Birinci örnek

Birinci Örnek:

Dinin aslında, atalara babalara uymak, ataları yegane baş vurulacak kaynak sayıp başkasına aldırmamak yolunu tutanların sözü, birinci örnektir. Bu, sapmaların en şiddetlisidir. Bu yolu tutanlar peygamberlik delillerini ve Kur'an'ın ve aklın gösterdiği hüccetleri reddetmişlerdir.
Bunlar "..... babalarımızı bir din üzere bulduk. Biz de onlarınizine uyarız" derler.” [126]Onlar hüccet üzere uyarılıp:
"Ben size, babalarınızı üzerinde bulduğunuz (din) den daha doğrusunu getirmışsem (yine mi bana uymazsınız)?"[127] Denilince, babalarına uyup, bunun dışında ne varsa atma esasına dayanarak busoruya inkârdan başka cevap vermemişler.
"..... Doğrusu biz, sizinlegönderileni inkar ediyoruz."[128] Demişlerdir.
Böylesi bir uyma, bütün dinlerde kötülenmıştır. Nitekim Nuh Peygamber'in kavminin şöyle dediğini haber vermiştir:
"Eğer Allah (peygamber göndermek) isteseydi, mutlaka melekler gönderirdi. Biz geçmişteki babalarımızdan böyle bir şey duymadık." [129]
Kur'an'da Hz. İbrahim'in kavminden de şöyle söz ediliyor:
"İbrahim: (peki) dedi, yalvardığmızda onlar (putlar) sizi işitiyorlar mı? Yahut size fayda, ya da zarar verebiliyorlar mı? Şöyle cevap verdiler:
Hayır, ama biz babalarımızı böyle yapar bulduk."[130] Bu manada başka ayetler de vardır. Bunların hepsi, hak olanın önceliği olduğunu dikkate almayıp hakkın kendilerine tâbi olduğuna inanmalarından dolayı kötülenmişlerdir.

[126] Zuhruf: 23
[127] Zuhruf: 24
[128] Zuhruf: 24
[129] Mü’minun: 24
[130] Şuara: 72 -74
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın