Yalnızlık arayışları

Yalnızlık Arayışları

Bu arada Efendiler Efendisi, Hak katındaki hakikatinden uzaklaştınlan Kabe'yi, istemeyerek de olsa terk ediyor ve yanına aldığı azığıyla birlikte sessizliğin peşine düşüyordu. Çünkü, cehaletin koyuluğu gittikçe artmış ve Kabe'nin dört bir yanı putlarla doldurulmuştu. Put ve putçuluk düşüncesini yere çalmış Hz. İbrahim gibi bir peygamberin, ihlas ve samimiyetle tesis ettiği Kabe, Mekkelilerin elinde oyuncak haline gelmiş, Alemlerin Rabbi'ne kulluğu unutan insanlar, sanal ve sahte ilahlara neredeyse kurban olma yanşına girmişlerdi. Belli ki, Ruh-u Pak'ını bu durum, sıktıkça sıkıyordu. Huzur vermek için inşa edilen yeryüzünün ilk binası Kôbe, o gün için adeta kasvet merkezi haline getirilmek istenmişti. Bu sebepledir

ki Allah Resülü, o havadan uzaklaşmaya çalışıyor, bir yandan her adımı O'nu buradan uzaklaştınrken diğer taraftan gönlünü orada bırakıyor ve bir türlü de Kabe'den kopamıyordu.

Ayrılıp uzaklaştığında da, yine onu seyredebileceği bir mekanı tercih ediyordu. Bu mekan, Nur adıyla bilinen bir dağın zirvesiydi. Bu zirvenin, Kabe'yi kuş bakışı süzen tarafında Hira adında bir mağara bulunuyordu. İşte Efendiler Efendisi, Kabe' den uzaklaştığı demlerde buraya kadar geliyor; günlerce, hatta aylarca burada kalıp, zamanını kullukla kıymetlendiriyordu. Belli ki bu, kıyamete kadar hükmü devam edecek evrensel bir mesajı omuzlayabilmek için Cenab-ı Mevla'nın takdir ettiği bir kaderdi.

Mahzun Nebi'nin boynu büküktü; ara sıra, mağaranın dehlizinden süzdüğü Kabe'nin de boynunu bükük görüyor ve bu manzara karşısında bir kez daha boynunu bükmek zorunda kalıyordu. Belki de gelecekteki iman dolu, temiz ve dupduru halini tasavvur ederek o günlerin hayaliyle bir nebze olsun teselli olabiliyordu. Burada kaldığı sürece, kendine mahsus bir kullukla dolup taşıyor ve belki de, uzaktan süzerek hicranını dile getirdiği Kabe ve ona yapılanlan bir bir zikredip, sıfırlanan insanlık kredisini yeniden kendilerine bahşetmesi için dua dua yalvanyordu. Saatlerce yürüyerek ulaştığı Nur Dağı, adeta nurun sahibine davetiye çıkarmış, beraberce semadan gelecek nuru beklerneye durmuşlardı . .Adeta Kabe'ye rüküa durmuş Hirô'ôs: O'nun, ağyara kapalı, Hakk'a açık kendine göre bir ibadeti; mübarek elleriyle yüzünü buluşturduğu anlarda da, başka zamanlarda hissetmediği tarifi imkansız bir gönül ziyafeti vardı.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın