ısrar ederek şöyle dedi:

‘Ben akrabalık bağlarını gözeten, insanların en doğrusunun, en hayırlısının yanından geliyorum. Sakın kendini tehlikeye atma’. Ümmü Hakim ona iyice yaklaşıp,

‘ben senin için Hz. Peygamber’den eman aldım’, dedi. İkrime,

‘gerçekten eman aldın mı?’ diye sordu. Ümmü Hakim,

evet, ben onunla konuştum, sana eman sözü verdi, dedi. Böylece İkrime, hanımı Ümmü Hakim’le beraber geri döndü ve hanımı kendisine kölesiyle kendi arasında geçen olayı anlattı. İkrime de o köleyi öldürdü. O sırada daha müslüman olmamıştı.[1]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Vakidi, İbn Asakir (Abdullah b. Zübeyr’den); Hakim, Müstedrek, III/241

Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 1/160.

İkrime’nin Müslüman Olması ve Hz. Peygamber’in Yüce Ahlâkına Şahitlik Etmesi

- İkrime, Mekke’ye yaklaştığında Hz. Peygamber sahabilere,

‘İkrime size mümin ve muhacir olarak geliyor. Sakın babasına küfretmeyin. Çünkü ölüye küfretmek diriyi rahatsız eder ve o küfür ölüye de gitmez’ dedi. O sırada İkrime hanımıyla cinsi ilişkide bulunmak istedi. Hanımı ona izin vermiyor ve diyordu ki,

‘Sen kâfirsin, ben müslümanım’. İkrime de,

‘Seni, nefsini bana teslim etmekten alıkoyan büyük bir şeydir’ dedi. Hz. Peygamber, İkrime’yi gördüğünde o kadar çok sevindi ki, yerinden sıçradı ve mübarek cübbesi sırtından yere düştü. Sonra Hz. Peygamber oturdu. İkrime’yi de huzurunda oturttu. Beraberinde başı kapalı hanımı da vardı. İkrime,

‘Ey Muhammed, şu kadın bana haber verdi ki sen bana eman vermişsin’, dedi. Hz. Peygamber,

‘doğru söylüyor, sen emniyettesin!’ buyurdu. İkrime,

‘peki beni neye davet ediyorsun ya Muhammed?’ deyince, Hz. Peygamber,

‘seni Allah’tan başka ilah olmadığına ve benim de Allah’ın peygamberi olduğuma şahidlik etmeye davet ediyorum. Bununla beraber namaz kılacak, zekât vereceksin’, dedi. Ve İslâm’ın diğer hasletlerini teker teker sayarak bunları yapacaksın, dedi. İkrime,

‘Allah’a yemin ederim, beni hak olan bir şeye davet ediyorsun. Güzel bir işe çağırıyorsun. Allah’a yemin ederim ki, sen bizi İslâm’a davet etmezden önce aramızda konuşma bakımından en doğrumuz idin. İyilik bakımından hepimizden daha fazla iyilik yapıyordun’, dedi. Sonra da, ben ‘Allah’tan başka ilah olmadığına, Muhammed’in Allah’ın kulu ve Rasûlü olduğuna şahidlik ediyorum’, dedi. Bu, Rasûlullah’ı çok sevindirdi. Sonra, ‘ey Allah’ın Rasûlü! Benim söyleyebileceğim en hayırlı şeyi bana öğret’, dedi. Hz. Peygamber,

‘Allah’tan başka ilah yoktur. Muhammed Allah’ın kulu ve rasûlüdür dersin’, dedi. İkrime,

‘daha sonra?’ diye sordu. Hz. Peygamber,

‘ben Allah’ı ve burada hazır bulunanları şahid kılıyorum ki ben müslüman, mücahid ve muhacir bir insanım, diyeceksin’, buyurdu. İkrime bunları da söyledi.[1]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 1/160-161.

Hz. Peygamber’in İkrime’ye Dua Etmesi

- Hz. Peygamber İkrime’ye,

‘Bugün benden ne istersen -eğer gücümün yettiği bir şey ise- sana vereceğim’, dedi. İkrime,

‘benim senden istediğim şudur. Sana karşı ne kadar düşmanlık yapmışsam, seninle savaşmak için ne kadar adım atmış ve ne kadar kılıç sallamış isem ve senin hakkında ister yüzüne, ister arkandan olsun ne kadar kötü söz söylemişsem bütün bunlar için bana Allah’tan mağfiret dileyesin.’ Hz. Peygamber de,

‘ey Rabbim! Bana ne kadar düşmanlık etmişse, senin nûrunu söndürmek için ne kadar adım atmışsa ve her ne isyanda bulunmuşsa ve benim hakkımda -gerek yüzüme gerek arkamdan olsun- ne kadar kötü söz söylemişse hepsini affet’, diye dua etti. Hz. Peygamber bunları söyledikten sonra İkrime,

‘ey Allah’ın Rasûlü! Buna razı oldum’, dedi. Sonra İkrime, ‘şahit ol ey Allah’ın Rasûlü! Ben Allah’ın yolundan insanları menetmek için ne kadar çaba harcamışsam onun iki mislini Allah yolunda harcayacağım. Allah’ın yolundan insanları caydırmak için yaptığım savaşın iki mislini Allah yolunda yapacağım’, dedi ve sonra şehid düşünceye kadar İslâm’da cihadlara katıldı. Hz. Peygamber ilk nikâhıyla hanımı Ümmü Hakim’i ona zevce olarak geri verdi.

İkrime b. Ebî Cehil, Hz. Peygamber’e geldiğinde şöyle dedi:

‘Ey Muhammed! Bu kadın senin bana eman verdiğini söylüyor.’ Hz. Peygamber

‘evet sen emniyettesin’ dedi. İkrime

‘şehadet ederim ki, Allah’tan başka ilah yoktur. Yine şehadet ederim ki, sen O’nun kulu ve rasûlüsün. Sen insanların en şefkatlisi, en doğrusu ve en vefakâr olanısın’ dedi.

İkrime diyor ki: ‘Ben bu sözleri söylerken haya ettiğim için başımı önüme eğmiştim. Sonra dedim ki:

Ey Allah’ın Rasûlü, sana yaptığım her düşmanlık için, şirkin galib gelmesi için işlediğim her günahım için Allah’tan af talebinde bulun!’ Hz. Peygamber

‘Yarab! İkrime’nin bana karşı yaptığı bütün düşmanlıkları, Allah yolundan insanları menetmek için daldığı her savaşını onun için affeyle!’ buyurdu. Dedim ki:

‘Ey Allah’ın Rasûlü, bana bildiğin en hayırlı şeyi söyle de onu öğreneyim’. Hz. Peygamber bana,

‘Allah’tan başka ilah olmadığına ve Muhammed’in onun kulu ve rasûlü olduğuna şahidlik ederim de ve Allah yolunda cihad et’ buyurdu. Bunun üzerine şöyle dedim:

Ey Allah’ın Rasûlü! Allah’a andolsun ki, ben insanları Allah yolundan menetmek için sarf ettiğim çabanın iki mislini Allah yolunda sarfedeceğim’[1]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Müstedrek (Vakidi’den)

Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 1/161-162.

İkrime’nin Bütün Gücüyle Savaşması ve Şehit Olması

- Bundan sonra İkrime Ecnâdin[1] de, Hz. Ebubekir’in hilafeti zamanında şehit düşünceye kadar hiçbir savaştan geri kalmadı. Hz. Peygamber onu Hevazin kabilesinin zekâtlarını toplamak üzere, o kabilenin başına tayin etmişti. Hz. Peygamber vefat ettiğinde İkrime Tebâle’de bulunuyordu.[2]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Ecnadin, Filistin’de Remle ile Beyt-i Cibrin arasında bir yerdir. Diğer bir rivayete göre İkrime, Yermük savaşında şehit düşmüştür. En kuvvetli rivayet de budur. Bunu Taberi tarihinde kaydetmiştir.

[2] Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 1/162.

SAFFAN B. ÜMEYYE’NİN MÜSLÜMAN OLMASI

Umeyr b. Vehb’in Saffan İçin Eman İstemesi ve Eman Verilmesi

- Mekke fethinde Saffan b. Ümeyye’nin Benî Kinane kabilesinden olan Muaddel binti Bağum isimli hanımı müslüman oldu. Kocası Saffan ise, korkudan kaçıp Şi’b’e doğru yola çıkmıştı. Yolda hizmetçisi Yesâr’e

‘Azap olasıca, ara sıra bak, arkamızda kimse var mı?’ diyordu. Hizmetçi de arada bir bakıyor ama kimseyi görmüyordu. Bir müddet sonra

‘İşte Umeyr b. Vehb geliyor’ dedi. Saffan

‘O benim ne işime yarar. O ancak beni öldürmek için gelmiştir. Çünkü o Muhammed’e tâbi olmuştu’ dedi. Bu konuşmalar esnasında Umeyr, Saffan’ın yanına geldi. Safvan,

‘Ey Umeyr! Senin yaptığın sana yetmez mi? Bana hem borcunu hem de çoluk çocuğunu bıraktın. Sonra gelmişsin, beni öldürmek istiyorsun’ dedi. Ümeyr,

‘Ey Eba Veheb! Canım sana feda olsun. Ben öyle bir insanın yanından geliyorum ki, insanların en adaletlisi ve akrabalık haklarına en fazla riayet edenidir’ dedi. Umeyr, Hz. Peygamber’e

‘Ey Allah’ın Rasûlü! Kavmimin efendisi kendini denize atmak için Mekke’den çıktı. Ona eman vermeyeceğinden korktu. Anam babam sana feda olsun, ona eman ver!’ demişti. Hz. Peygamber de

‘Ben ona eman verdim’ demişti.[1]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Vakidi ve İbn Asakir (Abdullah b. Zübeyr’den)

Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 1/163.

Hz. Peygamber’in, Saffan’a Eman Alameti Olarak Sarığını Göndermesi

Böylece Umeyr, Saffan’ın arkasından yola çıktı ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın