En Cesurumuz O’ydu

En Cesurumuz O’ydu

İyi özelliklerin, en üstün hâliyle kendisinde toplandığı mükemmel bir insan olan Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem) cesaret konusunda da en güzel örnektir. O (sallallâhu aleyhi ve sellem), insanların en cesuruydu. Nitekim bu cesareti sebebiyle hiç kimseden korkmayarak hakkı söylemiştir.

Ordular idare edecek, savaşta dağılmış bir orduyu harekete geçirecek cesarete sahipti. Pek çok tehlike karşısında kalan Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), en küçük bir zaaf alâmeti göstermemiştir. Yiğitliğiyle meşhur olan Hz. Ali: “Bedir Savaşı bütün hızı ile devam ederken en cesurumuzun O olduğunu gördüm.” demiştir.

Uhud Savaşı’nda ise dişi kırılmış ve okla yaralanmıştı. Resûlullah’ın (sallallâhu aleyhi ve sellem) öldüğü söylentisi çıkarılmıştı. Müslüman ordusu bu şok haberle şaşırmış, dağılmıştı. Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), buna rağmen yerinden ayrılmamış etrafında kümelenen bir grup Müslümanla savaşın bozguna dönüşmesini önlemişti.

Peygamberimiz’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) on yıl hizmet eden hemen hemen yanından hiç ayrılmayan Enes b. Mâlik (radıyallahu anh) ise bu konuda şunları nakletmiştir:

“Nebî (sallallâhu aleyhi ve sellem), insanların en güzeli ve en cesuru idi. Bir gece, Medineliler düşman baskınından korktular. Bazı sesler gelmişti. Halk sesin geldiği yere doğru yöneldi. İnsanlar giderken Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), onların karşısına çıktı. O (sallallâhu aleyhi ve sellem), bir ata eyer takmadan binmişti ve durumu incelemiş, dönüyordu. Boynunda kılıcı da asılı idi. “Korkmayın!” dedikten sonra “Bu at deniz gibi.” buyurdu. Onda korkunun izi olmadığı gibi bir de atın iyi bir at oluşundan bahsediyordu.

Berâ (radıyallahu anh) de şunları anlatmıştır: Huneyn Savaşı’nda düşman iyice yüklendiğinde Müslümanlardan zırhsız ve yanında fazla silâhı olmayanlar dağılır gibi olmuşlardı. Düşman, Hz. Peygamber’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) doğru yürüdü. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), beyaz bir katırın üstündeydi, katırından indi ve “Ben Allah’ın peygamberiyim. Bunda yalan yok. Ben Abdülmuttalib’in torunuyum.” buyurdu, bir adım dahi geri çekilmedi. Vallahi savaşlarda biz Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem) ile korunuyorduk (O’na sığınıyorduk). Savaşta Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem) ile aynı safta (hizada) bulunanlar en cesur kimseler sayılırdı.

Görüldüğü gibi Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), bir lider olarak gösterdiği cesaretiyle de en önde idi.

Tevekkül ve Cesaret

Dünyada olan her şeyin bir sebebi vardır. Bu sebeplerin arkasında da Allah Teâlâ’nın irâdesi vardır. İslâmiyet’e göre Müslüman, kolay olsun zor olsun her şart ve zeminde elinden geleni yapmalı, ondan sonra Allah’a güvenmeli, O’na tevekkül etmelidir. Böyle çalışan bir insan sonunda kendisi için hayırlı olanın gerçekleşeceğinden emin olur. Çünkü Allah’a inanmış ve O’na güvenmiştir. Bu güven insanı cesaretli kılar, Allah’a güvenen, tevekkül eden kişi, cesur olur. En büyük tehlikeler, zulümler, işkenceler onu yolundan alıkoymaz.

Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem) de Allah Teâlâ’ya böyle inanır ve güvenirdi. Meselâ, başlangıçta etrafında O’na inanan birkaç Müslüman olmasına rağmen bütün dünyanın karşısında dimdik durmuştur.

Müşriklerin (putlara tapanlar) kendisini öldürme niyetinde olduklarını bildiği hâlde peygamber olmanın sorumluluğuyla Allah’a tevekkül ederek Kâbe’ye gitmiş ve kendisini öldürmek isteyenlerin gözleri önünde namaz kılmıştır. Onlar ne kadar kararlı olurlarsa olsunlar, kendisinin onlardan daha kararlı olduğunu göstermiştir.

Hicret yolculuğunda, Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) tavrı da O’nun tevekkülünün örneklerindendir. O ve Hz. Ebû Bekir bir mağaraya gizlenerek tedbir almışlar, sonra Allah’a tevekkül etmişlerdi. Mekke’den hicret ettiği hâlde kendisini rahat bırakmayan müşrikler mağaranın önüne gelmişlerdi. Eğilip baksalar Peygamberimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) ve Ebû Bekir’i görebilirlerdi. Hz. Ebû Bekir (radıyallahu anh), “Düşmanlar çok yaklaştı, neredeyse bizi görecekler.” dediğinde sarsılmaz bir iman ve tevekkül sahibi olan Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem), “Kederlenme, Allah bizimle beraberdir.” buyurmuştur. Nitekim düşmanlar da onları göremeden uzaklaşıp, gitmişler.

O’nun hiçbir şeyden korkmadığını gösteren bir olay da şudur: Bir sefer esnasında Peygamberimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) ve ashâbı mola vermişler. Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), dinleniyormuş. Yakınında ashâbtan kimse yokmuş. Bir kâfir karşısına çıkıvermiş ve elinde kılıcı ile şöyle demiş: “Söyle bakalım seni benden kim kurtaracak?” Uzanmış olan Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) yerinden kımıldamadan düşmana şöyle cevap vermiş: “Allah!” Gerçekten de düşman kaldırdığı kılıcı indirememiş.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın