Her baba mükemmel değildir elbet, her kızın ya da çocuğun olamayacağı gibi...
Ama kız büyümemiştir henüz ve bunun böyle olduğundan habersizdir.
İster ki baba sıkı sıkı sarılsın kızına,koklasın,öpsün,seni seviyorum desin.
Yıllar hep bunu beklemekle geçer,"merhaba,nasılsın baba"dan öteye geçmeyen konuşmalarla,içinin burkulmasıyla.
Birgün aynaya bakar ya da başkası tarafından baktırılır ve görür ki o da babasının kızıdır,sarılma özürlüdür,seni seviyorum deme yoksunudur."e napalım, babamın kızıyım"denilip geçiştirilir bu durum.
Zaman geçer kız büyür, evlenir.Artık yaşın ilerlemiş olmasından mıdır bilinmez, yavaş yavaş anlamaya, tanımaya çalışır babayı.
Farkeder ki sevgi dünyaya ilan edilmeye gerek olmadan da ilan edilebilen bişeydir.
Bazen bir tebessüm,bazen gözlerde sıcak bir bakış,Seni Seviyorumdan daha ötesini anlatır insana.
Siz bunları yeni yeni farketmeye,bu bulmacayı yeni yeni çözmeye başlamışsınızdır ki baba sizi terkeder gider.
Elinizde kalan değeri bilinmeden heba edilen yılların bıraktığı "pişmanlık" duygusudur sadece.....
RABBİM sevdiklerimizi kaybetmeden değerlerini anlamayı nasip etsin inşallah...amin
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
