HANGİSİ BİZİM GERÇEĞİMİZ?
Derya ŞAHİN
Geçtiğimiz ay kanımızı donduran bir haberle sarsıldık. 20 yaşındaki Özgecan’ın katli hepimizi ayağa kaldırdı. Herkes kendi penceresinden tepkisini ortaya koydu, kendince olayın nedenleri üzerinde durdu. Kimileri kadın cinayetlerini hükümetin politikalarına bağladı, kimileri ataerkil düzen ve geleneklere, kimileri de dine... Şiddet deyince nedense ilk sorumlu tutulan gelenekler oluyor. Şiddeti “aile” kavramıyla birlikte dile getirmek de bu düşüncenin bilinçaltındaki izdüşümlerine işaret ediyor bir bakıma. Kadını erkeğe tabi kılan aile sisteminin şiddetin doğmasına imkan sağladığı vurgusunu taşıyor. Katilin şiddetle kirlenmiş bir aile ortamında yetiştiği gerçeği de bu düşünceyi körüklüyor. Babadan oğula sirayet etmiş bir canavarlık halinden bahsediyoruz çünkü. Fakat diğer taraftan Özgecan’ın babası da bir erkek ve kızını korkunç biçimde kaybetmiş bir baba olmasına rağmen toplumu sükunete çağıracak derecede de yüce gönüllü. Şimdi hangi erkekten, hangi aileden yola çıkarak genelleme yapmamız gerekiyor? İyi olan mı kötü olan mı aile yapımızı temsil eder?
Genellemeler bizi gerçeğe yaklaştırmaz, tam tersi aradığımız şeyin bütününe gölge düşürerek olayın özünden uzaklaşmamıza neden olur. Buradan yola çıkarak aileyi şiddetin kaynağıymış gibi sunan bakış açısına karşı olduğumuzu belirtmekle beraber ailede her şeyin güllük gülistanlık gitmediğini de biliyoruz. Fakat tüm bunlardan aileyi, geleneklerimizi sorumlu tutanlara gözlerini bir de medya gibi dış etkenlere, popüler unsurlara çevirmelerini tavsiye ediyoruz. Mart sayımızın kapak yazısında Gülcan Tezcan, medyanın oluşturduğu kadın algısını irdeledi; bu algının yaşanan şiddet ve taciz olaylarıyla ilintisini ele aldı. “Medya Kadının Masumiyetini ve Mahremiyetini Tüketti” başlıklı yazıda kadını metalaştıran yayınlara karşı bilinç oluşturulması gerektiği vurgusu var.
Meselenin aileyle ilgili kısmını ise Meral Yılmaz, anne baba tutumları köşesinde değerlendirdi. Şiddetin hakim olduğu evlerde çocukların bundan nasıl etkileneceklerini anlattı. “Saldırganlık Ailede Başlar” başlıklı yazısında Yılmaz, şiddete meylin anaokulu dönemine kadar aşılabileceğini belirterek anaokullarının bu anlamda önemine işaret ediyor.
Önümüzdeki ay görüşünceye dek Allah’a emanet olun. [
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
