Günahsız bayramlar

Günahsız bayramlar dileğimizle...
Büyüklerden biri yatsı namazından sonra caminin avlusuna çıkıp herkese elini uzatarak: `Bayramım mübarek olsun.` diyerek tokalaşıyormuş.
- Efendi demişler, bugün bayram değil, bekle de, bayram günü bayramlaş!
- Hayır, demiş büyük zat. Benim bayramım bugün. Ve eklemiş, çünkü demiş bugün ben günah işlemedim. Günaha maruz kalmadığım gün benim bayram günümdür!.
İşte size gerçek bayram anlayışı! Daha doğrusu bizim de yaşamak istediğimiz bayram günü.
Demek asıl Bayram, günah işlemeden tamamladığımız günün bayramı.. Bundan dolayıdır ki, bilhassa bayram günlerinde günaha maruz kalmamaya dikkat edilir. Çünkü günah işlenen gün, bayram olmaktan çıkar, matem günü haline bile gelebilir. Öyle ise bayram gününü günahlara girerek matem günü haline getirmemeye dikkat etmek gerek.
- `Bayram günü de günaha girilir mi?` demeyesiniz. Asıl günahlar maalesef bayram günü işlenir. Hatta öyle günahlar vardır ki, sadece bayram günlerinde işlenir. Onlara `Bayram günahları` adı verilir.
- Nasıl mı olur bayram günahları? Şöyle sıralayabiliriz bayrama günahlarını.
- Bayramda mutlaka ilgi göstermeniz gereken çocukları ve hane halkını ihmal eder de sevindirmezseniz, akraba ve komşuları mutlaka ziyaret edip de gönüllerini kazanmak gerekirken mühimsemez de bayramlaşmazsanız, sahip olduğunuz imkandan ihtiyaç sahibi yakınlarınıza, komşularınıza ulaştırmaz, zekatınızı fitrenizi unutursanız, küs ve kırgın olduklarınızı affetmez de küslüğünüzü, kırgınlığınızı sürdürürseniz, telefonla olsun bir gönül alma nezaketi göstermez de `boş ver` deyip geçerseniz. Başka günah aramaya hiç gerek yoktur bayram günü. Bu ihmal ve ilgisizlikler yeter de artar bile bayram günahları olarak size.
Halbuki, bayramı hep birlikte yaşayacaktık. Bilhassa çocuklarımızla, hane halkımızla, akraba ve dostlarımızla, komşularımızla yeniden bir daha kucaklaşacak, gönül alacak, kalp kazanacaktık.. Sevgide, saygıda coşmalar olacaktı bayram günleri. Çevremizde sıkıntı içinde kıvranan kalbi kırık, gönlü buruklar varken bizim tek başımıza bayramın mutluluğunu yaşamamız elbette mümkün olmayacaktı. Efendimiz (sas), böyle örnek olmuştu bizlere. Nitekim bir gün mescidin avlusunda bir sepet turfanda hurma ikram edilir kendisine: `Buyur ya Resulallah taze hurma!` derler. `Komşularımız da şu anda böyle taze hurma yemeye başladılar mı?` diye sorar.
- Hayır, derler, mevsimin ilk turfanda hurması önce bizim bahçede olgunlaşır. En önce size getirdik. Herkesten önce siz tadasınız diye düşündük.. Yolda oynayan çocukları işaret ederek buyurur ki:
- Götürün bu taze hurmaları şu çocuklar yesin. Ben komşularımın yemediğini yemem, giymediğini de giymem, onlardan ayrı yaşayan biri olmak istemem. Ne zaman konu komşu herkes turfanda hurma yemeye başlar, işte o zaman benim de onlarla birlikte taze hurmadan yemeye gönlüm razı olur..
Demek ki İslam bizi komşu ve çevre ile böylesine kucaklaştırır, varlık ile yokluğu, zorluk ile kolaylığı böylesine paylaştırır. Yani birlikte ağlar birlikte güleriz, bayramı da birlikte yaşarız. Birimizin derdi hepimizin derdi olur.
Şu hadis de bize Müslüman`ı böyle tarif eder:
- Müslüman`ın derdini dert edinmeyen bizden değildir!

Alıntı
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın