Hüsnâ

29- HÜNSÂ (ERSELİK)

Hansa; tahannüs kelimesinden türemiştir ki, bu da kırılıp parçalanma mânasındadır. Erseliğe 'hünsa' denmesinin sebebi; onun durumunun erkeklerin durumundan eksik, kadınların durumundan da fazla olmasıdır. Çünkü onda hem erkeklik, hem de kadınlık organı vardır.

Ömer Nesefî hünsayı şöyle tarif etmiştir; 'ya ne erkeklik, ne kadınlık organı bulunmayan, pisliği de, ya makadından veya göbeğinden çıkan kimsedir.'

Ebû Hanîfe ile Ebû Yûsuf un şöyle dedikleri El-Münteka'da yer almaktadır; 'idran göbeğinden akar da vagina veya zekeri yoksa; böyle birine ne denilir, bilmiyorum.'

Bir insanın erkek ve kadın, her iki cinsiyet organı da bulunursa; bunlardan idrarını hangisi ile yapıyorsa ona itibar edilir. Erkeklik organından idrar yaparsa erkek; kadınlık organından idrar yaparsa, kadın sayılır: Çünkü bu, idrarın kendisinden çıktığı organın asıl organ, diğerinin ise kusurlu organ olduğunun delilidir. [1]

Hünsaya Mirasçı Olunması:

Hünsaya nasıl mirasçı olunacağı kendisine sorulduğunda Hz. Peygamber (sas); "îdrarmı yaptığı yer nazar-ı itibara alınır, "cevabını vermiştir [2] Hz. Ali (ra) nin de böyle bir hüküm verdiği rivayet olunmuştur. Câhiiiyye devrinde de bu hüküm vardı. İslâm gelince bu hükmü benimsedi.

Organların ikisinden de yapıyorsa; idrar evvelâ hangisinden geliyorsa, ona göre hüküm verilir: Önce gelişi o organın aslî organ olduğunu ispatlayan bir delildir. Eğer aynı zamanda her iki organdan da idrar geliyorsa, böylelerine hünsa-i müşkil denilir. Burada çok idrar gelen organa göre hüküm verilmez (Ebû Yûsuf, İmam Muhammed): İmameyn dediler ki; çok idrar gelen organa göre hüküm verilir. Çünkü tamamın hükmü çok için de geçerlidir. İdrarın çok 'gelmesi o organın asıl ve kuvvetli olduğunun başka bir delilidir.

Ebû Hanîfe'ye göre bu delil sayılmaz. Çünkü idrarın çok gelmesi çıkış yerinin genişliğinden dolayıdır. Bu o organın asıl organ olduğunu ispatlamaz. Her iki organdan da aynı miktarda idrar akmakta ise, arada bir tercih yapılamadığından dolayı bu kişi ittifakla hünsa-i müşkildir. [3]

[1] Abdullah b. Mahmûd b. Mevdûd el- Mavsılî, El-İhtiyar Li-Ta'lîlî'l-Muhtar, Ümit Yayınları: 2/385.

[2] Bu hadîsi Dârimî rivayet etmiştir

[3] Abdullah b. Mahmûd b. Mevdûd el- Mavsılî, El-İhtiyar Li-Ta'lîlî'l-Muhtar, Ümit Yayınları: 2/385-386.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın