Harun El-Vasık B. Mutasım´ın Halifeliği


Mutasım´în Ammuriye´yi Fethetmesi

Abbas B. Me´mun´un Öldürülmesi

Hicretin İkiyüzyirmîdördüncü Senesi

Hicretin İkiyüzyîrmibeşinci Senesi

Said B. Mes´ade.

Nahivci Ceremî

Hicretin İkîyüzyirmialtıncı Senesi

Ebu Dülef El-İclî

Şair Bekir b. en-Nattah, onun hakkında şöyle bir güzel şiir söylemiştir.

Sonra bana: "Anladın mı " diye sordu. Ben de anladığımı söyledim ve uykudan uyandım.».

Hicretin İkiyüzyirmiyedinci Senesi

Mutasım Billah´ın Biyografisi

Hişam b. Kelbî dedi ki: «Mutasım´ın vefatından sonra yerine oğlu Harun el-Vasık halife oldu.»

Harun El-Vasık B. Mutasım´ın Halifeliği

Meşhur Zahid Bişr El-Hafî

İbn Hallikan dedi ki: «Bu zatın dedesi Abdullah el-Gayyur´du. Hz. Ali (r.a.) vasıtasıyla Müslüman oldu.»

Hicretin İkiyüzyirmisekizinci Senesi

Şair Ebu Temmam Et-Taî

"Yüce bir kişidir. Sen bu sözlerinle onu bedevi Araplardan ayak takımlarına benzetmiş oldun." O da bir süre başını önüne eğdi, sonra kaldırıp şöyle dedi:

Hicretin İkiyüzyirmidokuzuncu Senesi

Hicretin İkiyüzotuzuncu Senesi

Abdullah B. Tahir B. Hüseyin.



Mutasım´în Ammuriye´yi Fethetmesi


Mutasım, Babek işini tamalayıp onu öldürdükten ve ülkesini ele geçirdikten sonra, ordunun yanına gelmesini istedi. Orduyu daha ön­ce hiçbir halifenin hazırlamadığı şekilde hazırladı. Yanına misli du­yulmamış şekil ve miktarda savaş aletleri, yükler, develer, su tulum­ları, binekler, neft, atlar ve katırlar aldı. Dağlar misali büyük bir or­duyla Ammuriye´ye doğru yola koyuldu. Afşin Haydar b. Kavus´u Su­ruç tarafına gönderdi. Askerlerini misli duyulmamış bir şekilde tabi­ye etti. Savaşçılıkta meşhur komutanlarının bir kısmını kendinden önce yola çıkardı. Bu senenin receb ayında kendisi Tarsus´a yakın Li-si nehrine kadar ulaştı.

Öte yandan Bizans imparatoru da askerleriyle birlikte harekete geçerek Mutasım´a doğru geldi. İkisi birbirlerine yaklaştılar. Öyle ki, iki ordu arasında dört fersahlık bir mesafe kalmıştı. Afşin ise diğer taraftan Bizans ülkesine girdi. Bizanslılar da onun peşinden geldiler. Bu durumda Bizans imparatoru sıkıntıya düşmüştü. Çünkü o halife ile uğraşacak olursa arkadan Afşin gelip onunla savaşacak ve kendisi mahvolacaktı. Eğer biriyle uğraşır, diğerini bırakırsa bıraktığı arka­dan gelip onun hakkından gelecekti. Nihayet Bizans imparatoru, as­kerlerinden az bir grupla Afşin´e doğru ilerledi. Gerideki asıl ordunun başına komutan olarak yakınlarından birini bıraktı. Bu senenin şaban ayının bitimine beş gün kala, perşembe günü, imparatorla Afşin karşı karşıya gelip savaşmaya başladılar. Afşin, sebat etti. Bizanslı­lardan bir kısmını öldürdü, bir kısmını yaraladı. Zor durumda kalan Bizans imparatoru, bu esnada gerideki ordunun, vekil bıraktığı yakı­nının komutasına itaat etmediklerini, dağıldıklarını duydu. Acele ola­rak geri döndü. Ordunun disiplininin bozulduğunu, askerlerin dağıl­dığını, düzenin kalmadığını gördü. Vekil bıraktığı yakınma öfkelendi ve boynunu vurdurdu.

Bütün bu haberler Mutasım´a ulaştı. Mutasını, buna sevindi ve hemen harekete geçip Ankara´ya gitti. Afşin de beraberindeki asker­lerle birlikte Ankara´da Mutasım´la buluştu. Ankaralıların kendile­rinden kaçtıklarını gördüler. Yerli halkın bıraktığı erzakı alarak güç­lendiler.

Sonra Mutasım, askerlerini üç gruba ayırdı. Bunlardan sağ cena­hın başına Afşin´i, sol cenahın başına da Eşnas´ı komutan olarak ta­yin etti. Kendisi de merkez birliklerinin başında kaldı. Ordusunun sağ ve sol cenahları ^arasında iki fersahlık mesafe vardı. Sağ ve sol ce­nahlardan her birinin komutanına, kendi birliklerini sağ ve sol ce­nahlara, merkeze, öncü ve artçı gruplara ayırmasını, uğradıkları bü­tün köy ve kasabaları yakıp yıkmasını, insanları esir edip mallarını ganimet almalarını emretti. Kendisi de askerleriyle birlikte Ammuri­ye´ye doğru ilerledi.

Ammuriye ile Ankara arasında yedi konaklık mesafe vardı. Am­muriye´ye u