Hendeğin aşıldığı an

Hendeğin Aşıldığı An

Hendek önündeki gergin bekleyiş günlerdir devam ediyordu.

Gece ve gündüz nöbetleşe hamleler yapılıyor ama bir türlü Medine tarafına geçilemiyordu. Hendeğin iki tarafındaki ordu arasında bugüne kadar ok atma, mızrak fırlatma ve taş atma dışında herhangi bir sıcak çatışma olmamıştı.

Bir türlü neticeye gidemiyorlardı; EbU Süfyan, İkribe İbn Ebi Cehil, Dırôr İbn Hattôb, Halid İbn Velid, Amr İbnu'l-As, Nevfel İbn Muaviye, Nevfel İbn Abdullah, Amr İbn Abdivüdd, Uyeyne İbn Hıstı, Hôris İbn Avfve Mes'ud İbn Ruhayl ile Beni Esed'in reisleri anlaşmışlardı; tespit ettikleri zayıf noktadan hep birlikte saldıracak ve her şeye rağmen karşı tarafa geçeceklerdi.

Dediklerini yapmışlardı; dar bir geçit bulmuş ve İkrime İbn Ebi Cehil, Dırôr İbn Hattôb, Nevfel İbnAbdullah, Hübeyre İbn Ebi Vehb ve Amr İbn Abdivüdd, atlarını mahmuzlayarak mü'minlerin bulunduğu tarafa geçmişti. Diğerleri arkadan onlara bakıyorlardı; hendeği geçenler, geride kalan Ebü Süfyan'a:

- Sen geçmiyor musun, diye sesleniyorlar, o da:

- Siz geçtiniz ya; şayet ihtiyaç olursa biz de geçeriz, diye cevap

veriyordu.

Hendeği geçip de kendileri adına kahramanlık yapma fırsatı yakalayan bu insanlar, Sel' dağına doğru at koşturmaya başladılar; günlerdir kılıç sallamadan beklemenin acısını çıkaracak ve arkalarından gelecek destekle de, kendilerince mü'minlere büyük bir zayiat verdireceklerdi. Ancak mesele bekledikleri gibi olmadı; onların hendeği geçtiğini gören mü'minler, bir çırpı da koşmuş ve orayı tutarak arkadan geleceklerin önünü kesmişlerdi.

Belki de bu, Allah Resülü'nün bir stratejisiydi; belli başlı yerleri 'aşılabilir' bırakmış ve böylelikle karşı tarafın gücünü zayıflatıp dağıtmak istemişti. Zira bu hücum sırasında Amr İbn Abdivüdd gibi gözüpek bir müşrik Hz. Ali'nin kılıç darbeleri karşısında yerle bir olmuş,204 onun hazin halini görenlere de arkasına bakmadan kaçmak diişmüştü. O gün İkrime, mızrağını bile almaya vakit bulamamıştı! Hz. Ömer ve Zübeyr İbn Avvam gibi sahabiler de, peşlerine

204 Bkz. Akademi Araştırma Heyeti, En Öndekiler, s. 134 vd

takılmış, kaçanlan takip ediyorlardı. Hatta Hz. Zübeyr, Nevjel İbn Abdullah'a yetişmiş ve indirdiği kılıç darbesiyle onu başından ikiye biçmişti. Öyle ki, darbenin şiddetinden kılıç, eğeriri ucunu da koparmış ve atın boynuna kadar ilerlemişti. Bunu görenler Hz. Zübeyr'e:

- Ey Eba Abdillah! Senin kılıcın gibisini de görmedik, diyecekler, o da şu cevabı verecekti:

- Vallahi de onu kesen kılıç değil, bilektir!

Hz. Zübeyr, kaçmakta olan Hübeyre İbn Ebi Vehb'e de bir darbe indirmişti; atının arka tarafına gelen bu darbenin şiddetiyle Hübeyre' nin zırhı yere düşmüş, o da çareyi kaçmakta bulmuştu. 205

İş bitirmek için karşı tarafa geçtikleri halde işleri bitmiş olarak geri dönenler, Ebu Süfyan'ın yanına kadar gelecek ve:

- Bugün öyle bir gün ki, bizim yapabilecek hiçbir şeyimiz yok; en iyisi geri dönelim, diyeceklerdi.

Daha sonra da Allah Resülü'ne haber göndererek on bin dirhem karşılığında Amr İbn Abdivüdd'ün cansız bedenini almak istediklerini bildirdiler. Bunun üzerine Resülullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şu tepkiyi verdi:

- O sizin olsun; biz, ölü parası yemeyizlw"
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın