Yüksek tahsil

Yüksek tahsil

Tahsil, bir şeyi almak, elde etmek, toplamak, kazanmak gibi anlamları ihtivâ eder. Genel olarak dilimize yerleşmiş mânâsı ise, okumak, bilgi ve beceri kazanmak demektir. Bunun için, en alt kademeden başlamak üzere, en yüksek eğitim ve öğretim kurumlarına kadar uzanan bir tahsil süreci vardır.

Aslında insanın tahsili, anne karnında başlar. İnsan, dünya hayatına başlamadan önce, dünyadaki şartlara uyum sağlamak için anne karnında iken bir takım becerileri tahsil eder. Ondan sonra dünyaya gönderilir. Daha sonra da, her gün yeni bir şeyler öğrenerek tahsiline devam eder. Okul çağına geldiği zaman ise, artık eğitim ve öğretim kurumlarındaki tahsil hayatına başlamış olur.
İlköğretim, ortaöğretim, üniversite ve ihtisaslaşma derken, okullardan alabileceği bilgileri yüksek seviyede tahsil etmiş olur. Yüksek tahsilini tamamlayan bir kişi, artık iyi bir iş ve yüksek bir kariyer peşine düşer. İmkânı ve istidadı olanlar, profesörlüğe, belki de ordinaryüs profesörlüğe kadar yükselir.
Her anne babanın gönlünde evlâdına en yüksek tahsili yaptırmak olduğu gibi, her talebenin de idealinde iyi bir meslek ve yüksek bir kariyer sahibi olmak vardır. Anne ve babalar, çocuklarına iyi bir tahsil yaptırmak için her türlü fedakârlığı göze alırlar. “Yeter ki evlâdım okusun, sırtımdaki ceketimi satar onu okuturum” diyen babaları çok görmüşüzdür. Gerçekten de çocuğuna iyi bir eğitim aldırmak, güzel bir meslek sahibi olmasını sağlamak için evini, tarlasını, traktörünü satan aileler vardır. Akşama kadar temizliğe gidip, çocuğunun okul masraflarını karşılayan fedakâr anneler mevcuttur. Bir çok anne baba, “Çocuğum daha iyi bir eğitim alsın, daha yüksek bir tahsil yapsın, yabancı dil öğrensin” diye, imkânlarını zorlayarak çocuklarını yurt dışına tahsile yollamaya çalışırlar. Neticede, birçok anne ve baba, bu amacına ulaşır. Çocuğu yüksek tahsilini tamamlar ve iyi bir iş sahibi olarak yüksek kariyer yolculuğuna başlar.
Ne var ki, insana lâzım olan tahsil, sadece dünyevî tahsilden ibaret değildir. Ondan çok daha önemli olan bir nevî tahsil daha vardır ki, o da Rıza-yı İlâhî’yi tahsil etmektir. Bunun için öyle pahalı kurslara gitmeye, gece gündüz test çözerek sınavlara hazırlanmaya, ceket gömlek, tarla traktör satmaya da gerek yoktur. Yaz tatillerinde birkaç aylık Kur’ân kursuna gitmek, orada verilen dinî bilgileri tahsil etmek, Kur’ân okumayı ve namaz kılmayı öğrenmek, bunları tatbik etmek, Rıza-yı İlâhîyi kazanmak için tahsil yapmak demektir. Sair zamanlarda da, Kur’ân’ın asrımızın idrakine uygun tefsirlerini okuyarak, manevî tahsiline devam edebilir. Zamanımızdaki en yüksek manevî tahsil ise, Risâle-i Nur okuyarak Kur’ân ilmini elde etmektir. İşte en itibarlı kariyer, en büyük kazanç, en yüksek tahsil budur.
Bir insan, dünyevî tahsil ile, akademik kariyerlerin en yüksek noktalarına çıkmış, mevki, makam ve rütbelerin zirvelerine ulaşmış olsa da, Allah’ın rızasını tahsil etmedikçe, istikbalini kazanmış olmaz. Dünyada sahip olduğu makam, mevki, servet ve şöhret, ebedî istikbali olan ahiret yurdunda hiçbir işe yaramaz. Burada ne kadar tahsilli, kariyerli ve itibarlı olursa olsun, orada cahil, fakir ve hakir görülmekten kurtulamaz.
Bu dünyada iyi bir tahsil yaparak bütün askerî rütbeleri elde etmiş ve general olmuş bir insan, musalla taşına yatınca, “rütbesiz er” muamelesi görecektir. Cenaze namazı kılınırken, “er kişi niyetine” diye tekbir alınacaktır. Evlâtlarının “Bizim babamız er değil, paşaydı” demeleri bir işe yaramayacaktır. Ama o kişi hayatta iken Allah’ın rızasını tahsil etmişse, rahmetini de hak edecektir.
Evlâdının istikbâlini düşündüğü için her türlü fedakârlığı yapan, evini barkını satarak onun dünyevî tahsiline harcayan bir baba, çocuğunun ebedî istikbalini kazanması için hiçbir katkıda bulunmamışsa onun sevgi ve şefkati, beş para etmez. Ceketini, gömleğini, tarlasını, traktörünü satarak yaptırdığı dünyevî tahsil, canından çok sevdiği evlâdını cehennem azabından kurtarmaya yetmeyecektir.
Bir talebe, dünyevî istikbalini kazanmak için en zorlu sınavlardan geçmek, uykusuz gecelere katlanmak, meşakkatli mekteplerde okumak gibi fedakârlıkları yaparak yüksek tahsilini yapmaya çalışırken, çok az bir zahmete katlanarak Allah’ın rızasını da tahsil etmeye çalışmamışsa, yaptığı fedakârlığın öbür tarafta hiç işine yaramadığını esefle müşahede edecektir.
İnsan bu dünyada en yüksek tahsilin Rıza-yı İlâhîyi tahsil etmek olduğunu anlarsa, hem dünyevî hem de uhrevî tahsilini başarı ile tamamlar ve gerçek istikbalini kazanmış olmanın mutluluğunu yaşar.

ABDİL YILDIRIM
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın