Diyaloğun meyvesi

Diyaloğun Meyvesi

Derken Allah Resülii'nün bulunduğu yere, aralarında Amr İbn salim, Hırôş İbn Ümeyye, Harice İbn Kiirz ve Yezid İbn Ümeyye gibi isimlerin bulunduğu bir heyetle birlikte Büdeyl İbn Verka çıkageldi; hepsi de Huzôa kabilesine mensuptu. Huzaa ise, Müslüman olsun veya olmasın her zaman Allah Resülii'ne sırdaş olan bir kabileydi; insanlık ortak paydasında aralarında bir diyalog söz konusu idi. Tihame bölgesinde olup biten her şeyi Allah Resülü'ne bildirir, böylelikle bir nevi istihbarat görevini yerine getirirlerdi. Şimdi ise, en kritik bir noktada bu diyalog semere vermiş, durumdan vazife çıkaran Huzaa hey' eti Allah Resülü'nün imdadına koşmuştu.

Selam verdikten sonra Büdeyl söze başladı:

- Biz, Senin kavmin olan Ka'b İbn Lüeyy ve .Amir İbn Lüeyy kabilelerinin yanından geliyoruz, diyordu. Onlar, Ahabiş olarak bilinen çevre kabileleriyle kendilerine bağlı bulunan daha başka kabileleri Sana karşı harekete geçirmişler; beraberlerine yavrulu develerle çoluk ve çocuklannı da alarak Hudeybiye sularının olduğu yere gelip yerleşmişler! Allah adına yeminler vererek, önde gelenlerini kurban vermedikçe Seninle Beytullah arasından çekilmeyeceklerini söylüyorlar!

Büyük bir dikkat ve sabırla Büdeyl'in sözlerini dinledi Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern). Gelenler, Kureyş'in haberini getirdikleri gibi aynı zamanda Resülullah'ın bilgilerini de onlara taşıyacaklardı. Aynı zamanda bu, sulh çizgisinde Kureyş'le ilk defa bir araya gelmenin bir işaretiydi. Onun için esas maksat, olanca netliğiyle ortaya konulmalı ve Müslüman olmanın onurunu da koruyarak bir anlaşma zemini bulunmalıydı:

- Biz kimseyle savaşmak için gelmedik, diye başladı sözlerine Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern). Biz, sadece Beytullah'ı tavaf etmek için yola çıktık; kim bizi ona yürümekten alıkoymak isterse onunla savaşınz! Zaten her fırsatta kılıca sanlıp savaşmak Kureyş'i büyük bir zarara uğratmış, onlan perişan etmiştir! Şayet dilerler-

se onlara, kendilerini emniyette görebilecekleri bir süre veririm ve onlar da insanlarla aramıza girmekten -ki diğer insanlar onlardan daha çoktur- geri dururlar; şayet o insanlar Bana galip gelirlerse -ki zaten onlann da istediği budur- ne ala. Eğer Benim davam o insanlara üstünlük sağlarsa o zaman da onlar, dilerlerse diğer insanların da tercih ettiği dini seçerek İslam'a girerler, isterlerse kılıca sanlıp Benimle savaşırlar; hem bu süre içinde dinlenmiş de olurlar! Şayet bütün bunlara olumsuz yaklaşırlarsa, işte o zaman şu başım gövdemden ayn1mcaya kadar bu davam uğruna bütün cehdimi ortaya koyacağım; muhakkak ki Allah (celle celaluhü) da, hükmünü İCra edecektir!

Resül-ü Kibriya'yı büyük bir dikkatle dinledikten sonra:

- Söylediklerini aynen Kureyş'e ileteceğim, diyen Büdeyl ve arkadaşları Allah Resülü'nün yanından ayrılıp doğruca Kureyş'in yanma gittiler. Onlarm kendilerine doğru geldiklerini görenler:

- Büdeyl ve arkadaşları geliyor; büyük ihtimalle ağzınızı yoklayıp sizden istihbarat toplamak maksadıyla aranıza geliyorlar! Sakın ola onlara bir tek kelime bile sormayın, diyorlardı. Bir anda ortalık buz gibi oluvermiştil Durumun nezaketini fark eden Büdeyl, onların suskunluğuna karşılık çaresiz söze başladı:

- Bizler, Muhammed'in yanından geliyoruz, dedi. Onların haberlerini size vermemizi istemez misiniz?

Buz gibi hava hala dağılmamıştı; üstüne üstlük İkrime İbn Ebi Cehil ve Hakem İbn As ileri atılmış ve burunlanndan soluyarak:

- O'nun hakkında bize vereceğin herhangi bir bilgiye hiç ihtiyacımız yok, demişlerdi. Ancak O'na, aramızda tek bir adam bile kalmayıncaya kadar mücadele edip bu yıl O'nun Mekke'ye girmesine izin vermeyeceğimizin haberini verebilirsin!

Böylelikle onlar, çıktıkları yolda sonuna kadar kararlı olduklarını göstermek istiyor ve her türlü alternatife kapalı olduklarını göstermiş oluyorlardı. Ancak hepsi aynı düşüneeye sahip değildi; Urve İbn Mes'iid ileri atıldı:

- Büdeyl'in anlatacaklannı dinlemek lazım; şayet hoşunuza giderse kabul eder, hoşlanmazsanız reddedersiniz, diyordu. Bunun üzerine Safvô.n İbn Ümeyye ve Hôris İbn Hişôm Büdeyl' e dönerek: - Anlat bakalım; görüp de işittiğiniz şeyler nelerdi, diye sordu-

lar.

Nihayet konuşma fırsatı vermişlerdi; öyleyse bu fırsatı en iyi şekilde kullanmak gerekiyordu:

- Sizler Muhammed konusunda acele edip fevri karar veriyorsunuz, diye söze başladı Büdeyl. Çünkü O, savaşmak maksadıyla değil, umre yapmak için yola çıkmıştır!

Büdeyl, Resülullah'tan duyduklarını teker teker anlatınca meclisin havasında yeniden bir değişiklik meydana gelmişti; Bedir, Uhud ve Hendek'in acıları hala zihinlerdeki tazeliğini korurken çıkılan bu yeni yolda sanki, savaştan başka bir alternatif daha kendini gösterir olmuştu! Onun için tecrübeli Urve yeniden ileri atıldı:

- Ey Kureyş, diyordu. Sizler hiç benden kuşkulanıp şüphelenir misiniz?

- Hayır, diyorlardı. Belli ki bu sözüne bir hüküm bina edecekti

Urve. Ardından, aralarında şöyle bir konuşma geçti: - Sizler benim babam yerinde değil misiniz?

- Evet, öyle!

- Ben de sizin oğlunuz gibi değil miyim?

- Evet, bu da doğru!

- Hani bir gün benim, bizzat kendim, çocuklarım ve bana itaat

edenlerle birlikte size yardım etmek için koşup da Ukaz'daki insanları sizden nasıl uzaklaştırdığımı hatırhyor olrnalısınızl-s"

- Evet, doğru; öyle yapmıştın! Aramızda kimse senin samimiyetinden asla şüphe duymaz!

- Öyleyse bugün ben size bir tavsiyede bulunayım; bilirsiniz, sizi çok severim; iyiliğinize olacak hiçbir şeyi sizden gizlernem! Biideyl size, aslında çok isabetli ve akıllıca bir planla gelmiştir; bunu ancak, aklı başında olmayan cahiller gözardı eder! Onları kabul edin! Beni de, bütün bunların doğru olup olmadığını araştırmak için gönderin ki size işin gerçek yüzünü bildireyim. O'nun yanında neler olup bittiğine bir bakayım ve sizin bir casusunuz olarak gidip O'ndan size yepyeni haberler getireyim!

233 Urve İbn Mes'üd'un annesi, Kureyş'li Sübey'a Binti Abdişems'in kızıydı ve "Benim annem sizlerdendir ve bu yönüyle ben de sizin bir nevi oğlunuzum" manasında bunu söylüyordu. Bkz .. İbn Hişam, Sire, 4/280; Taberi, Tarih, 2/118
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın