Bebek idrarları

Bebek İdrarları:

Yemek yiyor olsun veya olmasın; kız ve erkek bebeklerin sidikleri de sırf pislikdir: Bunu teyid eden bir rivayette bulunmuştuk. Bu hususda teferruata gimek lüzumsuzdur. Yemek yemeye başlamamış bebeğin pisliğine su serpmeye gelince; aslında bunu yıkamak gerekir. Çünkü bunun için Arapça kaynaklarada fiili kullanılmakdadır ve bu da ‘yıkamak’ mânasındadır. Kendisine mezi hakkında sorulduğu zaman Hz. Peygamber (sas) ona söyle cevap vermiştir:

“Tenasül organını suyla yıka.” [76]

Meninin Pis Oluşu ve Giderilmesi:

Meni pistir. (İmam Şâfıî) Islak olanını yıkamak gerekir. Kurusunu ise, ovalamak yeterli olur: Bunun usulünü açıklamıştık. Fetva kitaplarında denilir ki; her canlının öd suyu, sidiği hükmündedir. Deve geviş getirirken ağzından çıkan şey bir insanın elbisesine isabet ederse, o şey devenin karama girip çıktığından dolayı, devenin dışkısı hükmündedir. Tıpkı karnına girip çıkan su gibi. Bu su da o hayvanın sidiği hükmündedir.

Meste hayvanın tersi gibi cirmi olan bir pislik bulaşır da kurursa, onu yere sürterek gidermek caizdir. Şarap (İmam Muhammed, İmam Züfer) ve sidik gibi yaş olan ve cirmi bulunmayan pislikleri temizlemek, ancak yıkamakla mümkün olur: Bu hüküm Ebû Hanîfe'ye göredir. İmam Ebû Yûsuf dedi ki; şarap ve sidik haricinde bir pislik meste veya ayakkabıya bulaşırsa, silerek temizlemek yeterli olur. İmam Muhammed dedi ki; bunları elbise gibi yıkamadan caiz olmaz. Ebû Yûsuf ise Hz. Peygamber (sas) in şu mutlak hadîs-i şerîfıni delil olarak ileri sürer:

“Sizden birinizin mestine veya ayakkabısına pislik bulaşırsa, onları yere sürsün, onlar ayağındayken namaz kılsın. Çünkü yere sürmek mesti ve ayakkabıyı temizler.” [77] Bu hadîs-i şerîfde yaş, kuru; cirmi olan, olmayan pislikler arasında bir ayırım yapılmamıştır. Çünkü bu hususda umumi bir zaruret vardır. Âlimlerin çoğu bu görüşdedir. Ebû Hanîfe de bu hadîsi benimsemiştir. Ancak ona göre bir mestte yaş pislik varsa, o mest temizlenmek için yere sürülürse; o pislik eskiye göre daha çok meste bulaşır; bundan dolayı da yere sürmek mesti temizlemez. Ama kuru olan pislik böyle değildir; çünkü meste az bir pislik nüfuz eder ki, o da affedilir miktardadır. Ama şarap ve sidik böyle değildir. Çünkü bunda mestin üzerindeki şeyi kendine çekecek bir şey yoktur. Dolayısıyla olduğu gibi kalır. Öyle ki; meste yaş bir çamur yapışır da kurur, sonra da o çamur ovalanırsa; cirmi olan pisliğin temizlenişi gibi temizlenmesi caiz olur. Bu Ebû Yûsuf’dan rivayet olunmuştur. Ama elbise böyle değildir; dokuma sebebiyle onda girintiler vardır, pisliğin parçaları ona nüfuz eder; silmekle temizlenmez; yıkanması gerekir.

Kılıç ve ayna gibi şeyleri temizlemek için silmek kâfidir (İmam Züfer): Sert cisimler olduklarından dolayı, bunlara pislik nüfuz etmez. Dolayısıyla silmekle temizlenmiş olurlar.

Yer pislenir, sonra da pisliğin eseri kaybolursa, orada namaz kılmak caiz olur (İmam Züfer, İmam Şâfıî). Ama oradaki toprakla teyemmüm edilemez: Çünkü toprağın temizliği, teyemmüm için bir şart olarak kitabın nassı ile sabit olmuştur.

Öyleyse bu hadîs-i şerifle sabit olan şeyle edâ edilmiş olmaz. İmam Züfer dedi ki; böyle bir yerde teyemmüm gibi, namaz kılmak da caiz olmaz. Bizim görüşümüze göre, yer kurur ve hava da onun üzerindeki şeyi (meselâ ıslaklığı) kendini çeker: Ben derim ki, az miktardaki bir pislik namazın câizliğine mani olmaz ama teyemmümün câizliğine mani olur. İbn. Kâs ashabımızdan şöyle bir rivayette bulunmuştur: Bu durumda teyemmüm de caizdir ve bu hususda cevaz verici bir hadîs-i şerif de vardır. Çünkü yere isabet eden pislik artık yerin cüzleri haline gelmiştir. Zira yerin eşyayı kendi tabiatına cezbetme özelliği vardır; değişme safhasına girmekle, o pis yer temizlenir. Tıpkı şarabın değişme safhasına girme neticesinde sirkeleşip temizlenmesi gibi yer pislenir de üzerine su dökülürse ve eğer orası gevşek bir yerse, temizlenir. Çünkü böyle bir yer suyu kurutur ve dolayısıyla sathı (yüzeyi) temizlenir. Ama pislenen yer sertse, üzerine su dökülür, sonra o suyun içinde biriktiği çukurun üstü kapatılır. [78]

[76] Bu hasisi İmam Malik rivayet etmiştir. Abdullah b. Mahmûd b. Mevdûd el- Mavsılî, El-İhtiyar Li-Ta'lîlî'l-Muhtar, Ümit Yayınları: 1/64.

[77] Bu hadisi Ebu Davud rivayet etmiştir.

[78] Abdullah b. Mahmûd b. Mevdûd el- Mavsılî, El-İhtiyar Li-Ta'lîlî'l-Muhtar, Ümit Yayınları: 1/64-66.

[79] Riaveyete göre Arafat hizasında bir vadi Ureyne’de yaşayan bir topluluk Medine’ye gelmişti.Oranın havasına

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın