๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Gençlik Ahlakı Fütüvvet => Konuyu başlatan: Zehibe üzerinde 13 Haziran 2010, 05:34:55



Konu Başlığı: Kulun Kendisi İçin Beş Kuralı Ko­ruması
Gönderen: Zehibe üzerinde 13 Haziran 2010, 05:34:55
10. Kulun Kendisi İçin Şu Beş Kuralı Ko­ruması Ve Bunlardan Hiç Birini Çiğnememesi:  
 
Bunlar; güvenilirlik, suçsuzluk, doğruluk, sabır, iyi arkadaşlık ve içini düzeltmektir. Kim bun­lardan birini yitirirse, yakın sınırlanndan çıkar. Hikmet sahiplerinden biri şöyle der: Kendisin­de şu altı şeyi bulduğun kimsenin tam bir fütüvvet sahibi olduğuna karar ver. Bunlar:

a- Nimetin azına şükretmek,

b- Şiddetin çoğuna sabretmek,

c- Yumuşaklığıyla cahili yönetmek,

d- Cömertliğiyle cimriyi eğitmek,

e- İnsanlar övdüler diye yaptığından faz­lasını yapmamak ve

f- İnsanlar yerdiler diye yaptığından eksi­ğini yapmamaktır.

Yahya ibn Muâz da (Allah (cc.) ona rah­met eylesin) şöyle der:

Fütüvvet samimiyettir, sonra cömertliktir, sonra bağlılıktır ve sonra da utanmaktır.

Ebü'l Hasen ibn Sem'ûn da (Allah (cc.) ona rahmet eylesin) şöyle der:

Fütüuvet, açığa çıktığı zaman utanacağın bir işi gizlice yapmamandır.

Ebü'l Hüseyn el-Mâlikîde (Allah (cc.) ona rahmet eylesin) şöyle der:

Fütüvvet; davranışların güzelliği ve gönül­lerin temizliğidir.

Ebû Amr ed-Dımeşkî de (Allah (cc.) ona rahmet eylesin) şöyle der:

Fütüvvet; halka rıza, kendine öfke gözüy­le bakmaktır. Üstündekilerin, altındakilerin ve kendi seviyesindekilerin haklarını bilmektir. Bir hata veya bir kusur ya da bir yalan ulaşması nedeniyle dostlarından yüz çevirmemektir. Kim dostlarından birini severse, onun cefasını vefa olarak, yüz çevirmesini yönelmek olarak görmesi, hal ve davranışlarına kızmaması ken­disine bir görev olur. Eğer böyle değilse, onun sevgisi çıkara yönelik olur.

Ebû Saîd er-Râzi bize şu şiiri okudu:

Kendimi bütün suçluları affa zorlayacağım,

Bana karşı suçları ne kadar çok olsa da.

İnsanlar mutlaka şu üçünden biridir,

Ya üstümde, ya katımda, ya da benim al­tımda.

Üstümdekinin değerini bilir, hakkını vermeye kendimi zorlarım,

Zira hakkın verilmesi lazımdır.

Katımdaki yanılır veya hata yaparsa,

Bilirim ki karar, faziletle hüküm vermektir.

Âltımdakine gelince, bir söz söylerse sözün­den namusumu korurum.

Biri beni kötülese de buna aldırış etmem.