Beni Lihyan gazvesi

Beni Lihyan Gazvesi

Kur'an öğretmek için yola çıktıkları sırada kendilerine tuzak kurularak şehit edilen .Asım İbn Sôbit ve Hubeyb İbn Adiy gibi ashabı kirama duyulan üzüntü hala canlı duruyordu; ALLAH'ın adını anlatmaktan başka hedefleri olmayan bu insanlara tuzak kurulmuş ve

hunharca hayatlarına kastedilmişti. Hak ve adaletin yerini bulması gerekiyordu; zira Resülullah (sal1al1ahu aleyhi ve sellern), sadece insanların kalbine hitap eden bir lider değil, aynı zamanda dünyevi işleri de organize eden bir otoriteyti. Zulme 'dur' denilmezse başka zalimlerin de ortaya çıkması muhtemeldi ve Raci'de onları katleden Beni Lihyô.n ve Beni Hüzeyl kabilelerinin yaptıkları bu zulmün yerde kalmaması için ALLAH Resülii, ashabından iki yüz kişiyle birlikte Usfôn tarafına sefer düzenleyecekti. Gidilecek ve Beni Lihyarı'ın durumuna bakılacaktı; şayet hala kin ve nefretleriyle birlikte hareket ediyorlarsa hadleri bildirilecek, karşı çıkma cesareti bulamazlarsa da en azından İslam'ın otoritesi kabullendirilerek geri dönülecekti.

Medine' de yine Abdullah İbn Ümmi Mektiim bırakılmıştı, Efendimiz, yine hedefini gizli tutuyordu; onun için Cürüjtarafına yöneldi ve sırasıyla Gurôb, Mahis, Betrii, Yeyn, Suhayrô.tü's-Sümô.m, Seıjyô.le giizergahını takip ederek, ashab-ı kiramın şehit edildiği Usjô.n'a beş mil mesafedeki Gurô.n vadisine geldi.

Resülullah'ın ashabıyla birlikte yam başlarına kadar geldiğini gören Beni Lihyô.n'ın yapabileceği hiçbir şey yoktu; başlarına nelerin geleceğini anlamış ve bundan sonra Hicaz' da tek otoritenin ALLAH Resülü (sallallahu aleyhi ve sellem) olduğunu anlamakta gecikmemişlerdi. Yapabilecekleri tek şey vardı ve onlar da çareyi, dağ başlarına kaçmakta buldular.

Burada iki gün kalan ALLAH Resfılü (sallal1ahu aleyhi ve sellern), ortalıkta kimsenin olmaması üzerine ashabım gruplara ayırdı ve onları farklı istikametlere doğru göndermeye başladı. Seriyyelerin de karşısına çıkan olmamıştı. Ashabına döndü ve:

- Şayet biz Usfan'a inersek, Mekkeliler bizim Mekke'ye geldiğimizi samrlar, buyurdu. Belli ki, buraya kadar gelmişken bir mesaj da Kureyş'e vermek istiyordu.

Daha sonra da, hareket emri vererek ashabıyla birlikte, ashabının şehit edildiği Usjô.n'a yöneldi. Vefa insamydı ve Usfan'a gelir gelmez, burada şehit edilen ashabı için dua etmeye başladı; ALLAH'a yönelmiş, onlar için O'ndan rahmet diliyordu.

Sonra da, Hz. Ebu Bekir'in başkanlığında on kişilik bir süvari birliğini Mekke tarafına gönderdi; durumlarım kontrol ettirecek ve aynı zamanda bu hareketiyle Kureyş üzerindeki baskısım da artır-

mış olacaktı. Kurôiil-Gamime kadar gelmişler ve onlar da kimseyle karşılaşmadan geri dönüyorlardı.

Artık maksat hasıl olmuştu; suçlular, yaptıklarının ağırlık ve pişmanlığı içinde dağlara kaçmak zorunda kalmış, Hicaz'daki hakimiyetin mü'minlere ait olduğu kesin olarak tescil edilmiş, ALLAH Resülü'nün otoritesi de herkes tarafından kabullenilmişti. Artık geri dönülebilirdi ve Resülullah (sallallahu aleyhi ve sellem) de:

- Bizler, ALLAH'a dönmeyi ana hedefhaline getirmiş kimseleriz; inşALLAH Rabbimize tevbe ile teveccüh eder ve sürekli hamd ile iki büklüm olur, kulluğumuzda sadece O'na yöneliriz. Sefer yorgunluğundarı, dönüş üzüntüsünden ve mal mülk ile aile içindeki kötü akıbetten ALLAH'a sığınınz. ALLAH'ım! Bizi, mağfiret ve rızana ulaştıracak şekilde selamete ulaştır, diyerek, on dört gündür ayrı kaldığı Medine istikametine doğru hareket etti.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın