Mucizeler kaynağı

13- MUCİZELER KAYNAĞI

Kur'ân-ı Kerîm Ve Sayısal İ’cazı [1472]

Allah (cc), insanı sadece kendisine ibadet etsin ve dini O'na ait kılsın diye yarattı. İnsanları O'nun ibadetine yöneltmeleri, O'na ortak koşulmaması ve bu ibadet görevinin Rasûllerine indirdiği kitaplara uygun olarak nasıl olması gerektiğini açıklamak üzere peygamberler gönderdi. Her peygambere, getirdiklerinin Allah katından olduğu konusunda, kavmine karşı kendisine te'yid eden ve destekleyen bir mucize gerekliydi. Mucizenin ise Allah (cc) katından olarak Allah (cc)'tan başkasına tapanlara bir meydan okuyuş olması lazımdı.

Meselâ Hz. İbrahim (as)'in mucizesi şöyleydi:
O, Allah (cc)'ın dışında tapılan putları kırdığında kendi kavmi onu tutup ateşe attılar. Ateş gerçek bir ateşti. Hz. İbrahim herkesin gözü önünde konuldu bu ateşe.. Ama buna rağmen O, hiç bir zarar dokunmadan çıkıverdi ondan... Öyleyse ondaki sebep neydi? Ateşin yakma özelliğini durduracak büyük bir kuvvet olmalıydı ortada. Alemlerin Rabbı şöyle buyuruyordu:

"Ey ateş! İbrahim'e bir serinlik ve bir selamet oluver." Artık bu paramparça olmuş putlar ateşe İbrahim'i yakmasını emredebilirler miydi? Meydan okuma işte budur ve mucize buna derler...

Hz. İsa (as) tıp ilminde ileri bir kavme peygamber olarak gönderildi. Dolayısıyla mucizesi de tıp konusunda idi. Körlüğü iyileştirdi ve baras (alaca) hastalığını tedavi etti. Meydan okuyuş zirveye ulaştı ve Meryem oğlu İsa Allah (cc)'ın izniyle ölüleri diriltti.

Hz. Musa (as) sihir ilminde ileri bir kavme peygamber olarak gönderildi ve mucizesi de kavminin ileri gittiği konuda oldu; asasını atar atmaz süratle giden bir yılana dönüştü ve öbürlerinin bütün sihirlerinin canına okudu. Meydan okuyuş son haddine vardı, asasını denize vurdu ve Alah (cc) suyun batırma özelliğini durdurdu. Hz. Musa ve onunla beraber inananların geçebilecekleri bir yol uzandı. Arkasından Yüce Allah (cc) suya özelliğini geri verdi de Fir'avn ve ordusu batıverdiler...

Bunlar Allah (cc)'ın peygamberlerini te'yid ettiği maddî mucizelerin bir kısmıdırlar. Sonra Hz. Muhammed (sav) geliverdi. O'nun peygamberliğinin daha öncekilerde bulunmayan bir takım özellikleri vardı:

Birincisi: O, herhangi bir kavme değil bütün aleme gönderilmiştir.

İkincisi: O, peygamberlerin sonuncusu idi. Artık ondan sonra ne peygamberlik ne de peygamber olacaktır.

Üçüncüsü: O'nun mucizesi dünya hayatı devam ettikçe devam edecek olan bir mucizedir; apaçık Arapça olan Kur'ân-ı Kerim'i getirmiştir. İşte tek başına bu mucize bile bir mucizeler kaynağıdır. Alemlerin Rabbi, onunla insanlara ve cinlere haykırmış ve demiştir ki:

"De ki, insanlar ve cinler bu Kur'ân'ın bir benzerini getirmek üzere toplansalar, bir kısmı diğerine arka çıksa da onun benzerini getiremeyeceklerdir." [1473]

Yine şöyle buyurmuştur:

"Eğer bizim kulumuz (Muhammed)a indirdiğimiz hususunda şüphede iseniz, siz de onun benzeri bir sûre meydana getirin.. Eğer doğru sözlü iseniz Allah (cc)'tan başka güvendiklerinizi de yardıma çağırın." [1474]

Bu meydan okuyuş da Kur'ân-ı Kerim'in dili sahasında ileri olan Araplara idi. Aynı zamanda beşer imkânının ulaşacağı her sahada kıyamete dek bütün alemlere karşı var olacak bir meydan okuyuştu bu...

Rezzak olan Allah (cc) bize Kur'ân-ı Kerim'in mucize oluş sahalarından birini;

"Hadi benzerî bir sûre getirin" meydan okuyuşunu hatırlatan bir sahasını göstermek için kuluna rahmetinin feyzinden Kur'ân'ın ayetlerini iyice anlayabilmesini sağlayacak kapılar açıverdi. Bu saha, büyük müslüman yazar Üstad Abdürrezzâk Nevfel'in sunduğu, Kur'ân-ı Kerim'in sayısal mucizeliği sahasıdır. Allah (cc) onu da, müslümanları da, bu mucizeyi okuyup inanan herkesi de Kur'ân'la mükafaatlandırsın.

Kur'ân-ı Kerim'in sayısal mucizeliği, -görüşümüze göre- zamanımızda yaşayan herkes için üç esaslı gerçeği ortaya koyar:

Birinci gerçek: Kur'ân bir insan tarafından değil, ancak ve ancak Allah (cc) katındandır.

İkinci gerçek: İndiği andan günümüze kadar Kur'ân-ı Kerim'de herhangi bir değişme, yer değiştirme, bozma olmamıştır.

Üçüncü gerçek: Kur'ân-ı Kerim kıyamete kadar devam edecek olan bir mucizedir...

Binaenaleyh, herhangi bir insan bu gerçekleri ayan beyan gördüğünde artık onun, Allah (cc)'a, O'nun peygamberine ve'apaçık kitabına inanmaktan ve bunları tasdik etmekten başka çaresi kalmaz. Bu noktadan hareketle Kur'ân-ı Kerim'le ve onun getirdikleriyle amel, hidayet ve sapıklık arasında yegane ayırıcı ve adil sınır olmuş olur. Üstad Nevfel, Kur'ân-ı Kerim'in sayısal mucizeliği adlı kitabında diyor ki:

"Bu mucizelik, müsbet ve hakkında değişik görüşlerin olamayacağı maddî bir mucizeliktir... Münakaşa kabul etmeyen, tartışma götürmeyen bir mucizelik.. Zira rakamların dili ayırıcıdır... Sayıların ve hesapların sözleri kesindir.."

İşte bu büyük yazarımızın Kur'ân-ı Kerim'in sayısal mucizeliği konusunda tesbit edebildiği bazı örnekler:

Birinci örnek
Kur'ân-ı Kerim'de Allah (cc)'ın "Kul=de, söyle" emri, aynı kelimenin fiil olarak kullanılışına sayıca eşittir.

Zira Kur'ân-ı Kerim'de mahlûkatına hitaben Allah (cc) tarafından 332 defa "Kul=de, söyle" emri vakî olmuştur. Meselâ: "De ki, bütün işler Allah (cc)'ındır" [1475] gibi...

Yine yaratılanlardan; insanlardan, meleklerden ve cinlerden vaki oian "Kavl=söylemek, demek" fiili de aynı sayıdadır, yani bu da Kur'ân-ı Kerim'de 332 defa geçmektedir. Meselâ Allah (cc)'ın melekler diliyle:

"Orada fesat çıkaracak ve kan akıtacak birini mi yaratacaksın? dediler" [1476] buyurması. Dünya öncesi alemde beşer diliyle:

"Rabbin, insan oğlunun sulbünden olanlara, "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" demiş ve buna kendilerini şahit tutmuştu. Onlar da, "Evet, şahidiz" demişlerdi" [1477] buyurması.

Dünya hayatında beşer diliyle:

"Rabbimiz, üzerimize sabır yağdır, ayaklarımıza sebat ver, dediler" [1478] buyurması.

Ahirette yine beşer diliyle:

"Cennet'te altlarından ırmaklar akarken gönüllerinden kini çıkarıp atarız. "Bizi buraya eriştiren Allah (cc)'a hamdolsun. Eğer Allah (cc) bizi doğru yola iletmeseydi biz doğru yolu bulamazdık..." dediler" [1479] buyurması..

Cinler diliyle:

"Ey Muhammed (sav), de ki, "Cinlerden bir grubun Kur'ân-ı Kerimi dinlediği ve "şüphesiz bizi hayrete düşüren bir Kur'ân dinledik" dedikleri bana vahyolundu" [1480] buyurması gibi..

Kur'ân-ı Kerim'de 332 defa "Kul=de, söyle" diye buyuran ve aynı kitabında bu emrin fiil olarak kullanılışını yine 332 defa tekrar ettiren Allah (cc) noksanlıklardan hakikaten münezzehtir!

İkinci örnek
Alemlerin Rabbi'nin haber verdiği Kur'ân-i gerçeklerden olarak göklerin sayısının yedi olduğunu biliyoruz. Bu gerçeğin Kur'ân-ı Kerim'de yine tam yedi defa tekrar edildiği görülür. Şöyle ki:

1- "Sonra göğe yönelerek onları yedi gök olarak düzenlemiştir" [1481]

2- "De ki, yedi göğün ve muazzam arşın Rabb'i kimdir?" [1482]

3- "O'nu, yedi gök, yer ve onlarda olanların hepsi teşbih ederler." [1483]

4- "Derken Allah yedi gök var etti ve her göğe işini bildirdi." [1484]

5- "Yedi göğü ve yerden de onlar gibisini yaratan Allah'tır."

6- "Yedi göğü kat kat yaratan O'dur." [1485]

7- "Allah'ın yeri-göğü kat kat yarattığını görmediniz mi?"[1486]

Binaenaleyh, yedi gök yaratan ve bunu kitabında da yedi defa zikreden Allah (cc)'ı teşbih ederiz.

Üçüncü örnek,
Allah (cc)'ın; "Gökleri ve yeri yarattığı gündeki yazısında, Allah katında ayların sayısı onikidir" [1487] sözü..

Nitekim (eş-Şehr=ay) kelimesi Kur'ân-ı Kerim'de 12 defa, yani senenin ayları sayısınca tekrarlanmaktadır. Aynı şekilde (el-Yevm=gün) kelimesi de Kur'ân-ı Kerim'de 365 defa, senenin günleri sayısınca tekrar edilmektedir. Yine (iki gün ve günler) kelimeleri (Yani günün birden fazla sayı grubu ifade ettiği kelimelerde Kur'ân-ı Kerim'de 30 defa, yani bir ayın günleri sayısınca tekrar edilmiştir.

Binaenaleyh, ayların sayısı on ikidir derken, Kitabı'nda da (ay) kelimesi 12, (gün) kelimesi 365 ve (günler) kelimesi de 30 defa zikredilen Allah noksanlıklardan müberradır.

Dördüncü örnek
İman-küfür ve ikisi arasındaki fark -ki, bu fark bizzat Kur'ân-ı Kerim'in kendisidir- yine Kur'ân'la birbirinden ayrılıyor...

Şöyle ki:

(İman) kelimesinin Kur'ân-ı Kerim'de tekrarlanış sayısı 25'tir. Bunun I7'si:

"İmandan sonra fısk ne kötü bir isimdir" [1488] ayet-i kerimesinde olduğu gibi, 7'si:

"Mü'minlerin imanını artırmıştır.." [1489] ayeti kerimesinde olduğu gibi, biri de:

"İnananlara ve imanda soyları da kendilerine tabi olan kimselere soylarını da katarız" [1490] ayet-i kerimesinde olduğu gibi geçmektedir.

Aynı şekilde (küfr) kelimesi de 25 defa tekrar edilmekte olup, bunun 17'sî:

"Küfürde yarışanlar seni üzmesinler" [1491] ayet-i kerimesi gibi, 8'i de:

"Bedevîlerin küfür ve nifakları her yönden daha ileridir" [1492] ayetinde olduğu gibi geçmektedir. Ne var ki, (iman) ve (küfür) kelimeleri arasındaki bu sayısal eşitliğe karşı Kur'ân-ı Kerim'de türevleriyle (müştakları ile) beraber (iman) 81 I defa, yine türevleri ve müradifleri ile beraber (küfür) ise 697 defa zikredilmiştir ki, bir yönden (iman) ve türevleri arasındaki fark I 14 sayısını gösterir ki, bu sayı Kur'ân-ı Kerim'in surelerinin sayısıdır.

Binaenaleyh, imanla küf...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın