Artık, vakit tamamdı; yolculuk emareleri iyice belirmişti Resü­lullah (sallallahu aleyhi ve sellern), dünya ile ahiretin arasındaki incecik perdenin öbür tarafına geçmek üzereydi. Mübarek başlarını, Aişe Validemizin sinesine yaslamış, siyah gözlerini de tavana dikmişti.

Bu sırada huzura, Hz. Ebu Bekir'in oğlu Hz. Abdurrahman girdi; elindeki misvak dikkatini çekmişti. Feraset sahibi Hz. Aişe, çok hoş­landığı misvağı arzuladığını anlamış ve:

- Onu senin için alayım mı, demişti.

Resülullah:

- Evet, dereesine başını sallıyordu.

Vakit Yaklaşırken

Hz. Aişe kardeşinden aldı ve onu, Alemlerin Efendisi'ne vermek istedi. Ancak, misvak çok sertti. Bunun üzerine Aişe Validemiz:

- Onu senin için ıslatıp yumuşatayım mı, diye teklif etti. Yine mübarek başlan hareket ediyor ve:

- Evet, diyordu. Belli ki, artık dil süküta başlamış, gözler konu­şuyordu.

Maksat anlaşılmıştı; hemen rnisvağı ağzına aldı ve onu ıslattık­tan sonra Efendiler Efendisi'ne uzattı.

Aldı onu ve inci misal dişleri üzerinde gezdirmeye başladı. Ebedi aleme giderken bile, dişlerini temizliyordu. Bir taraftan da:

- 13. ilahe illallah! Gerçekten de ölüm için ciddi sekerat var, di­yordu.

Bir aralık, sıhhat ve afiyet bulması için elinden tutup da dua etmek isteyen Aişe Validemize baktı:

- Hayır, diyordu. Belli ki, asli vatana giderken burada kalmayı

talep uygun değildi. Onun için elini şiddetle geri çekiverdi.

Yine bayılmıştı.

Bir müddet sonra, yeniden kendine geldi.

Bu arada parmağını da yukanya doğru kaldırmıştı. Gözleri ta­vana yeniden yönelmişti ve dudakları da hareket ediyordu. Söyle­diklerini duymak için kulağını fem-i mübareklerine doğru yaklaştı­ran Aişe Validemiz, Resülullah'ırı şunları söylediğine şahit olacaktı:

- Peygamberler, şehitler, sıddikler ve salihlerden kendilerine nimette bulunduklarınla beraber, Beni de affet ve rahmetinle kucak­la! Artık Beni, 'refik-i a'[a'ya, yüce dostluğuna kabul buyur!

Allah'ım, yüce dostluğunu istiyorum! Allah'ım, yüce dostluğunu istiyorum! Allah'ım, yüce dostluğunu istiyorum!

Altmış üç yıl önce bir pazartesi günü başladığı bu yolda, yine bir pazartesi günü son noktayı koyuyordu. Vahyin sağanak olup yağdığı yirmi üç yıllık hayatında, kıyamete kadar karşılaşılacak her türlü ih­tiyaca cevap verecek dolu dolu bir hayat yaşamıştı. Tebliğ vazifesini de arkadakilere emanet ederek yoluna devam ediyordu.

Odaya, enfes bir koku yayılmıştı.

Derken eli, bir kenarda duran su kabının üstüne doğru akarken,

mübarek parmaklan arasında duran misvak da, yere doğru kayıver­miştil

Yolu ve yolculan arkadakilere emanet eden Resülullah (sallallahu aleyhi ve sellern), artık arzuladığı vuslata ermiş ve ebedi aleme pervaz etmişti.

Artık O'nun emanet ettiği sancak, Hz. Üsame gibi fütüvveti tem­sil edenlerin omuzlarında dalgalanacaktı!
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın

Efendimizin refik-i a'a'ya ulaştığı bu anı, her okuduğumda boğazımda bir düğüm oluşur..Şimdi Efendimiz olsaydı diye bir şey belirir içimde ..Olsaydı  hepimizin ellerinden tutsaydı..Darmadağın olmuş , biçare gönüllere derman olsaydı..Tutsaydı ellerimizden günahlarımız çığ gibi büyümezdi.Olsaydı şimdi,haramlar alıp başını gitmezdi..Efendim aslında sen hep yanımızda bize yakın, ama biz sana çok uzağız..Rüyalarımda gördüm diyene, imrenen gönüller var karşında Efendim..Bir görseler seni, dünya onların,bir görseler seni affedilmişcesine şen şakrak,gülen yüzler olucak hep..O güzel cemalini bi kere de bize göster ki  her anımız senle onurlansın..
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın

Peygamber Efendimiz veda haccını yapıp Medine'ye geri döndükten bir süre sonra hastalandı. Görevinin sona erdiğini ve bu dünyadan ahrete göçme zamanının geldiğini anlamıştı. Hastalığı günden güne artıyordu. Hasta iken de ezan okuyor ve mescide gidip, namazları kıldırıyordu. Fakat vefatına üç gün kala hastalığı fazla ağırlaştığından mescide çıkamaz olmuştu.Hz. Ebubekir'in cemaate imamlık yapmasına ve onlara namaz kıldırmasını emretmişti. Kızı Hz. Fatıma her gün muhterem babasını ziyaret ediyordu. peygamberimiz kızınan şöyle buyurdu:Ey Peygamberin kızı Fatıma! Seni ahiret gününün sorumluluğundan (kendini) kurtaracak hayırlı işler yapmaya bak. Peygamber kızı olman sana bir şey kazandırmaz. Ben seni, o günün dehşetinden kurtaramam.'' bildiğim bazı bilgiler
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın