Lise çaglarinda bir delikanli varmis. Sürekli arkadaslariyla kavga yapip onlarin kalbini kirarmis. Babasi bu durumdan çok rahatsizdir. Ogluna;
   -"Bak oglum sen çok kavga yapiyorsun. Bu kapi senin arkadaslarinin kalbi ve sana hatani anlamak için her kavga yapisinda bu kapiya bir çivi çak. Bunu bir ay sürdür bakalim ne kadar geçimsiz oldugunu anlayacaksin" der.
      Oglu biraz gönülsüz bir tavirla "Tamam baba" der.
      Çocuk artik her kavga yapisinda, her kalp kirisinda o kapiya bir çivi çakar. Kapida artik bir sürü çivi olur. Çok geçmeden hatasinin farkina varir ve artik kavga yapmamaya, kalp kirmamaya karar verir. Bu durumu babasina açar. Babasi da ona söyle der;
    -"Aferin oglum. Ama simdi de geçmis hatalarini telafi etme zamani. Bu kalbini kirdigin arkadaslarinin  hepsinin gönlünü alacaksin" der. Ve ekler.
    - Ve seni affeden her arkadasin için de bu kapidan bir çivi sökeceksin.
       Çocuk kabul eder ve tek tek arkadaslarinin gönlünü almaya çalisir.
       Zamanla arkadaslarinin hepsinden özür diler ve gönüllerini alir. Her biri için de kapidan bir çivi söker. Artik kapida hiç çivi kalmamistir. Babasina der ki;
    -"Bak babacim senin bana dedigini yaptim. Her baristigim arkadasim için de bir çivi söktüm"
       Babasi da bunun üzerine der ki;
   - Afferin oglum sen arkadaslarinin gönüllerini aldin. Kapida hiç çivi kalmadi. Ama kapida halen o çivilerin izi var.  Arkadaslarinin kalbi de suan sana karsi böyle biliyor musun...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın

Kalp öyle bir yer ki kırılınca tamiri pek mümkün olmuyor belki affediyor ama hala o kırıkların acısını hissediyor izleri kalıyor demekki gitmiyor
Paylaşım için teşekkür ederim Yunusun şu beyti aklıma geldi
Eğer bir kalp kırdı isen
Bu kıldığın namaz değil ....
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın

Ağaç  rüzgarı affetse bile ,kırılmış bir  kere.


[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın