Esselamü aleyküm ve rahmetullahi ve berakatuh
Bizim gibi topraktan ,sudan yaratılmış bir insan;sevgimizi,sabrımızı,gölümüzdekü sükunu kapıp gidiyor.
Uyanıksak,hareketlerine ,bakışına,bize iltifatına hayran oluyoruz.Uyurken de hayaline takılıp kalıyoruz.
Öyle bir samimiyetle veya korkuyla ayağına kapanıyoruz ki ,onun varlığıyla asıl Sevgili'yi,assıl Sultan'ı
unutuyoruz.Çünkü gönlümüzde başkası varken O Bir'ine yer kalmıyor.Yeri gelince de "Allah'tan başka
her şeyin yeri sadece gözümdedir,gönlümde yeri yoktur!" diyoruz.Fakat gözlerimizi kapatınca o
'her şey'i gönlümüzde buluyoruz.
Sonsuz Kudret varkan ,niye O'nun yarattığı bir kula ümidimizi bağlayacağız ki?
Allah varken başkasından yardım beklemek ahmaklıktır....
Rabbim gönüllerimize öyle derinden aşkını versin ki, inşallah o aşkla gözümüz ,gönlümüz Rabbim'den
başkasını görmesin ve O'ndan başkasına teslim olmasın.
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın