Affetmek öyle farklı bir güzelliktir ki, mana alemindeki yüksek tadı, başka bir şekilde tadılamaz... Hergün aslında affedecek bir şeyler buluyoruz, hata yapan çok herbirini çok istesek dahi ciddiye alma şansımız yok (çok Şükür)
Ama affetmekle tadılabilecek ulvi hissi bu kadar kolay algılamamız mümkün değil... Ne kadar affı kolaysa o kadar az tat verir yani.. Tabiri caizse uzaktan yemek kokusu almak gibi..
Önemli olan büyük affetmek...! O şiddetli hesap gününe tek hesap bırakmadan affetmek... İllaki hakkını almak daha güzel olsaydı zaten Rabbimiz bu kadar övmez, Peygamberimiz s.a.v. bunca güzel örneklerini yaşayarak bize anlatmaya çalışmazdı...
Ve aslında neden bu kadar gergin insanlar olduk...? Tek sebep affedici olamayışımız.. Evde, okulda, işde, sokakda, trafikde,.......
HER HATA BİR YÜKDÜR ASLINDA... Sıkıntı veren kadar, sıkıntıyı çekene de yükdür ... Her öfke ile hatırlayışında, acısı tazelenir, üzülür... TEK ÇÖZÜMÜ : AFFETMEKDİR... Ne kadar büyük affedersek o kadar çok, o kadar tatlıdır...
Rabbimiz huzuruna geldiğimizde ne bizde kimsenin hakkını, ne de kimsede bizim hakkımızı bırakma...
Allah Razı Olsun Üstad...
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
