Hz. İkrime bin Ebû Cehil

Hz. İkrime Bin Ebu Cehil (R.Anh)

Hz. İkrime bin Ebû Cehil, meşhur İslâm düşmanı Ebû Cehil'in oğludur. Önce İslama büyük düşman idi. Mekke'nin fethedildiği gün, öldürülmesi emir buyurulan altı kişiden biri de o idi.

İkrime, o gün Yemen'e kaçmak için gemiye bindi. Yolda fırtına çıkıp, gemi batmak üzereyken, "Kurtulursam Muhammed'in ayaklarına kapanacağım" diye niyet etti. Kurtulup, Yemen'e varınca, Müslüman olmaya karar verdi. Hanımı ve amcasının kızı olan Ümmü Hakîm, Mekke'nin fethedildiği gün îman edip, onun için de Peygamberimizden emân (af) almıştı. Yemen'e giderek ona müjdeyi verdi:

İnsanların en üstünü, en halimi ve en kerimi olan zat tarafından sana emân getirdim. Senin için Rasûlüllah'tan emân istedim. Ashabına, "ALLAHû Teâlâ'nın emânında olsun, kimse ona taarruz eylemesin!" buyurdu.

İkrime, hanımı ile Mekke'ye dönüp, Rasûlüllah (sav)'ın huzuruna geldi. Resûl-ı Ekrem, İkrime'nin geldiğini görünce, ona doğru gelerek ayakta karşıladı, kucaklaştılar. Sonra Peygamber efendimiz oturdular. Emir buyurunca, İkrime ve hanımı da oturdular. Zevcesinin yüzü kapalıydı. Bundan sonra İkrime, Peygamberimize dedi ki:

Zevcem, benim için sizden emân aldığını söyledi. Bu sebeple geldim. Resûl-i ekrem efendimiz buyurdu ki:

"Zevcen doğru söylemiş, sen emniyettesin," İkrime bunun üzerine dedi ki:

"Yâ Rasûlallah! Önceki yaptıklarıma pişman oldum. Bana İslâmiyeti öğretir misiniz? "

Rasûlüllah efendimiz ona İslâmı öğrettiler. İkrime de, ''ALLAH'tan başka ilâh olmadığına, Muhammedin de ALLAHın kulu ve elçisi olduğuna şehâdet ediyorum" diyerek Müslüman oldu. Peygamber efendimiz de Cenâb-ı Hakka duâ ederek, onun için af ve mağfiret talebinde bulundu.

Hz. İkrime, Müslüman olduktan sonra, Resül-i Ekrem ile beraber Medîne'ye gitti. Oraya yerleşti. Hicretin onuncu yılında Rasûlüllah efendimiz tarafından Hevazin'e zekât toplayıcı olarak gönderildi. Hz. Peygamberin vefatında Hz. İkrime, Yemen'in Tebâle şehrinde bulunuyordu. Bu sebeple Resûi-i ekremin vefatında Medine'de bulunamamıştı.

Hz. Ebû Bekir devrinde İkrime, bir ordu ile Yemâme'de bulunan ve yalancı Peygamberlik dâvasına kalkışan Müseylemetül-Kezzâb üzerine gönderildi. Fakat yardımcı kuvvetleri beklemeden Müseyleme'ye hücum edince mağlup oldu.

Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir, onu, önce Umman tarafında bulunan Huzeyfe'nin yanına yardımcı kuvvet olarak gönderdi. Burada vazifesini yaptıktan sonra Mehre'ye yolladı. Mehre halkının İslâmiyeti kabulünden sonra, Hz. İkrime ordusu ile birlikte Yemen'e gönderildi. Yemen’deki bütün mürtedleri ortadan kaldırdı. Daha sonra Medîne'ye geri döndü.

Hz. Ebû Bekir, Yemen'deki mürtedleri temizleyen Hz. İkrime'yi, bir ordu ile birlikte Suriye tarafına gönderdi. Burada Eenadm'de Bizanslılarla savaştı. Bu savaşta ağır yaralandı. Sonra Medîne'ye geri döndü. Daha sonra 636 yılında, Yermük savaşma katıldı. Hz, Huzeyfe şöyle anlatıyor:

Yermük muharebesinde idi. Çarpışmanın şiddeti geçmiş, ok ve mızrak darbeleri ile yaralanan Müslümanlar, düştükleri sıcak kumların üzerinde can vermeye başlamışlardı. Bu arada ben de, güçlükle kendimi toparlayarak, amcamın oğlunu aramaya başladım. Son anlarını yaşayan yaralıların arasında biraz dolaştıktan sonra, nihayet aradığımı buldum.

