Rabbim beni sen sevdin. .

Rabbim gerçek manada beni sen sevdin. .

Rabbim gerçek manada beni sen sevdin. .
Niceleri ise sever gibi göründü, ama daima kendilerini sevdiler.Çünkü âcizdiler fâniydiler Kendilerine bile yetemediler ki bana yetseler. .

Sen varsin hakkiyla bilen beni.
Her seyimle bilen her seyimle seven bir tek. .
Sen Sevdigini biliyorum zira sevmemis olsaydin o kadar kendinle mesgul etmezdin beni.
Sevmemis olsaydin aratmazdin böylesi.Sen sevdin seni seven de beni sevdi bende onu sevdim..

Sen sevmemis olsaydin sevebilir miydim ki Seni?
Sen canimin Cânâni Sen'in sevginde vefâyi idrak ettim ben O essiz vefâna karsilik vermekten âciz oldum her zaman.Seni Senin beni sevdigin gibi sevmekten âcizim.Zira Sen yaratansin ya ben? Ben kul olmayi bile beceremeyen..

Yalnizca Sendeydi tatmin.Sadece Sende Bir Sen yettin bana. Kimselerle yetinemedim
Aci çekmeyi sever oldum.Senin izninle dertlerin içinde gizlenmis nice derman buldum.

Sevdirdigince sevdim.Seni Buldurdugunca buldum.
Bir Sen varsin Bâkî olan Geride ne varsa fâni.
Bütün varliklarin hepsi fâni.Kimi güzel, kimi çirkin, kimi vasat ama iste her biri fâni.Dallardaki çiçekler, göklerdeki bulutlar, çöller, pinarlar hep fâni Seraplar ve gölgeler fâni..

Çöllerde kalmayi sevdim.Seninle Yalnizdim kalabaliklar içinde.
Her seyde Senin sanatini görmeyi sevdim ben.
Herkeste Senden bir tecelli bulmayi sevdim.
Yildizlarda nûrunu güneste nârini ateste hârini bulmayi sevdim Ve seni bana hatirlatani sevdim. .

Hiçbir seye muhtaç olmayisini sevdim ben, Azîz olusunu Kâdir-i mutlak olusunu sevdim.Settâr olusunu sevdim.
Öylesine güzel bir sirdastin ki Sen kimselere bir sirrimi vermedin.
Günahima ragmen yücelttin beni.Seref ikram ettin Ekrem-ül ekremînsin. .

Kulunu sevmeni sevdim Ey Rabbim! Ben unuttum unutmadin Ben adini anmadim yine de birakmadin Yüceler yücesi askina karsilik vermek varken Seni birakip baskalarina yandim Yine de vazgeçmedin benden

Sevdin beni oysa ben Sana kul bile olamadim.
Nankörlük ettim Yine de nimetlerini esirgemedin..
Sikayet eden sizlanan dert yanan hep ben oldum.
Sen sabrettin Sen sevdin beni,
Bense vefâsiz bir sevgiliydim Kiymetini bilemedim..

Simdi cemâlinin hasretiyle yaniyorum ve Senin muhabbetin fâni hazlari benden yok etti.O kadar ki günesin kavurucu sicaginda da serinleten rüzgarda da Senin hasretin içindeyim..

Senin sadece sanatini seyretmek yetmiyor artik! Sahdamarimdan daha yakin olmani sevdim.Ama bu bile yetmedi bana.
Korkuyorum perdeler arkasinda kalmaktan..
Korkuyorum baskalarina görünüp de beni mahrum koymandan. Cemâlin Tüm derdim bu ey Rabbim!

Dayanamam Mevlâm!
Ne olur Sensiz birakma beni!
Biliyorum ki ne yaparsam yapayim cemâlini hak edecek bir sermaye biriktiremem. .
Seni hak edecek gücüm yok benim.Seni hak edecek amelim yok Hiçbir seyim yok ey en Güzel!

Ellerim bombos. .
Üstelik günah kirleriyle lekeliyim.
Bembeyaz gelemiyorum Sana.Yarattigin gibi tertemiz degilim. Dünya kirletti beni nefsim aldatti. .
Seytana kandim Müflisim Vallahi hiçbir seyim yok!

Duydugum istiyakin sebebi yine Sensin Sensin her yanimda Sensin varligim Zenginligim Sensin Tüm sefilligime ragmen yine de Seni isteyisim sirlarindandir
Bilmiyorum bilen Sensin Ve eger murâdima maksûduma matlûbuma yani Sana yani Senin Cemaline kavusursam bir gün bu da sadece Senin merhametin

Sermayem yok Sevgili! Tüm sermayem rahmetin.
Lokmanin bile derman olamayacagi derdimin dermanisin Sen!
Yârsin!
Cansin!
Sifâsin!
Lokmanda degil ey Yâr Sendedir benim devâm!
Sana kavusmadikça huzur da bana haram!
Sermayem rahmetin ilâcim Cemâlindir
vesselâm!

Hiçbir sey yoktu yalniz Sen vardin.
Hiçbir sey yoktu askin vardi.
Askini izhâr ettin yarattin bizi.Muhabbet ettin yarattin beni…
Vahdaniyetinin tecellîsiyle bütün kalplere bir katre ask iksiri serptin, Ehadiyetinin tecellisiyle bütün kalpler Sana âsik…

Bildim seven sendin beni!
Bütün varliklarda yansiyan günes gibi sevgisiyle saran Sendin beni.. Annemin merhamet yüklü sesi, yüregini yüregimin üstüne koyan dostun merhabas,i basimi oksayan Peygamber eli, hâtirasiyla hüznümü alan sevgilinin sohbeti bildim hep Sendendi. .

Sevdin sonra kopmaz bir zincirle kendine çektin.Zincirin her bir halkasi Senden tecellîlerdi..
Askina âsik oldugum Mecnûn “Sen”din Aynalarda seyrettigim Yûsuf “Sen”!

Sonsuz siyah güller, lâcivert aksamlarin igde kokusu, hüzün yüklü sonbahar, yagmurun topraga dokunusu, bir gül renginde eriyen aksamlar. .Dost'un yüzü sevdigim ne varsa hep “Sen”dendi
“Tecellî tecellî edeni gösterir” (age Hazret-i Mevlânâ)
Sûretlerde nihân olan Sevgili ey Sevgili!

Yetimler Yetîmi'ne «vedduhâ» sirriyla tecellî ederken O'nu tek olana “bir olan”a çekiyordu.
Baska bütün kapilari kapatirken hep açik olan kapina çagiriyordun. .
Bildim kalbimdeki her bir muhabbet tecellisiyle beni de kendine çekiyorsun. .
Çekiyorsun ve birakiyorsun Birakiyorsun ki kanayayim; zayif yanlarimi taniyayim Seni bulayim. .

Sonra yine çekiyorsun. .
Bu hüzünlü bir sehrâyîn Bu bitimsiz bir med-cezir. .
Bu içimdeki Mûsâ'yla Firavun savaşı; sulhü yok!
Sevgili en Sevgili!
Sûretlerden geçerek Sana erdir beni! Merhametinle arındır kalbimi! Kavustur beni Sana seni sevenle birlikte kavustur . .

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın