Eşarîler İle Yemen Halkının Gelişi

Eşarîler İle Yemen Halkının Gelişi

Beni Amir Kabilesinin Elçilik Heyeti Ve Amir B. Tufeyl İle Erbed B. Kays´ın Kıssaları

Dimam B. Salebe´nin Kendi Kavmi Beni Sa´d B. Bekir Kabilesi Adına Elçi Olarak Gelişi

Zeyd El-Haylın Tay Kabilesinin Elçilik Heyetiyle Gelişi

Adiyy B. Hatim Et-Taî´nin Kıssası

Devs Kabilesi Ve Tufeyl B. Amr Kıssası

Eşarîler İle Yemen Halkının Gelişi

Umman Ve Bahreyn Hadisesi

Ferve B. Müseykel-Muradî´nin Rasûlullah (S.A.V.)´A Gelişi

Amr B. Madi Kerib´in Beni Zebîd Kabilesinden Bir Grupla Gelişi

Kinde Heyetiyle Birlikte Eş´as B. Kays´ın Gelişi

Kendi Kavminden Bir Heyetle Süred B. Abdullah El-Ezdî İle Cüreş Halkı Heyetinin Gelişi

Himyer Melikleri Elçilerinin Rasûlullah´a Gelişleri

Cerirb. Abdullah El-Becelî´ninpeygamber (S.A.V.)´E Gelişi Ve Müslüman Oluşu.

Yemen Meliklerinden Vail B. Hucr B. Rebia B. Vail B.Yamer El-Hadremî B. Huneyde´nin Rasûlullah (S.A.V.)´A Gelişi

Lakit B. Amir B. Müntefîk Ebu Rezin El-Akilinin Rasûlullah (S.A.V)´A Elçi Olarak Gelişi

Ziyad B. Haris Es-Südaî´nin Elçi Olarak Gelişi

Haris B. Hassan El-Bekrînîn Rasûlullah (S.A.V.)´A Gelişi

Abdurrahman B. Ebi Akil´in Kavmi İle Birlikte Rasûlullah´a Elçi Olarak Gelişi

Tarık B. Abdullah Ve Arkadaşlarının Gelişi

Ferve B. Amr El-Cüzamî´nin Elçisinin Rasûlullah´a Gelişi

Temim Ed-Darî´nin Rasûlullah´a Gelişi Ve Ona Cessase´nin Durumunu Haber Vermesi

Beni Esed Kabilesinden Gelen Heyet

Beni Abs Kabilesi Heyeti

Beni Fezare Kabilesi Heyeti

Beni Amir Kabilesinin Elçilik Heyeti Ve Amir B. Tufeyl İle Erbed B. Kays´ın Kıssaları

İbn İshak dedi ki: Rasûlullah (s.a.v.)´a Beni Amir kabilesinin elçilik heyeti geldi. Bunların arasında Amir b. Tufeyl, Erbed b. Kays b. Cez´ b. Halid b. Cafer ve Hayyan b. Selma b. Malik b. Cafer de vardı. Bu üç kişi, kendi kavimlerinin reisleri ve şeytanları idiler.

Allah düşmanı Amir b. Tufeyl, Rasûlullah (s.a.v.)´m yanma geldi. Ona suikast ve hıyanet yapmayı amaçlıyordu. Kavmi ona şöyle demişti:

- Ey Amir, İnsanlar Müslüman oldu. Sen de Müslüman ol.

Dedi ki:

- Vallahi bütün Arapları kendime bağlayıncaya kadar durmayacağıma yemin etmiştim. Ben mi bu Kureyşli gence bağlanacağım

Böyle dedikten sonra dönüp Erbed´e şöyle dedi:

- Adamın yanma geldiğimiz zaman ben onun yüzünü senden başka tarafa çeviririm. Bunu yaptığım zaman onu kılıç ile öldür.

- Ey Muhammed, gel seninle yalnızca konuşalım. Hz. Muhammed (s.a.v.), ona şöyle dedi:

- Hayır, vallahi Allah´ın birliğine iman etmedikçe seninle yalnızca konuşmam.

- Ya Muhammed, gel seninle yalnızca konuşalım.

Onunla konuşmaya ve Erbed´den, ona söylediği şeyi yapmasını beklemeye başladı. Erbed, birşey tercih edemedi. Amir, Erbed´in yaptığı şeyi görünce Rasûlullah´a hitaben şöyle dedi:

- Ey Muhammed, gel seninle yalnızca konuşalım.

- Hayır, Allah´ın hiçbir ortağının olmadığına iman edinceye kadar seninle yalnızca konuşmam.

Rasûlullah (s.a.v.)in, onun isteğine muvafakat etmediğini görünce şöyle dedi:

- İşte vallahi elbette buraları sana karşı süvari ve piyadelerle dolduracağım!

Geriye döndüğü zaman Rasûlullah (s.a.v.):

- Ey Allahım, beni, Amir b. Tufeyl´e karşı koru, diye dua eti. Rasûlullah (s.a.v.)in yanından çıktıklarında Amir, Erbed´e şöyle dedi:

- Yazıklar olsun sana ey Erbed! Sana söylediğim şeyi niye yapmadın Vallahi yeryüzünde bana göre senden daha korkunç bir adam yoktu. Yemin ederim ki, bu günden sonra artık asla senden korkmayacağım!

Erbed´de şöyle cevab verdi:

- Sana hiç aldırış etmem. Beni sıkboğaz etme, yemin ederim ki, yapmamı söylediğin şeyi yapmaya her yöneldiğimde sen benimle onun arasına giriyordun. Aramızda sendan başka birşey göremiyor-dum. Seni mi kılıçla vurup öldürseydim yani!

Beldelerine dönmek üzere yola çıktılar. Yolda iken Aziz ve Celil o-lan Allah, Amir b. Tufeylin boğazına veba hastalığını musallat etti ve Allah onu, Beni Selül kabilesinden bir kadının evinde misafir iken öldürdü. O ölürken şöyle demeye başladı:

- Ey Beni Amir! Beni Selül´den bir kadının evinde genç deveye isabet eden gudde gibi Öldürücü bir hastalıkla mı öleceksin

İbn Hişam´m ifadesine göre o, şöyle demişti: "Deveye isabet eden ve öldürücü olan bir hastalıkla mı ve Selüllü bir kadının evinde bir ölümle mi öleceksin "

Hafız el-Beyhakî, Zübeyr b. Bekkar kanalı ile Mevile b. Humeyl´-in şöyle dediğini rivayet eder:

"Amir b. Tufeyl, Rasûlullah (s.a.v.)´rn yanma geldi. Rasûlullah ona şöyle dedi:

- Ey Amir, Müslüman ol.

- Müslüman olursam ovalıklar benim, dağlıklar senin olsun... Olur mu

- Hayır.

- Müslüman ol.

- Müslüman olursam ovalıklar benim, dağlıklar senin... Olur mu

- Hayır.

Rasûlullah´m teklifini kabul etmedi. Dönüp gitti. Giderken şöyle diyordu:

- Allah´a yemin ederim ki Ey Muhammedi Sana karşı hızlı koşan atlar ve tüysüz delikanlılarla buraları doldururum. Her hurma ağacına da bir at bağlarım.

Rasûlullah (s.a.v.) da:

- Allahım, beni, Amir´e karşı koru ve kavmine hidayet nasib et, diye dua etti.

Oradan çıktı. Nihayet Medine sırtına vardığı zaman, kendi kavminden Selüliye denen bir kadına rastladı. Atından inip ona misafir oldu. Evinde uyudu. Orada iken boğazında bir gudde meydana geldi. Hastalandı, atının sırtına atladı, mızrağını eline alıp atını dörtnala koşturmaya başladı. Giderken şöyle diyordu: "Genç deveye isabet e-den gudde hastalığı ve Selüliyeli bir kadının evindeki bir ölümle mi öleceğim!" Böyle diyerek bir süre gitti. Sonra ölüp atından yere düştü."

Hanz Ebu Ömer b. Abdi´1-Ber, "el-İstiab" adlı eserinde sahabelerin isimlerinden bahsederken bu Mevile´den şöyle söz etmiştir: "Bu, Mevile b. Küseyf ed-Debabi el-Kilabi el-Arnirî olup, Beni Amir b. Sa-saa kabilesindendir. Yirmi yaşında iken Rasûlullah (s.a.v.)´ın yanma gelip Müslüman olmuş ve Müslüman olarak 100 sene daha yaşamıştır. Fesahatli bir kimse olduğu için kendisine iki dil sahibi denirdi. Kendisinden, oğlu Abdülaziz rivayette bulunmuştur. Abdülaziz, Amir b. Tufeyl´in kıssasını rivayet etmiş ve şöyle dediğini nakletmiştir: "Devenin boğazında meydana gelen gudde hastalığıyla mı Selüliyeli bir kadının evinde Öleceğim "

Zübeyr b. Bekkar, Zamya binti Abdülaziz b. Mevile´den rivayet etti ki, Mevile, Rasûlullah (s.a.v.)´m yanma yirmi yaşında iken gelip Müslüman olmuş, onunla bey´atleşmiş, develerini Rasûlullah´a getirip sadaka olarak vermiştir. Sonra Ebu Hüreyre ile arkadaşlık yapmış ve Müslüman olarak 100 sene daha yaşamıştır. Fesahetli bir kimse olduğu için kendisine iki dil sahibi denirdi.

Ben derim ki: Açıkça anlaşılan şudur ki, Amir b. Tufeylin kıssası, Mekke fethinden önce cereyan etmiştir. Her ne kadar İbn İshak ile Beyhakî bunu Mekke fethinden sonraki bir hadise olarak nakletmiş-lerse de hakikatte fetihten önce cereyan etmiştir.

Hanz el-Beyhakî, el-Hakim kanalı ile Enes´ten Bir-i Maune kıssasını, Amir b. Tufeyl´in Haram b. Milhan´ı (Enes b. Malik´in dayısını) öldürüşünü ve Bir-i Maune ashabına hıyanet edişini, Anır b. Ümeyye dışında tamamının Öldürülüşünü anlatmıştır. Nitekim bu, önceki sayfalarda da geçmişti.

Evzaî, Yahya´nın şöyle dediğini rivayet eder:

"Rasûlullah (s.a.v.), otuz sabah boyunca Amir b. Tufeyl´e beddua etti ve şöyle dedi:

"Allahım, sen dilediğin şekilde beni, Amir b. Tufeyl´den koru ve onun hakkından gel. Onu öldürecek birşeyi ona gönder."

Bunun üzerine Cenâb-ı Allah, Amir´e taun hastalığım musallat

etmişti."

Hemmam, İshak b. Abdullah kanalı ile Haram b. Milhan´m kıssa-sıyla ilgili olarak Enes´in şöyle dediğini rivayet eder:

"Amir b. Tufeyl, Rasûlullah (s.a.v.)´a gelip şöyle dedi: "Sana üç seçenek tanıyorum: Ova sakinleri sana, dağlıklarda yaşayanlar bana ait olsunlar ve senden sonra halifen de ben olayım. Eğer bunları kabul etmezsen Gatafan´dan 1.000 erkek, 1.000 de dişi doru at ile senin üzerine gelip, seninle savaşırım."

Ravi diyor ki: Amir, bir kadının evinde taun hastalığına yakalandı, ölürken şöyle dedi: "Devenin boğazına isabet eden gudde hastalığıyla mı falan oğullarından bir kadının evinde öleceğim! Bana atımı getirin." Böyle dedi, atma bindi ve atının sırtında öldü.

İbn İshak dedi ki: Sonra arkadaşları onu gömüp gizledikleri zaman yola çıktılar ve dağınık vaziyette Beni Amirin yurduna geldiler. Geldikleri zaman kavimleri onlara gelip şöyle dediler:

- Ey Erbed, arkanda ne haberler var

- Vallahi hiçbir şey yapmadım. Bizi birşeye ibadet etmeye çağırdı. Şimdi onun benim yanımda olmasını ve ona ok atıp onu Öldürmeyi çok isterdim.

Böyle dedikten bir veya iki gün sonra devesine binip yola çıktı. Cenâb-ı Allah, bir yıldırım gönderdi ve devesiyle birlikte onu yaktı.

Erbed b. Kays, Lebid b. Rebia´nın ana bir kardeşi idi. Lebid, Erbed´in üzerine ağlayarak şu şiiri okudu:

"Zaman hiçbir kimseden vazgeçmez. Ne müşfik bir ana, babadan, ne de bir yavrudan.

Erbed´in ölümünden korkarım. Ne balık burcunun ne de aslan burcunun yıldızlarının dökülmesinden korkmam.

Ey benim gözüm, Erbed´e ağlamaz mısın Biz ve kadınlar hüzün içinde kalktığımız zaman,

Eğer şerri üzerlerine tahrik ederlerse, onların bu tahrikine aldırış etmez veya hükümlerde adalet ederlerse adalet eder.

Tatlıdır, akıllıdır, dahidir, tatlılığında bir acılık vard...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın