İçini Allah Bilir

Hâl Dili

Eylül 2010 141.SAYI

Abdullah S. DEMİRTAŞ kaleme aldı, HÂL DİLİ bölümünde yayınlandı.

İçini Allah Bilir

Büyüklerden biri, kendini tamamen ibadete vermiş birine sorar:

– Falan derviş hakkında ileri geri konuşuyorlar, sen ne dersin?

Âbid kişi şu cevabı verir:

– Görünüşte bir kusurunu bilmem, içini de Allah bilir.

Derviş kıyafetinde olan kişiyi derviş bilin, inceden inceye araştırıp yorulmayın. Bilgin kişi için de iyi düşünün, gizli kalmış yönlerini araştırmayın.

Şeyh Sa’di Şirazî, Gülistan

Büyük Keramet

Anlatılır ki, birisi Ebu Abbas Kassâb k.s. hazretlerine;

– Ey Şeyh! Hani nerede kerametin, demiş.

Bunun üzerine Ebu Abbas k.s. anlatmaya başlamış:

– Kerametlerin ne olduğunu bilmem. Bildiğim şudur: Başlangıçta her gün bir koyun keser, eti sepetime koyar, karanlık basıncaya kadar bütün şehri dolaşır, yine de kâfi miktarda kazanç ya temin eder ya edemezdim. Görüyorum ki bugün insanlar kalkıyor, doğudan batıya varıncaya kadar herkes mahşerî bir kalabalık halinde beni ziyarete geliyorlar. Bundan büyük ne keramet istersin?!

Feridüddîn Attâr, Tezkiretü’l-Evliyâ

Nerede Ne İstenir?

Naklederler ki, Ebu Hasan Bûşencî k.s.’un vefatından sonra dervişin biri mezarının başına geldi. Dua ederek Hak Tealâ’dan dünyalık bir şeyler istedi. Gece olunca rüyada Ebu Hasan Bûşencî’yi gördü. Diyordu ki:

– Ey derviş! Mezarımızın başına gelince burada dünyayı isteme! Şayet dünyayı isteyeceksen, dünya beyi olanların mezarlarının başına git. Buraya gelince himmetini yüce tutarak iki cihandan alakayı kes, sadece Cenab-ı Hakk’ın rızasını iste.

Tezkiretü’l-Evliyâ

Arslana Kim Hükmeder?

İbrahim Rakkî k.s. anlatıyor:

“Bir gün, bir selam verip ziyaret edeyim diye Ebü’l-Hayr Tinatî’nin yanına gittim. Akşam namazını kıldırıyordu. Fakat dilinde pelteklik vardı, Fatiha suresini düzgün okuyamadı. Kendi kendime, yolculuğum boşa gitti, dedim.

Neyse, namazdan sonra selam verdim, ziyaretimi yaptım. Biraz sonra da taharet için dışarı çıktım. O esnada bir arslan peyda oldu, üstüme doğru gelmeye başladı.Hemen Ebü’l-Hayr’ın yanına koşarak dışarıda bir arslanın üzerime geldiğini söyledim. Bunun üzerine Ebü’l-Hayr dışarı çıktı ve arslana bağırarak:

– Ben sana misafirlerime sataşma demedim mi, diye çıkıştı.

Arslan hemen orayı terk edip gitti. Ben de taharet aldım. Geri döndüğümde Ebü’l-Hayr k.s. bana şöyle dedi:

– Siz dışınızı düzeltmekle meşgul oldunuz, bu sebeple arslandan korktunuz. Biz ise kalbimizi düzeltmekle meşgul olduk, arslan bizden korktu.

Kuşeyrî, Risâle

Kendinden Hesap Sormak

Hazret-i Ömer r.a. akşam olduğu vakit kamçısı ile ayaklarına vurur ve kendine yönelerek:

– Bugün ne amel işledin, derdi.

İmam Gazalî, Mükâşefetü’l-Kulûb

Yokuşun Dibi

Naklederler ki, adamın biri Ebu Yakub İshak Nehrecurî k.s. hazretlerine gelerek,

– Namaz kılıyorum, ancak kıldığım namazın hazzını, tadını gönlümde bulamıyorum, der.

O da şu cevabı verir:

– Gönül Rabbini sadece namazda talep ederse elbette tat bulmaz. Nitekim meşhur bir söz vardır: “Merkebe yokuşun dibinde arpa verirsen, yokuşu çıkamaz!”

Tezkîretü’l-Evliyâ

Bu Kapıya Eğri Yakışmaz

Yunus Emre k.s., Tapduk Emre hazretlerinin mürididir. Nakledildiğine göre, yıllarca sırtında şeyhinin dergâhına odun taşıdı, hizmet etti. Bu odunlar arasında bir tek eğri odun bulunmazdı. Bir gün Tapduk Emre k.s. sordu:

– Ey Yunus nedir bu hal? Bu odunlar arasında bir tek eğrisine rastlamak mümkün değil.

Yunus Emre şu cevabı verir:

– Sultanım! Bu kapıya odunun bile eğrisi yakışmaz.

Nefâhatü’l-Üns

Abdülkadir Geylânî ve İhtiyar Kadın

Bir gün yaşlı bir kadın, Şeyh Abdülkadir Geylânî k.s. hazretlerinin huzuruna geldi. Yanında oğlu da vardı. Yaşlı kadın Şeyhe şöyle dedi:

– Oğlumun size çok bağlı olduğunu gördüm. Ben hakkımı helal eyledim, ona izin verdim. Allah için onu yanına al.

Şeyh hazretleri de Allah rızası için onu kabul etti. Nefsiyle mücahede etmesini tavsiye etti, ahlâkını güzelleştirmesi için bazı talimler verdi.

Aradan birkaç gün geçtikten sonra yaşlı kadın oğlunu görmeye geldi. Baktı ki oğlu arpa ekmeği yiyor! Az yemekten ve uykusuzluktan zayıflamış, rengi sararmış... Kalkıp şeyhin huzuruna çıktı. Şeyhin önündeki tabakta tavuk kemikleri vardı. Yaşlı kadın şeyhe şöyle dedi:

– Siz tavuk eti yiyorsunuz, benim oğlum ise arpa ekmeği yiyor!

Bunun üzerine Şeyh elini kemiklerin üzerine koydu ve “çürümüş kemikleri dirilten Allah’ın izniyle ayağa kalkın” dedi. Tabağın içindeki tavuk kemikleri Allah’ın izniyle dirilip ötmeye başladı. Abdülkadir Geylânî k.s. yaşlı kadına şöyle dedi:

– Ne zaman ki senin oğlun da bu dereceye ulaşır, o zaman canının arzuladığı şeyi yesin!

Bu kerametle ilgili olarak Bediüzzaman Said Nursî rh.a. hazretleri şu tespitte bulunur:

“İşte, Hazret-i Gavs’ın bu emrinin manası şudur ki: Ne vakit senin oğlun da ruhu cesedine, kalbi nefsine, aklı midesine hakim olsa ve lezzeti şükür için istese, o vakit leziz şeyleri yiyebilir.”

Abdurrahman Camî, Nefâhatü’l-Üns; Bediüzzaman Said Nursî, Lemalar.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın