İnsanın kendisine işkence etmesi ve kendisini öldürmesi

İnsanın Kendisine İşkence Etmesi Ve Kendisini Öldürmesi Haramdır.

Hint dinlerine dair anlatılan insanın kendisine çeşitli çirkin işkenceler yapması, insanın derilerini ürperten ve gönülleri dehşete düşüren çeşitli öldürmeler bid'at ile ilgili olanlarıdır. Tüm bunlar onların inancına göre bu dünyadan çıktıktan sonra en yüksek derecelere ulaşmak ve en mükemmel nimetlere kavuşmak için ölümü çabuklaştırmaktır. Bu yapılanlar onların bozuk itikatları üzerine bina edilen davranışlardır.
Mesûdî[10] ve ondan başkaları bu kabil şeyleri anlatmışlardır. Onların eserlerinden bunları mütalaa ediniz.
Cahiliye dönemi Araplarında da öldürme vardı. Fakat Hintlilerdeki gibi değildi. Cahiliye Araplarındaki öldürmek iki sebepten dolayı çocuklarını öldürmek idi. Bu sebeplerden birisi fakirleşme korkusu, diğeri çocuğun kız doğmasından dolayı duydukları utancı, kendilerinden uzaklaştırmak idi. Bu uygulamalara Kur’an şu ayetlerde değinmiştir" :
"Geçim endişesi ile çocuklarınızın canına kıymayın. Biz, onların da sizin de rızkınızı veririz..." (İnsan, 31)
"Diri diri toprağa gömülen kıza, hangi günah sebebiyle öldürüldüğü sorulduğunda..." (Küvviret, 8 )
"Onlardan birine kız müjdelendiği zaman, öfkelenmiş olarak yüzü kapkara kesilir." (Nahl, 58)
Araplardaki bu cana kıymanın onların uydurduğu bir din ve şeriat olma ihtimali vardır. Belki böyle olmayıp bir âdet olma ihtimali de söz konusudur. Şu kadar ki ayet, bu davranışlarından dolayı onları kötüleniiştir. Bu davranışa bid'at olarak hükmedilmeyebilir. Belki sadece günahtır. Bu iki ihtimalden birini destekleyip bu âyetlerin hangi ihtimale daha uygun olduğunu belirleyecek bir ayut bulup bulamayacağımızı araştırdık ve şu ayeti bulduk:
"Bunun gibi ortakları, müşriklerden çoğuna çocuklarını (kızlarını) öldürmeyi hoş gösterdi ki hem kendilerini mahvetsinler, hem de dinlerini karıştırıp bozsunlar..." (En'am, 137)
Ayette açıklanmıştır ki çocukları öldürmenin hoş gösterilmesinin iki sebebi vardır: Birincisi kendilerini mahvetmeleri, diğeri dinlerinin karışmasıdır. Dinin karışması ancak değişmesi, bozulması, onda bir fazlalık veya eksikliğin olması ile gerçekleşir. Bu ise hiç şüphe yok ki yeni bir icat (bid'at) tır. Onların dini, ilk başlarda babaları İbrahim'in dini idi. Onların çocuklarını öldürmesi, tıpkı babîra, sâibe ve putları dikmek gibi dinde meydana getirdikleri bir değişikliktir. Ta ki bu davranış onların dini olarak sayılmıştır.
Bu anlayışı şu âyetde desteklemektedir: "...öyle ise onları uydurdukları ile başbaşa bırak." (En'am, 137)
Görülüyor ki bu yaptıkları sebebiyle kendilerine uydurma nisbet edilmiştir. Günah, günah oluşu itibariyle uydurma olmaz. Uydurma, ancak ortaya bir din koymada olmaktadır. Bu öldürme, onların din olarak benimsedikleri şeyler cümlesinden idi. Bunun içindir ki Yüce ALLAH bu ayetten sonra şöyle buyurmuştur: "Bilgisizlikleri yüzünden beyinsizce çocuklarını öldürenler ve ALLAH'ın kendilerine verdiği rızkı ALLAH'a iftira ederek haram kılanlar, muhakkak ki ziyana uğramışlardır. Onlar gerçekten sapmışlardır..." (En'am, 140)
Görülüyor ki ALLAH'ın helal kıldığı şeyleri haram kılmakla beraber, çocukları öldürmek ALLAH'a iftira etmek sayılmıştır. Ayetin sonunda "Onlar gerçekten sapmışlardır" buyurulmuştur ki daha önce geçtiği üzere bu, bid'atın özelliğidir.
O halde Hintlilerin yaptığı, cahiliye dönemi Araplarının yaptığı gibidir. İlerde mağripli Mehdî'nin öldürmeyi meşru sayan mezhebinden söz edilecektir.
Bazı tefsir âlimleri (yukarda geçen En'am suresi 137. Ayetin’deki) "Bunun gibi ortakları, müşriklerden çoğuna çocuklarını (kızlarını) öldürmeyi hoş gösterdi..." ifadesindeki çocukları öldürmenin ALLAH'a ibadet etmiş olmak için adak yoluyla olduğunu söylemişlerdir. Nitekim Hz. Peygamber'in babası Abdullah dedesi Abdulmuttalip böylece adamış idi.[11]

[10] Bu zât, Ali b. Hüseyin b. Alidir. Künyesi Ebü'l Hasen olup Murûc'uz-Zeheb isimli kitabın sahibidir.
[11] İmam Şatıbi, el-İ’tisam Kitap Dünyası Yayınları: 2/53-54.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın