Allah’a Lâyık İbadetler

Allah’a Lâyık İbadetler

İbadetler, Allah için yapılır. Bunun için ibadetlerimizin Allah’a lâyık olmasına itina etmek gerekir. Çünkü Allah, yücedir. O, bizi yaratan, bizi koruyan, bizi doyuran kısacası bizim her şeyimizi borçlu olduğumuz varlıktır.

Namaz kıldığımızda namazın güzel bir namaz olması için özen göstermeliyiz, sadaka verdiğimizde sadakayı Allah için verdiğimizi hatırlayıp, güzel şeyleri sadaka olarak vermeliyiz.

Kurban kestiğimizde de bu meseleye dikkat etmek gerekir. Kurbanı Allah için kestiğimizden, alabileceğimiz en iyi hayvanı almalıyız. Hz. Ebû Bekir’in torunu Urve b. Zübeyr bu konuda şöyle demiştir: “Hiçbiriniz kıymetli dostlarınıza (kesip ikram etmek için) lâyık görmediğiniz hayvanları kurban olarak kesmeyin. Çünkü Allah yücelerin en yücesi ve her şeyin en iyisine lâyık olandır.”

Aynı durum zekât için de geçerlidir. Bilindiği gibi zengin Müslümanlar, her yıl mallarının kırkta birini zekât olarak verirler. Peygamber Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) zamanında zekât olarak verilen hurmaların bir kısmı fakirler alsın diye mescidin bir köşesine asılırdı. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), bir gün mescide girdiğinde âdi bir hurma salkımını dürttü sonra şöyle buyurdu: “Bu zekâtın sahibi dileseydi, bundan iyisini zekât olarak verebilirdi. Bu zekâtın sahibi Kıyamet Günü âdi hurma yiyecektir.”

Daha iyi hurması olduğu hâlde kalitesiz hurmayı veren bu kişi âhirette, âhirete gönderdiği ile karşılaşacaktır. Dünyada Allah rızası için yapılan bir ibadeti lâyıkıyla yerine getirmediği için ibadetini en güzel yapmaya çalışanlarla bir tutulmayacaktır. Aslında Allah’a ulaşan; kesilen kurbanlar, verilen mallar değil, onların sevabı ve bizim iyi niyetimizdir.

Allahu Ekber

“Lâ ilâhe illallah” yani “Allah’tan başka ilâh yoktur” ifadesi, İslâm Dini’nin temelidir, aslıdır. Tevhid inancı dediğimiz bu iman şartının üzerinde çok durulmuştur. Çünkü insan tabiatının kullukta bulunma özelliği vardır ve bu duygu, bu ihtiyaç doğru tatmin edilmediği takdirde, insanoğlu çeşit çeşit tanrılar uydurmaya müsaittir. Uhud Savaşı’nda Müslümanların Allah inancına karşı, müşriklerin kendi putlarını koymaları onların anlayışlarını ortaya koyan bir örnektir.

Ebû Süfyan, Uhud Savaşı’nda, tanrısı, en büyük putları olan Hubel’i övmek üzere bir şiire başlamış, “Yüksek Hubel, ulu Hubel” sözlerini söylemişti. O zaman savaşlarda böyle bir âdet vardı.

Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), düşmanın bu psikolojik saldırısını geri çevirmek ve Müslümanların mâneviyatlarını takviye etmek için “Ebû Süfyan’a karşılık vermeyecek misiniz?” diye sordu. Müslümanlar “Ne cevap verelim?” dediler. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) “Allahu Ekber (Allah büyüktür! Allah büyüktür!)” deyin buyurdu. Sahâbîler, bu sözlerle cevap verdiler.

Müşrikler, bu sefer diğer putları olan Uzza’yı ileri sürdüler. “Bizim Uzza’mız var, sizin Uzza’nız yok” dediler. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) “Onlara cevap vermeyecek misiniz?” dedi. Müslümanlar “Nasıl cevap verelim?” dediler. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem): “Allah bizim mevlâmızdır, halbuki sizin mevlânız yok.” deyin buyurdu. Müslümanlar da Resûlullah’ın (sallallâhu aleyhi ve sellem) dediği şekilde cevap verdiler.

Hadîste dikkat çeken bir diğer husus da Resûlullah Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) savaş anında bile sahâbîlerin zihinlerine iman esaslarını yerleştirmesi ve düşmana da İslâm’ı tebliğ etmesidir. Peygamber Efendimiz en zor şart ve zeminde dahi tebliğ fırsatını değerlendiriyordu.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın