Kendini Hesaba Çeken Emanetçi

KENDİNİ HESABA ÇEKEN EMANETÇİ
Hayata gözlerini kısmıştı artık. Yüzünde katmer katmer yaşamın izleri ölüm meleğinin habercisi gibiydi.

Bazen gözleri uzaklara dalıp gidiyor,kim bilir belki de çocuklarından birisinin kapısını çalıp:
-Anne, nasılsın? Demesini bekliyordu. Onları çok özlemişti. Seksen küsur yaşındaydı ama bu yaşına gelene kadar ne acılar çekmişti. Vücudunda bir çok hastalık olmasına ve kalbinin de kendisini zorlamasına rağmen hayata çok bağlıydı.Belki de ölüm çok yakınındaydı. Ölüm meleği Azrail`i nasıl karşılayacaktı. Bir telaş kaplamıştı içini. Bu can ruhunu nasıl teslim edecekti. Buna hazır mıydı? Düşünüyordu. Fakat tedirgin halleri ölüme hazır halde olmadığının bir göstergesi gibiydi. Sayılı nefesler tükendiğinde, Rabbim emanetini alacak, bu can bu tende durmayacaktı. Artık ölüm gerçeğini iyice kavramış, o büyük hesap günü gelmeden, emaneti sahibine teslim etmeden, kendi nefsini hesaba çekmeye başlamıştı:

Şöyle geriye dönüp baktığında yaşamında sorgulaması gereken çok şey vardı. Ebedi yolculuğuna azıksız çıkmak istemiyordu. Çünkü biliyordu, yola azıksız çıkan yolcuların, yolculukta yaşadıkları ızdırap ve meşakkat, kendi elleri ile kendilerine ettikleri bir zulüm olacaktı.

Tedirgin halleri devam etse de, son nefesini vermeden önce, bütün bir ömrünü hesaba çekme imkanı verdiği için Yaradan`a şükretmeyi unutmuyordu.

*Günde beş vakit okunan ezanları duyarak, namazlarını büyük bir hassasiyetle, miracı olduğunu bilerek eda edebilmiş miydi?
*Malının mülkünün çokluğuyla gururlanmadan, zenginlerin mallarında fakirlerin hakkı vardır düsturuna riayet edebilmiş miydi?
*Oruçlarını tutarken günahlardan sakınabilmiş miydi? Yoksa haramlarla, zanlarla ve gıybetle kuru bir açlıktan mı ibaret kalmıştı?
*Kabe-i Muazzama`ya gidip mübarek beldeleri görmüş, Haccını eda etmiş, fakat gönül Kâbe`lerini fethedebilmiş miydi?
*Mizanda tartılacak amelleri arasında sırf Allah rızası için yaptığı bir ameli var mıydı?
*Yüce Kelamı hakkı ile okuyup anlayabilmiş miydi? Ayrıca Cenab-ı Hakkın razı olduğu bir d uruş sergileyerek, Rabbi`nin istediği gibi yaşayabilmiş miydi?
*Hakka ve hukuka riayet ederek, Cenab-ı Hakkın razı olduğu bir hizmet yapabilmiş miydi?
*Rasulullah ( Sallallahu Aleyhi Vessellem)Efendimiz`in sünnetini gözeterek, yalnız O`nun sözünün geçtiği bir aile yuvası kurabilmiş miydi?
*Evladlarını, en güzel ilimleri öğrensinler diyerek, fedakarlıkla, ilim irfan yuvalarına gönderebilmiş miydi?
*Gümüş cennet kaseleri içinde Rabbine sunabileceği bir ameli var mıydı? Cenab-ı Hakkın “Ben kulumdan, kulum Ben`den razı” şeklindeki yüce hitabına mazhar olabilecek ne yapmıştı?

Tüm ömrünün hesabını tutarken, seksen küsur senelik hayatı, bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmişti. Ümit ve korku içinde sona yaklaşıyordu. Yatağının başında duran Kuran-ı Kerim’e ilişti yorgun ve bitkin gözleri. Her zamanki mutadı üzere, huzur-u kalp ile açtığı ayetleri okumaya başladı. Zariyat Suresi 50.ayeti kerime`yi okurken, şehadet getirdi ve hayata kısık gözleri bu dünyaya tamamen kapanıp, öbür âlemin güzelliklerine açıldı.

“VAKİT KAYBETMEDEN ALLAH`A KOŞUN!”(Zariyat 50) ayetinin sırrından nasip almıştı. Bir Allah dostu ne güzel ifade etmiştir “Bu ayetten nasip almış has kullar “gün bugündür” deyip, kendi kıyameti kopmadan evvel, ahiret tedariğini görenlerdir ki o dehşetli kıyamet gününde, böyleleri için ne bir üzüntü ne de bir korku vardır”
__________________

KİM OLURSAN OL BİR GÜN MEZAR TAŞINA İKİ SATIR OLURSUN..
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın