Aişe validemizin hastalığı

Aişe Validemizin Hastalığı

Beni Mustalık için yola çıkalı tam yirmi sekiz gün olmuştu. Yorucu ve problemlerle dolu bir yolculuk olsa da, neticede şer adına ortaya çıkan bir çıban daha ortadan kaldırılmış, insanlığın emniyeti adına önemli adımlar atılarak geri dönülmüştü.

Medine'ye dönüp de sefer hali sona erince, bir aylık meşakkate zayıfbedeni tahammül edemeyen Aişe Validemiz rahatsızlanmış ve istirahate çekilmişti. Olup bitenlerden ve hakkında çıkanlan söylentilerden haberi yoktu. Halbuki beri tarafta münafıklar, sistemli kampanyalarını olanca hızıyla devam ettirip duruyorlardı. İftiralarının haberini Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellem) ve Ebu Bekir ailesi de duymuş, derin bir hüzne bürünmüşlerdi. Resülullah'ın namusuna dil uzatılıyor ve insanlığın iffet timsali Aişe Annemize iftira atılıyordu!

Gerçi ne Allah Resülü, ne de Ebu Bekir ailesi, böyle bir iftiranın varlığından Aişe Validemize bir kelime de olsa bahsetti. Ancak basiret ve feraset sahibi Hz. Aişe, ortada bir sıkıntının varlığını hissetmişti. Allah Resülii'niin hareketlerindeki farklılığı anlamaya çalışıyordu. Zira hastaydı ama daha önceki hastalıklarında olduğu gibi Resülullah kendisine o kadar yakın durmuyordu.

Nihayet Aişe Validemiz izin alarak anne ve babasının yanına gidecek, yirmi gün boyunca burada tedavi görecekti. Hakkında koparılan fırtınaları da bir vesileyle bu sırada duymuştu.

Konuyu annesine açacaktı; meğer o da haberdardı olanlardan!

Gelişmelerden haberi vardı ama onun gibi birisinin benzeri iftiralara maruz kalabileceğini bilen bir kadındı ve kızını teselli etmeye çalıştı. Ancak iftiranın boyutu, teselli ile meselenin geçiştirilemeyeceği kadar büyüktü; gözüne uyku girmez olmuştu Aişe Validemizin!

Her ne kadar söylenilenlere inanmasa da, Efendiler Efendisi ıneseleyi ashabıyla istişare ederek onların da fikrini almak istiyor, böylelikle toplumun nabzını tutmayı arzu ediyordu. Her şeye rağmen çıkarılmak istenen fırtınalara ashab da inanmamış, iftira toplumda tutmamıştı.

Buna rağmen sıkıntılı günler yaşanıyor, herkesi tatmin edecek kesin hüküm için Allah'u Teala'mn vahyi bekleniyordu. Gözlerin Efendiler Efendisinde olduğu, kulakların O'nun Rabb'inden gelecek haberi beklediği birgün, Efendiler Efendisi yüzünde hüznün yerini alan tebessüm, müjdeli haberi vermek üzere Ebu Bekir ailesinin yanına gitti. Önce Aişe Validemize seslendi:

- Müjdeler olsun ey Aişe! Allah (celle celaluhü), senin temiz ve beri olduğunu bildiren bir ayet indirdi!

Bütün sıkıntılar geride kalmış ve Aişe Validemizin beraati bizzat Alemlerin Rabbi tarafından verilmişti! Nur suresinin bir kısım ayetleri gelmişti; çıktı dışarıya ve gelen ayetleri ashabıyla da paylaştı Allah Resfılii (sallallahu aleyhi ve sellem). Ayetler, bu iftirayı çıkaranların küçük bir grup olduğunu ortaya koyuyor ve aslında bu türlü olumsuzlukların da netice itibariyle hayırlara vesile olacağını anlatıyordu. Aynı zamanda ayetler, böyle bir durumla karşı karşıya kalınca mü'minIerin:

- Haşa, bu besbelli bir iftiradan başka bir şey değildir, demeleri gerektiğini söylüyor ve olumsuzluklar karşısında tavır belirlemek gerektiğini emrediuordu.r"

.Ayetler gelip de safları netleştirince ve aynı zamanda hangi gruba nasıl muamele yapılması gerektiğini bütün açıklığıyla ortaya koyunca Allah Resülii, münafıkların propagandasına kapılarak aynı şeyleri söyleyen ashabdan bazılarını cezalandırdı. Zira mü'min, elde geçerli bir delil ve olaya şahit olan insanların olmadığı yerde önüne konulan bu türlü tuzaklara kapılmamalı ve iffetli kimselere dil uzatmamalıydı. Zaten konuyla ilgili olarak gelen ayetlerde bu husus zikredilmiş, böyle yanlış bir rüzgüra kapılanların, yaptıklarının yanlarına kalmaması ve mutlaka cezalandırılmaları gerektiğini ifade etmişti. Resülullah da bu emri uyguluyordu. Aksi halde herkes, bir diğeri hakkında bir şeyler üretir ve toplum içindeki ahenk bozulurdu.

Fitnenin merkezinde bulunan ve durumu ahirete bırakılan Abdullah İbn Übeyy İbn Selül ise, bütün olup bitenlere rağmen aynı pişkinlikle yoluna devam ediyordu. Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern), fitneyi çıkaranları çok iyi bildiği halde o gün bunları cezalandırmamış, onlara .Adil-i Mutlak olana havale etmişti. Çünkü gelen ayette onlar için Allah (celle celaluhü), ahirette büyük bir azap hazırladığını anlatıyor, o işin Zatina bırakılması gerektiğini ifade ediyordu.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın