Namazın bazı bölümlerinde elleri kaldırmak

2. İftitah Tekbirinde, Rükû'ya Giderken, Rükû'dan Kalkarken Ve İlk Teşehhütten Sonra Kıyama Kalkarken Elleri Kaldırmak:

Nâfi' anlatıyor; İbni Ömer fradiyallâhu anh), 'Namaza başlarken tekbir alır ve iki elini kaldırırdı. Rükû yaptığı zaman iki elini kaldırırdı. 'Semiallâhulimenhamideh' dediğinde İki elini kaldırırdı. İki rekattan sonra kalktığında iki elini kaldırırdı. İbni Ömer, bunu Allah'ın Peygamberine isnat etmiştir. [514]

Namazda dört yerde elleri kaldırmak teyit edilmiştir. Ancak her inip kalkmada bazen iki eli kaldırmak sünnettir. Mâlik bin el-Huveyris (radiyallâhu anh); 'Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellemj'i namaz kılarken, rükû'ya giderken ve rükû'dan kalkarken, secde yaparken ve secdelerden başını kaldırırken iki elini kulak memelerinin hizasına kadar kaldırdığını gördüğünü' söylemiştir.[515]

Hanefî ve Mâlikî mezheplerine göre, ihram tekbirinin dışındaki tekbirlerde eller kaldırılmaz.[516] Her iki mezhep de bu konuda, İbn Ömer ve İbn Mesûd (radiyallâhu anhumâ)'dan nakledilen hadisleri delil almışlardır. İbn Mesûd (radiyallâhu anh)'ten naklediliyor; 'ibn Mesûd, size Rasulullah salallâhu aleyhi ve sellam'ın namazı gibi namaz kıldırayım mı? dedi ve namaz kıldırdı. Ellerini sadece ilk tekbirde kaldırdı; başka kaldırmadı.[517]

3. Göğüs Üzerinde Sağ Eli Sol Elin Üzerine Koymak:

Sehl bin Sa'd (radiyallâhu anh) anlatıyor; İnsanlara namazda sağ ellerini sol ellerinin üzerine koymaları emredildi.[518]

Vâil bin Hucr {radiyallâhu anh) anlatıyor; 'Rasulullah (sallal-lâhu aleyhi ve sellem) ile birlikte namaz kıldım. Göğsünün üzerinde sağ elini, sol elinin üzerine koydu.[519]

Hanefî ve Hanbelî mezheblerine göre, eller göbek altına konur. Her iki mezhep de bu konuda, Ali (radiyallâhu anh)'ten nakledilen hadisi delil almışlardır. Ali (radiyallâhu anh) anlatıyor; 'Sağ eli, sol e! üzerinde göbeğin altına koymak sünnettendir.[520]

[514] Buhâri, 739; Ebû Dâvûd, 727; Ve benzer lafızlarla, Müslim, 390.

[515] Nesâî, 2/206; Ahmed bin Hanbel, el-Müsned, 493. Sahih hadistir.

[516] el-Cezîrî, ei-Mezâhibul-Erbaa, 1/243; eî-Mûsilî, el-İhtiyar, 1/48; Zuhayiî, 1/687. (Çev.)

[517] Ebû Dâvûd, Nesâî, Tirmîzî, Nasbu'r-Râye, 1/394. (Çev.)

[518] Buhârî, 740; Mâlik, Muuatta, 376.

[519] İbni Huzeyme, 479; Albânî, 'etiruâ'da 'sahih' olarak derecelendirmiştir.

[520] Ahmed ve Ebû Dâvûd; Bkz. el-Cezîrî, et-Mezâhibu'l-Erbaa, 1/243; el-Mûsiiî, el-İhtiyâr, 1/48; Zuhayiî, 1/687. (Çev.)

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın