Müminlerin annesi Hz. Âişe

4 -Mü'minlerin Annesi Hz. Âişe.

Rasûl-i Ekrem'in zevcesi olan Hz. 'Âişe, Rasûlullâh (s.a.v.)'ın dostu ve en çok sevdiği insan Hz. Ebû Bekir'in kızıdır. Henüz çok küçük yaşta iken İslâm'a girdi; on dokuzuncu müslüman Odur. Rasûl-i

Ekrem (s.a.v.) ile hicretin ikinci yılında evlenmişlerdir. Rasûlullâh (s.a.v.)'m bakire olarak evlendiği yegâne hanımdır. Efendimiz onu çok sever, bir dediğini iki etmezdi. Bunda şaşılacak bir taraf yoktur; zîrâ Hz. 'Âişe'de bulunan pek kıymetli meziyetler, kolay kolay bir başkasında daha bulunmaz: Arap edebiyatını, şiiri, tıbbı, ensâbı ve Arapların meşhur günlerini bilirdi. Onun hakkında Zührî şunları söyler: "Hz. Peygamber'in diğer hanımlarının ve hatta bütün kadınların bilgisi bir araya toplansa, Hz. 'Âişe'nin ilmi yine de hepsinden fazla olurdu".

'Urve de der ki:

"Tıbbı, şiiri ve fıkhı Hz. Aişe'den daha iyi bilen biri görmedim".

Hz. Âişe, çok hadîs rivayet edenlerdendir. Bu mevzuda Enes Mâlik'den sonra gelir; 2210 hadîs rivayet etmiştir. Onun özelliklerinden biri de, zaman zaman bâzı meseleleri tek başına istinbât etmesidir. Yalnız başına yaptığı bu içtihatları ile âlim sahâbîlerin hatalarım da düzelttiği olurdu. Nitekim ez-Zerkeşî, yalnız bu mevzu

hakkında adını verdiği bir eser yazmıştır.

Hz. (Âişe hakkında Rasûl-i Ekrem'in şöyle buyurduğu söylenir Dîninizin yarısını bu hu meyradan alınız". Humeyrâ. beyaz kadın demektir; zira Arapla beyaza ahmer derler-Ne var ki bu hadîsin senedi yoktur. îbnu Hacer el-Mizzî, ez-Zehebî ve îbnu Kesir bunun yalan ve uydurma olduğun söylemişlerdir. Yalnız Aliyyu'1-K.ârî: "Fakat mânâsı doğrudur", diyor

Babası Hz. Ebû Bekir'den, Hz. Ömer, Sa'd b. Ebî Vakkas, Usey b. Hudayr ve başkalarından rivayet etmiştir.

Ondan rivayet eden sahâbîler: Ebû Hureyre, Ebû Mûsâ'l-Eş'ârî Zeyd b. Hâlid el-Cuhnî, Safiyye binti Şeybe ve başkalarıdır.

Hz. Âişe'den hadîs rivayet eden büyük tâbi'îler ise: Saîd b el-Museyyeb, 'Alkame b. Kays, Mesrûk b. el-Ecda, Âişe binti Talha (Amre binti Abdirrahman ve Hafsa binti Sîrîn'dir. Bu üç hanım, Hz 'Âişe'nin çok kıymetli fakîh talebelerindendir.

Meşhur ifk hâdisesinden sonra Cenâb-ı Hakk'ın âyet inz ederek Hz. 'Âişe'nin mâsm olduğunu îlân etmesi ona şeref olar. yeter! Ifk hâdisesine adı karışan Hassan b. Sabit bilâhare Hz. Âi hakkında şunları söylemiştir;

Afiftir» vakurdur, bir şüphe üzerine itham edilemez. Midesinde temiz kişilerin eti yoktur (kimsenin gıybetini etmez). Bununla beraber biri Hassan b, Sâbit'in aleyhinde bulunduğu zaman Hz. 'Âişe kızar ve:

Anam, babam, dedem size karşı Muhammed (s.a.v.)'in ırzını korumak için fedadır, diyen Hassan değil midir? diyerek onu müdâfaa ederdi.

En muteber rivayete göre Hz. Âişe H. 57 yılında vefat etti; cenaze namazını Ebû Hureyre kıldırdı.

Hz. (Âişe nin esahhu'l-esânîdi şöyledir: »

En zayıf isnadı da şöyledir.[1175]

[1175] Hz. 'Âişe'nin terceme-i hâli için bk. el-tsâbe, kitâbu'n-nisâ*, nr. 70 \; Ta-bakâtu tbnu Sa'd, c. VIII, s. 39; Târîhu't-Taberi, c. III, s. 67; Hılyetu'l-evliyâ', c. II, s. 43; ayrıca Sa'İdu'l-Efgânî'nİn yazdığı '* ğerü kitabı da okuyunuz.

Dr. Subhi es-Sâlih, Hadis İlimleri ve Hadîs Istılahları, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları: 312-314.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın