İthal Etlerin Yenilmesi Caiz Midir?
 

İthal etlerin yenilmesi ancak iki şartla caiz olur. Bunlar,

a) Yenilmesi helal olan hayvanların etleri olması.

b) Şeriatın kurallarına uygun olarak bağazİanmış olması.

Et İthali yapılan devletlerin, hayvanların İslami kurallara uy­gun olarak kesildiğini açıklamış olmaları, yakın zamana kadar yeterli görülmekteydi. Ancak birçok farklı yollarla, bu devletlerin kesimleri serî kurallara uygun yapmadıkları ispatlanmıştır. Kesim­lerin üzerinde yazan -İslamî kurallara uygun kesilmiştir- mühürü, mal pazarlamak için yapılan bir hile ve aldatmacadan ibarettir. Üzerinde İslamî kurallara uygun olarak kesilmiştir mühürü bulu­nan, ithal edilen tavuklardan bazılarının kafalarının hiç kesilme­diği, hiçbir boğazlama izinin bulunmadığı, İthalatı gerçekleştiren bazı Arap ülkeleri tarafından tespit edilmiştir. Oyieki, Müslüman­larla alay edercesine, konserve balık kutularının üzerine bile, İsla­mi kurallara uygun olarak boğazlanmıştır!!! yazmaktadırlar.

 

Zorda Kalanların Haram Kılınmış Etlerden Yemele­rine Ruhsat Verilmiştir.
 

Yüce Allah şöyle buyurmuştur; "... Her kim bunlardan ye­meye mecbur kalırsa hiç kimseye saldırmadan ve sının aşmadan bir miktar yemesinde günah yoktur.[84] Allah Teâlâ'nm ha­ram kıldığı yiyecekleri yemek zorunda kalan kişinin, ölmeyecek kadar bunlardan yemesi helaldir.[85]

 

Haram Kılınmış Şeyleri Tedavi Amaçlı Kullanmak Caiz Midir?
 

Tercih edilen görüşe göre, tedavi zaruretler konusuna girme­mektedir. Çünkü tedavi, âlimlerin çoğunluğuna göre vacip değil­dir. Şeyhu'i-İslam; 'geçmiş âlimler arasında tedaviyi vacip kabul eden birini bilmiyorum [86] demiştir. Bu görüşü, Ibn Abbâs (radiyallâhu anh)'ın rivayet ettiği şu hadis teyit etmektedir; 'Siyahı bir kadın, Peygamber (sallalîâhu aleyhi ve seîlemj'e geldi ve «başım ağrıyor; benim için Allah'a dua et» dedi. Peygamber (sallalîâhu aleyhi ve sellem); «istersen sabret, senin için cennet var; istersen de Allah'a dua edeyim ve sana şifa versin...» buyurdu.[87] Şayet tedavi oimak vacip olsaydı, böyle bir muhayyerlikten söz edile­mezdi.

 
Haram Kılınmış Şeylerle Tedavi Olmak Caiz Değildir.
 

Târik bin Suveyd el-Cu'fî (radiyallâhu anh), Rasulullah (sal­lalîâhu aleyhi ve sellem)'e içki hakkında sordu. İçki yapmasını ona yasakladı -veya çirkin gördü-. Bunun üzerine o; 'ben içkiyi tedavide kullanmak amacıyla yapıyorum' dedi. Rasulullah (sal­lalîâhu aleyhi ve sellem); «Hiç şüphesiz o, deva değil, derttir» bu­yurdu.[88]

Şeyhu'l-İslam der ki; 'bu rivayet, içkiyle tedaviyi yasaklayan bir nasstır. Bu, tedavi amacıyla içkiyi mubah kabul edenlere bir reddiyedir. Diğer haram kılınan şeyler de buna kıyasla aynı hü­kümdedir.[89]

Şeriatın kurallarını bilen Müslüman bir doktorun, Peygam­berimiz (sallalîâhu aleyhi ve sellem)'in hastalık diye nitelediği bir şeyi ilaç olarak tanımlaması nasıl düşünülebilir?

Ebû Hureyre (radiyallâhu anh) anlatıyor; 'Rasulullah (sal-lallâhu aleyhi ve sellem) necis/pis şeylerle tedaviyi yasakladı.[90] Ebu'd-Derdâ (radiyallâhu anh) anlatıyor; 'Rasulullah (sallalîâhu aleyhi ve sellem) buyurdu ki; 'Hiç kuşkusuz Allah, hastalığı da, ilacını da indirmiştir. Her derde bir deva yaratmıştır. Tedavi olu­nuz ama haramları tedavide kullanmayınız.[91]

Bu deliller genel olarak, haram kılman şeylerin, özel olarak da içkinin, tedavi amacıyla kullanılmasının da haram olduğunu ifade etmektedir. Şeyhu'l-Islam, âlimlerin çoğunluğunun bunu haram kabul ettiğini nakletmiştir.[92]

 
Hatırlatma:
 

Aklı gideren her şey içkidir. Ömer (radiyallâhu anh) anlatı­yor; 'içki, aklı uyuşturan/sarhoşluk veren herşeydir.[93] Sarhoş­luk veren şeyleri tedavide kullanmak caiz değildir. Uyuşturucu maddeler de bu hükümdedir. Ancak, ameliyat ve benzeri zorunlu durumlarda, yerine kullanılabilecek başka bir madde bulunama­dığı takdirde uyuşturucu maddelerin ve benzerlerinin kullanılma­sı caizdir.


[84] Bakara. 173.

[85] Sa'dî, Behcetü'l-Kulûbi'l-Ebrâr, 150; Eduâu'l-Beyân, 1/64-95.

[86] Fetâuâ, 21/564.

[87] Buhârî, 5652; Müslim, 2265.

[88] Müslim, 1984.

[89] Fetâvâ, 21/568.

[90] Ebû Dâvûd, 3870; İbn Mâce, 3459; Ahmed, 2/446; vdğ. Sahih rivayet­tir.

[91] Ebû Dâvûd, 3874; Beyhakı, 10/5; es-Sahîha, 1633.

[92] Muhtasaru'l-Fetövâ el-Misriyye, 490.

[93] Buhârî, 5581; Müslim, 3032.