Savaşta kulluk hassasiyeti

Savaşta Kulluk Hassasiyeti

Savaşın en kızgın olduğu demlerde Efendimiz'i merak edip de yanına gelen Hz. Ali, O'nu secdeye kapanmış halde dua ederken bulmuştu. Yeri gelince ve ihtiyaç hissettiğinde en önde savaşmaktan geri durmayan Allah Resülü (sallallahu aIeyhi ve sellern), vadedilen zaferin gelebilmesi için en azından onun kadar önemli olan Rable irtibat konusunda da taviz vermek istemiyordu. Resülullah emniyetteydi ve Hz. Ali yeniden saflar arasına dalıp savaşmaya başladı. Ancak, aklı sürekli Efendimiz'deydi ve yeniden O'nun yanına geldi. Gördüğü manzara değişmemiş yine secdede duaya devam ediyordu.

Nihayet, savaş bitmiş ve ortalık da durulmuştu. Hz. Ali, yeniden Efendimiz'in yanındaydı. Ne garip ki O (sallallahu aIeyhi ve sellern), hala secde halini devam ettiriyor ve:

- Ey Hayy ve Kayyüm olan Allah'ım, diye tazarru ve niyazda bulunuyordu. Ve bu hal, Kureyşliler Bedir'i bırakıp gidene kadar da devam edecekti.

O günü anlatırken Hz. Cabir, şu hatırasını paylaşacaktı:

- Bedir savaşı sırasında Resülullah ile birlikte namaz kılıyorduk. Bir aralık namazında tebessüm ettiği dikkatimizi çekmişti. Namazını bitirince de:

- Ya Resülullahl Sizi namazda tebessüm ederken gördük; sebebi ne ola ki, diye sorduk. Cevap olarak O (sallallahu aIeyhi ve sellem) bize şunları söyledi:

55 Yaşlı Mut'irn, Bedir'den yedi ay kadar önce vefat etmişti. Bkz. İbn Sa'd, Tabakat,I/233; İbn AbdiIberr, İstiab, 1/69

- Yanımdan, birilerinin peşinden gidip de geri dönerken üzerine bulaşmış toz ve toprakla birlikte Mikail geçiyordu. O Bana tebessüm edince Ben de ona tebessüm ettim!56
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın