Sayfayı Yazdır - Abdullah Bin Süheyl (r.a)

Abdullahbin Süheyl ilk Müslüman olanlardandır. İkinci Habeşistan hicretine kadarMüslümanlığını gizledi. Sonra Habeşistan’a hicret eden kâfileye o da iştiraketti. Habeşistan’dan dönüşünde, babası tarafından hapsedilip, işkenceyapılmış, Müslümanlıktan vazgeçmeye zorlanmıştı. Bu yüzden çok şiddetlieziyet ve sıkıntılara mâruz kaldı. Çâresiz kalarak babasının sözüne uymuşgibi göründü. Aslında, istemiyerek îmânını gizlemişti.

Peygamberimizin ve Müslümanların çoğunluğu Medîne’de bir araya gelmişler, güngeçtikçe güçlenmekte ve durumları iyiye doğru gitmekteydi.

İşine yaramıştı

Mekke müşrikleri bunu bir türlü hazmedemiyorlar ve en kısa zamanda,Müslümanları ve İslâmiyeti yok etmek istiyorlardı. Bu yüzden BedirMuharebesine büyük bir intikam hırsıyla hazırlanmışlardı. Bu Abdullah binSüheyl’in işine yaramıştı. Bedeni müşrikler arasında ama, rûhu Resûlullah veMüslümanlarla beraberdi. Şirk ve küfür ordusu arasında bulunmak istemiyordu ama,Resûlullaha kavuşmak için bir müddet sebredecekti.

Bu arada, babası kendisini zaman zaman kontrol ediyor, fakat Abdullah binSüheyl, iç dünyasında olup bitenleri, rûhunda yaşadığı ve tattığı lezzeti,babasına ve etrafındakilere aslâ hissettirmiyordu. Günler böyle geçti.Babası, onda anormal bir durum, İslâmiyete dâir bir belirti görmediğinden,artık onun hakkında şüphesi kalmamıştı.

Hâlbuki o, onların kirli ve insanlıktan uzak dünyasından, Resûlullahın Cennetmisâli huzûrlarına, onun mübârek sohbetlerine, Müslümanların o saâdet vemutluluk dünyasına nasıl kavuşacağının plânlarını yapmaktaydı.

Abdullah bin Süheyl, sanki başka âlemde yaşamakta, müşriklerden çok çokuzaklarda bulunmaktaydı. Onun durumundan, kimsenin haberi yoktu. Müşriklerin,Müslümanlardan birkaç misli fazla olan küfür ve şirk ordusu, Bedir’e varmış,bütün techizatı yerleştirmiş, muharebeye hazır duruma gelmişti. Karşılıklıtek tek vuruşmalar bitmiş, iki ordu birbirine girmişti. Harp iyicekızışmıştı.

Hakkımda hayırlıkıldı

Abdullah bin Süheyl için tam zamanı idi. İslâm ordusu saflarına geçebilirdi.Fırsatı kaçırmadı ve Müslümanların saflarına katıldı. Böylece, günlerden berihayâli ile yaşadığı dünyanın içine girmişti. Şimdi başka bir hava teneffüsetmeye başlamıştı. Bu, rûhlara hem gıda ve hem de şifâ olan bir hava idi. O,Allahü teâlânın sevgilisinin yanında, onunla yan yana cihâd ediyordu. Nebüyük saâdetti. Kıyâmete kadar hayırla, duâ ile anılacakların arasınagirmişti.

Babası Süheyl, onun bu hareketine çok kızmış ve ağır laflar söylemişti.Abdullah ise babasına, “Allahü teâlâ bunu benim hakkımda çok hayırlıkıldı” diye cevap verdi. Abdullah bu esnâda 27 yaşında idi.

Abdullah bin Süheyl artık yerinde duramıyordu. Aslanlar gibi, şirk ordusununüzerine atıldı. Sanki önceki Süheyl değildi. Diğer Sahâbe-i kirâm gibi o dakahramanca savaştı. Sonunda müşriklerin şirk ordusu perişan oldu. Abdullah’ınbabası da esîr düşmüş, daha sonra fidye ile kurtulmuştu.

Abdullah bin Süheyl, Bedir’den sonra Uhud ve Hendek gazâlarına katılmış, Hudeybiyeantlaşmasında da hazır bulunmuştur. Fakat bu antlaşma sırasında gördüğümanzara, onun kalbine bir hançer gibi saplanmış ve çok üzülmüştü. Çünkü buantlaşmada, Mekkeli müşrikleri, babası Süheyl temsil etmiş ve antlaşmaya“Allahın Resûlü” ifâdesinin yazılmasına itiraz ederek demişti ki:

- Biz senin Resûlullah olduğunu kabûl etseydik seninle savaşmazdık.

Müslümanları üzmüştü

Onun bu kaba hareketleri Abdullah’ı çok üzmüştü. Resûlullah efendimiz, onunbütün şartlarını kabûl etmişti. Antlaşma imzalanmadan önce olan bir olay da,bütün Müslümanları üzmüş, Resûlullah efendimiz de mahzûn olmuştu.

Çünkü, Abdullah bin Süheyl’in küçük kardeşi Ebû Cendel Müslüman olmuştu. Buyüzden Mekke’de zincire vurulup, hapsedilmişti. Ancak bir yolunu bulupkaçmış, Hudeybiye antlaşması imzalanırken, kendini Resûlullahın mübârekayaklarının dibine atarak demişti ki:

- Beni kurtar yâ Resûlallah!

Fakat müşriklerin temsilcisi olan babası Süheyl oğlunu orada görünce, EbûCendel’i boynundan tutup dedi ki:

- Yâ Muhammed! Antlaşmamız üzerine bana geri çevireceğin insanların ilkibudur!

Resûlullah efendimiz, onu teslim etmek istememişti. Bunun üzerine Süheyldiretti:

- O zaman antlaşmayı imzalamam!

Ancak Resûlullah bu antlaşmanın yapılmasını, birçok sebepten dolayı istiyorlardı.Bütün taleplere rağmen, müşrikler tekliflerinden vazgeçmedi.

Ebû Cendel’in, babasına teslim edilirken söylediği sözler, bütünMüslümanların gözlerini yaşartmıştı. Başlangıcı Müslümanların aleyhine gibigörünen Hudeybiye antlaşması, daha sonra, Müslümanların lehine netîce vermiş,Allahü teâlâ Kur’ân-ı kerîmde bu antlaşmayı, Feth-i Mübîn diyevasıflandırmıştır. Ebû Cendel hazretleri de, bilâhare kurtulmuş, sağ sâlimMedîne’ye dönmüştür.

Hudeybiye antlaşmasından iki sene sonra, Abdullah bin Süheyl Mekke’ninfethinde de bulundu. Mekke fethedilmiş, öldürülecek olanların listesiyapılmıştı. Bunların arasında, Abdullah bin Süheyl’in babası da vardı.Babasına dayanamamıştı.

Ben de şehîdolsaydım

Babasının öldürülmemesi için teşebbüste bulundu. Durum Resûlullaha arzedildi. Resûlullah efendimiz Hz. Abdullah’ın bu istirhâmını kabûl etti.Babasına bir emannâme verildi. Daha sonra babası Süheyl bin Amr Müslümanoldu. Sahâbelik şerefine nâil oldu. O kadar ihlâslı bir Müslüman oldu ki,Resûlullahın âhırete teşrifleri sırasında konuşmaları ile, birçok kimsenin,dinden dönmesine mâni oldu.

Abdullah bin Süheyl, Yemâme’de Cevaş muharebesinde şehîd olmuştu. Hz. EbûBekir, Kureyş ve Mekke’nin ileri gelenleriyle birlikte, oğlunun şehâdetindendolayı, babası Süheyl’e tâziyede bulunmuşlardı. Oğullarına her türlüişkenceyi daha önce yapmış olan Süheyl dedi ki:

- Keşke ben de şehîd olsaydım. Resûlullah efendimiz bana, şehîdin,âilesinden 70 kişiye şefâ’at edeceğini bildirdi. Ben oğlumun benden öncekimseye şefâ’at etmiyeceğini umuyorum.

๑۩۞۩๑ İslami İlimler Dunyası ๑۩۞۩๑ => Erkek Sahabeler => Konuyu başlatan: ღAşkullahღ üzerinde 04 Mart 2009, 23:38:22