Bir kan seli içinde yatan amcamın oğlu, göz işaretleri ile bile zor konuşabiliyordu. Daha evvel hazırladığım su kırbasını göstererek dedim ki:

"Su istiyor musun?"

Belli ki, istiyordu. Çünkü dudakları hararetten âdeta kavrulmuştu. Göz işareti ile, "Çabuk, hâlimi görmüyor musun?" der gibi bana bakıyordu. Ben kırbanın ağzını açtım, suyu kendisine doğru uzatırken, biraz ötede yaralıların arasında Hz. İkrime'nin sesi duyuldu:

"Su! Su! Ne olur, bir tek damla olsun, su!"

Amcamın oğlu Haris, bu feryadı duyar duymaz, göz ve kaş işaretleriyle suyu hemen Hz. İkrime'ye götürmemi istedi.

Kızgın kumların üzerinde yatan şehitlerin aralarından koşa koşa, Hz. İkrime'ye yetiştim ve hemen kırbamı kendisine uzattım. İkrime hazretleri elini kırbaya uzatırken, Hz. Iyas'ın iniltisi duyuldu:

"Ne olur bir damla su verin! ALLAH rızâsı için bir damla su!"

Bu feryadı duyan Hz. İkrime, elini hemen geri çekerek suyu Iyas'a götürmemi işaret etti. Suyu o da içmedi. Ben kırbayı alarak şehitlerin arasından dolaşa dolaşa, Hz. Iyas'a yetiştiğim zaman, son nefesini Kelime-i Şehâdet getirerek tamamladı. Derhal geri döndüm, koşa koşa Hz. İkrime'nin yanına geldim. Kırbayı uzatırken bir de ne göreyim? Onun da şehit olduğunu müşahede ettim.

Bari dedim, amcamın oğlu Hz. Hâris'e yetiştireyim. Koşa koşa ona geldim, ne çâre ki, o da ateş gibi kumların üzerinde kavrula kavrula ruhunu teslim eylemişti.

Hayatımda birçok hâdise ile karşılaştım. Fakat hiçbiri beni bu kadar duygulandırmadı. Aralarında akrabalık gibi bir bağ bulunmadığı halde, bunların birbirine karşı bu derece fedakâr ve şefkatli hâlleri gıpta ile baktığım en büyük iman kuvveti ve tezahürü olarak hafızama adeta nakşoldu!" Hz. İkrime şehit olduğunda, üzerinde 70'den fazla kılıç ve mızrak yarası vardı.

Hz. İkrime (R.a.), İslâm'a girdikten sonra Hz. İkrime (R.a.) müslümanların meclisine gelişinde bazı müslümanlar, "ALLAH düşmanının oğlu geldi" demeye başladılar. Bunu duyan Rasûlüllah (sav) şöyle ikazda bulundu: "Onun (İkrime'nin) babasına sövmeyin; şüphesiz ölülere sövmek, dirilere eziyet verir."[204] Görüldüğü gibi, Hz. İkrime (R.a.), Rasûlüllah (sav)'in hukukunu koruduğu bir sahabedir. İslâm'da kişiye şeref kazandıran soyu, kabilesi, aşireti değil, İslâm'a mensubiyetidir.

Hz. İkrime, İslâmiyetle şereflenince, çok samimi bir Müslüman olmuştur. Bu ihlasın in nişanesi olarak, savaştan savaşa at sırtında yıldırım gibi koşmuştur. Cesaretli ve çok iyi bir kumandandı. Müslümanlığa gönülden bağlanmıştı. Kur'an-ı Kerim'i eline alınca, önce alnına koyar, sonra ağlamaya başlardı.[205]

Ebû Cehil'in oğlu Hz. İkrime (R.a.)'a İslâmî davetin ulaşmış olması, sahabelerin tebliğ alanlarının ne kadar geniş olduğunu gösterir. Sahabeler, dâvalarını, dâvalarının bir numaralı düşmanının oğluna bile ulaştırmışlardır. Onlar, İslâm dâvasının bir numaralı düşmanının oğlunu İslâm'a kazandırmışlardır. Öyleyse ALLAH'ın dâvasını herkese götürmeye çalışmak, sahabelerin izinde gitmektir.

[204] Usdü'l Gabe Fi Ma'rifeti's Sahâbe/İbnü'l Esir 4/5 Beyrut/1377

[205] Hayatü'sSahâbe/M. Yusuf Kândehlevî; Hüyelü'l Evliya; El- İsabe Fi temyizi Sahâbe/İbn-i Hacerü'l Askaiani; Suverun Min Hayatü's Sahabe/Abdurrahman Ref'at el- Başa, Beyrut/ty

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın