Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm,
korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm,
korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.
* * *
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, sevginin
güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.
* * *
İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
* * *
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...
* * *
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması
gerektiğine aydım.
* * *
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu
öğrendim.
* * *
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki
bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.
* * *
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla
öğrendim...
* * *
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
* * *
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...
* * *
Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni
aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim.
* * *
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini...
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar
önemli
olduğunu öğrendim.
* * *
Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek
olduğunu öğrendim.
* * *
Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet
kattığını öğrendim.
* * *
Her canlının ölümü tadacağını, ama sadece bazılarının
hayatı tadacağıni öğrendim.


can dündar
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın

Son cumle cok ilginc...Bide hep derizki,uc gunluk dunya iste,gelip gecer.
Oysa dunyadan haz almakta varmis...Eminimki ahiretini garantiliyenler dunyadan
haz alanlardir.
Bi Hadisi Serifinde Efendimiz sav buyuruyorki
´Ben dunyada iki seyi sevdim.
Biri kisin sogugunda soguk su ile abdest almak.
Digeride yazin uzun sicak gunlerde oruc tutmak.´

Yani zorla mucadele demek insana haz verebilir,mutlu edebilir.
Belki cok sacma bi benzetim olacak,ama,bu tipki spor sevadilisi insana benzer.
Kosu bantina her ciktiginda kalorilerle savasirsin.Daha cok daha gayret edersin.
Sinirlari zorlarsin.
Sinirlarimizi bi zorlayalim,eminimki kaybedecek biseyimiz olmaz.
Paylasim icin tesekkurler.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın

s.a.. ; hayattan öğrendiklerimiz..! düsünce ufkuna doğru yol aldim okurken..Neler öğrendik , bizde neleri kaldi , nereden geldik ve nereye gidiyoruz..Rabbim c.c. razi olsun güzel bir paylaşim olmuş.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın