Oruç Babı

Oruç Babı

75- Hadis:[1] Ahmed b. Hanbel ve Müslim, Sa´d b. Ebi Vakkas´ın şöyle dediğini rivayet ederler: "Rasulullah (s.a.v.) bize çıkageldi. O, bir elini diğerine vurarak şöyle diyordu: "Ay şu kadar, şu kadir, şu kadardır. Sonra üçüncüsünde bir parmağını eksiltti. (Yani parmaklarıyla 29 olduğunu işaret etti."

76-Ahmed, Buharî ve Müslim, Ibn Ömer´in şöyle dediğini rivayet ederler: "Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: "Ay, 29 gündür. Onu görmeyince oruç tutmayınız ve yine onu görmeyince açmayınız. Eğer hava kapalı olursa hesab ediniz."

77-Sebep[2]: Ahme´d ve Müslim, Cabir b. Abdullah´ın şöyle dediğini rivayet ederler: "Rasulullah (s.a.v.) hanımlarından bir ay uzak durdu. 29. günün sabahı, bize çıka geldi. Bunun üzerine bazı kimseler, "Ey Allah´ın Rasulü! Biz 29 gün olarak saydık" dediler. Hz. Peygamber buyurdu ki: "Ay, 29 gündür." Sonra iki elinin bütün parmaklarını iki defa üstüste koydu. Üçüncüsünde, onların 9´unu birleştirdi."

78-Buharî, Enes (r.a.)´ten şunu rivayet ediyor: "Rasulullah, bir ay müddetle hanımlarının yanına uğramayacağına yemin etti. Sonra kendisine ait yüksek bir yerde (seki´de) kaldı. 29. günde aşağı indi. (Kendisine) denildi ki: "Ey Allah´ın Rasulü! Sen bir ay yemin etmiştin." O da buyurdu ki: "Ay 29 gündür."

79-Ahmed, İbn Ömer´den Rasulullah (s.a.v.)´ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: "Ay 29 gündür." Bu mesele Aişe´ye zikredildi. O da dedi ki, "Ey Eba Abdirrahman, Allah sana merhamet etsin. Rasulullah (s.a.v.) hanımlarından bir ay müddetle ayrılmadı mı? (Nihayet) 29´unda indi (Yanımıza geldi). O´na bu durum sorulunca, buyurduki: "Ay bazen 29 gün olur."

80- Hadis[3]: Ahmed ve Nesâî, Üsame b. Zeyd´den Rasulullah (s.a.v.)´ın şöyle buyurduğunu rivayet ederler: "Kan verenin de alanın da orucu bozulmuştur."

81-Ebu Davud, Sevban´dan Rasulullah´ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: "Kan alanın ve verenin orucu bozulmuştur."

82-Sebep[4]: Ahmed ve Tirmizî, Şeddad b. Evs´ten rivayet ettiğine göre Rasulullah, Bakî´de (Medine´de bulunan bir mezarlık) bulunan ve kan aldıran bir adama uğradı. -Adam o esnada- ellerimii tutuyordu. Ramazan´in 18´i geçmişti. Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: "Kan alanın ve aldıranın da orucu kaçmıştır."

83-Beyhakî, Şuabu´1-îman adlı eserinde Gayyas b. Kellub el-Kûfî tarikiyle Mutarrif b. Semure b. Cündib´den, o da babasından şunu haber vermiştir: "Rasulullah, Ramazan´da kan aldırmakta olan bir adama uğradı. Onlar bir adamın gıybetini yapıyorlardı. Bunun üzerine buyurdu ki: "Kan verenin de alanın da orucu kaçmıştır."

Beyhakî, senedde ismi geçen Gayyas1 in meçhul birisi olduğunu kaydeder.

84-Ahmed b. Hanbel, tbn Abbas´tan şu haberi nakleder: "Rasulullah (s.a.v.), ihramda ve oruçlu iken kan aldırdı. Bunun üzerine baygınlık geldi. Bundan dolayl da oruçlunun kan hoş karşılamadı."[5]

85- Hadisti[6]; Ahmed ve Taberanî, Ka´b b. Asım el-Eşarî´den şöyle rivayet ederler: Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: "Yolculukta oruç tutmak matlub ibadetten değildir."

86- Sebep[7]: Ahmed, Buharî ve Müslim´in, Cabir b. Abdullah´tan haber verdiklerine göre, "Rasulullah bir sefer esnasında, insanların başına toplanıp gölgelendirdikleri bir adamı gördü. "Bu nedir?" diye sorunca onlar, "bu adam oruçludur" dediler. Bunun Üzerine Rasulullah (s.a.v.), buyurdu ki: "Sefer esnasında oruç tutmak matlub ibadetten değildir."

87-Hadis[8]: Ahmed, Müslim ve Buharî, Ebu Hureyre´den şunu rivayet ederler: "Rasulullah buyurdu ki: "Ramazan´ı bir veya iki gün oruç tutmakla öne almayınız. Ancak Ramazan´dan önce (aralıksız) oruç tutan orucuna devam etsin."

88-Ebu Davud ve Beyhakî, İbn Abbas´tan şunu rivayet ederler: "Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: "Ramazan´ı, bir veya iki gün oruç tutarak ileri almayınız."

89-Sebep[9]: İbn Neccar, Tarih´inde tbn Abbas´tan şunu rivayet eder: "Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: "Hilali görmekle oruç tutunuz ve yine hilali görmekle iftar ediniz. Eğer hava kapalı olursa

90- Hadis[10]: Ahmed, Buharî, Müslim ve Ebu Davud, Ebu Hureyre´den şöyle rivayet ederler: Rasulullah buyurdu ki: "Ramazan´ın dışında, kocası yanında olan hiçbir kadın onun izni olmadan oruç tutamaz."

91- Sebep[11]: Ahmed, Ebu Davud ve Hakim, Ebi Said´den onun şöyle dediğini rivayet ederler: "Biz Rasulullah´ın yanında idik. Bir kadın O´na geldi ve dedi ki:

"Ey Allah´ın Rasulü! Kocam (olacak) Safvan b. Mutıll, namaz kıldığım zaman beni dövüyor, oruç tuttuğumda ise orucumu bozduruyor." (Safvan b. Mutiîl de oradaydı) Nebî (s.a.v.), kadının söylediklerini kocasına (Safvan´a) sordu. Safvan (şöyle) cevap verdi:

"Ey Allah´ın Rasulü! onun (karısının), "namaz kıldığım zaman beni dövüyor" sözü (şöyledir) ben, kendisini nehyettiğim halde o, iki sûre birden okuyor." Bunun üzerine Rasulullah buyurdu ki: "Okunan bir sûre de olsa insanlara yeterlidir."

"Yine onun "orucumu bozduruyor" sözüne gelince, kendisi beni bırakıyor, oruç tutuyor. Halbuki ben, genç adamım. Buna sabredemiyorum." Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: "(Hiçbir kadın kocasının izni olmadan oruç tutamaz (Bu lafız, Ahmed b.-Hanbel´e aittir). Sizden hiç biriniz kocasının izni olmadan oruç tutmasın."

"Onun, "güneş doğuncaya kadar namazımı kılmıyormuşum"

sözüne gelince; "Biz, Ehl-i Beyt´teniz. Güneş doğuncaya kadar uyanamadığımızdan, şüphesiz ki bize bu şekilde bildirildiği için böyle yapıyoruz." Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: "Uyandığın zaman, namazım kıl."[12]

[1] Birinci hadis Ahmed b. Hanbel´in lafzıdır, 1/184, Müslim, Kitabu´s-Siyam, 3/141, Nesâî, Kitabu´s-Siyam, 4/112, İbn Mace, Kitabu´s-Siyam, , 1/530, Ebu Davud, Kitabu´s-Siyam, , 1/542,

Ahmed, Müsned, 1/218. İkinci hadis, Ahmed, Müsned, 2/5, Müslim, Kitabu´s-Siyam,

Buharı, Kitabu´s-Savm, 3/44.

[2] Hadisin metni Müslim´e aittir. Kitabu´s-Savm, 3/140,Ahmed, Müsned, 3/329, Bufıarî, Kitabu´n-Nikah, 7/41. Buharı, Kitabu´s-Savm, 3/34 ve Kitabu´n-Nikah, 7/14, Tirmizî, Ebvabu´s-Savm, 2/98,

Ahmed, Müsned, 6/10, Nesâî, Kitabu´s-Siyam, 4/111.

Peygamber (s.a.v.)´in yemin etmesinin sebebi, hanımlarının kendisinden dünyalık talebinde bulunmalarıdır.

Buharı, konuyla ilgili bu haberi, Kitabu´l-Mezalim´de zikreder: Abdullah îbn Abbas hadisidir. O şöyle demiştir: "Allah (c.c.)´ın, haklarında

"Eğer her ikiniz de Allah´a tevbe ederseniz, ne iyi. Çünkü ikinizin de kalpleri eğildi. (et-Tahrim-4) buyurduğu Peygamber´in zevcelerinden ikisinin kim olduığunu Ömer (r.a.)´den sormaya hırslanır dururum.

Nihayet onun beraberinde hacc yaptım. Dönerken yakın bir yerde Ömer saptı. Ben de deriden bir su kabı ile onun beraberinde yoldan saptım. Ömer, helaya gitti. Nihayet benim yanıma geldi. Ben de ellerine o su kabından döktüm. O da abdest aldı. Ben:

"Ey Mü´minlerin Emİri! Peygamberin zevcelerinden o iki kadın kimdir ki, Allah onlar için, "Eğer ikiniz de tevbe ederseniz..." buyurmuştur.?" diye sordum. Ömer bana:

"Hayret ederim sana ey İbn Abbas! Onlar Hafsa ile Ayşe´dir" dedi.

Sonra Ömer, hadiseye yönelerek onu anlatmaya başladı ve şöyle dedi:

"Ben, Ensar´dan bir komşum ile beraber Benû Umeyye İbn Zeyd yurdunda (oturuyor) idim. Burası Medine´nin Avalî denilen semtindedir. (Birşey öğrenmek ümidiyle) Peygamber´in yanına nöbetleşe inerdik. Bir gün o iner, bir gün ben inerdim. Ben indiğim zaman o gün, vahiy ve diğer şeylere dair (ne duyarsam) haberini komşuma getirirdim. O da indiği zaman öyle yapardı.

Biz, Kureyş topluluğu, kadınlara galebe ediyorduk. Medine´ye Ensar üzerine geldiğimizde bir de gördük ki, onlar, kadınları erkeklerine galebe eder bir kavim. Derken bizim kadınlarımız, Ensar kadınlarının edebinden almaya başladılar. Bir gün ben hanımıma karşı bağırdım; o da bana cevap verdi. Ben onun, bana söz çevirip, cevap vermesinden hoşlanmadım, azarladım. Bunun üzerine o, şunları söyledi:

"Benim sana karşı mırıdanmamı niçin münasib görmüyorsun? Vallahi Peygamber´in hanımları bile O´na karşı mırıldanıyor ve birisi o gün geceye kadar Peygamber´in yanma uğramıyor"dedi.

Karımın bu sözleri beni ürküttü ve ben, "onlardan kim bunu yaparsa perişan olur, büyük günah işlemiş olur" dedim.

Sonra elbisemi üzerime topladım, yani giyindim ve Hafsa´nın yanına gittim. Ona:

"Ey Hafsa! Sizlerden herhangi biriniz, bütün gün ta geceye kadar Allah Rasulü´ne dargınlık eder mi?" dedim. O: "Evet" dedi. Ben:

"O kadın, perişan olmuş ve zarar etmiştir. Her biriniz kendine Allah´ın Rasulü´nün öfkesinden dolayı öfke etmesinden emin mi bulunuyor? Bu yüzden helak olursunuz. Sen Allah´ın Rsulü´ne karşı çok istekte bulunma. O´na karşı her hangi berşey hususunda söz çevirme yansına girme. O´na danlıp, O´ndan ayrı durma. Bir ihtiyacın olursa, onu benden iste. Ve sakın arkadaşının Rasulul-lah(s.a.v.)´a senden daha güzel ve daha sevgili olması da seni aldatmasın." (Ömer Aişe´yi kasdetmiştir)

Ve biz o sırada: "Gassanlılar bize (karşı) gaza etmek için atlarını nallatıyorlarmış" diye havadis alıyorduk. Arkadaşım, kendi nöbetinde Peygamber´in yanına girdi ve yatsı vaktinde döndü. Kapıma şiddetli bir vuruşla vurdu ve: "O, uyuyor mu?" dedi. Ben korktum ve hemen onun yanına çıktım. O:

"Büyük bir iş meydana geldi...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın