Diyanet'ten anlamlı hutbe
Daha önce her Cuma Hutbesini "Acaba takvim yaprağının ardında yazmayan yeni bir bilgi edinebilir miyim? " sorusu ile dinleyip genellikle hayal kırıklığı ile camiden ayrılan cemaat artık Diyanetin hazırladığı hutbelerden ‘onlarca ders çıkardıklarını’ söyleyip hutbeyi hazırlayanlara teşekkür ediyor
Bu hafta sunulan Cuma Hutbesi, Cafer-i Tayyar’ın Neçaşi karşısında müşriklere karşı yaptığı İslam Dinine teslimiyetle bir bireyin ve toplumun hayatında nelerin değişeceğini gösteren edebi-ilmi cevabıyla bize sahabenin İslam anlayışını hatırlattı.
Cafer Radıyallahuanh Peygamberimizin amcası Ebu Talib’in oğlu idi. Habeşistan dönüşü Mute savaşında Peygamberimizin sırasıyla komutanlığı almasını öğütlediği üç sahabeden biri idi.
Sancağı düşürmemek için sırasıyla kolları kesilen ve feci bir şekilde şehit edilen mübarek bir insandı Cafer bin Ebu Talip.
Müşrikler, Neçaşi’ye sığınan Müslümanları istediğinde Cafer (ra) şu veciz konuşmayı yapmıştı: “Biz, Allah’tan başka kimsenin önünde secde etmeyiz. Ey hükümdar! Biz, cahiliye zihniyetine sahip bir kavimdik. Ağaçtan, taştan yapılmış putlara tapardık. Kendiliğinden ölmüş murdar hayvanları yerdik. Helal-haram nedir bilmezdik. Kız çocuklarımızı diri diri toprağa gömerdik. İnsanlık dışı bütün kötülükleri işlerdik. Akrabamızla ilgilenmezdik. Komşuluk hakkı diye bir hak tanımazdık. Kuvvetli olanlarımız, zayıf olanlarımızı ezerdi. Zenginlerimiz, fakirlerin sırtından geçinirdi. Hak ve hukuka riayet etmezdik.
Biz bu haldeyken Allah Teâlâ, bizim içimizden asil, doğru, emin, güvenilir, iffetli bildiğimiz birini Peygamber olarak gönderdi. O, bizi bir olan Allah’a imana davet etti. Yalnızca O’na ibadet etmeye çağırdı. Atalarımızdan miras kalan putlara tapmaktan bizleri kurtardı. Doğru söylemeyi öğretti. Emanete riayet etmeyi öğretti. Akrabayla iyi geçinmeyi öğretti. Komşuları gözetmeyi öğretti. Bütün kötülük ve günahları, kan dökmeyi haram kıldı. Yalancı şahitlik yapmaktan, yetim malına el uzatmaktan men etti. Namuslu kadınlara iftira atmayı yasakladı. Biz de onu doğruladık, “amenna ve saddekna” dedik. Allah’tan ona gelenlere tâbi olduk. Onun haram kıldıklarını haram, helal kıldıklarını helal kabul ettik. Sadece Allah’a ibadet ettik. O’na hiçbir şeyi ortak koşmadık.
Halkımız bu sebeple bize düşman oldu. Bize zulmettiler. Allah’ı bırakıp eskisi gibi putlara tapmamızı istediler. Dinimizi yaşayamaz olduk. Baskı ve zulümler dayanılmaz bir noktaya geldiğinden senin ülkene sığındık. Senin adaletine geldik. Seni başkalarına tercih ettik. Senin himaye ve komşuluğuna can attık. Ey Hükümdar! Biz senin yurdunda hiçbir kötülüğe maruz kalmayacağımızı umut ediyoruz.”
Şimdi bırakın bir Müslümanı, Müslümanlara liderlik yaptığını iddia eden “Kaç Müslüman lider esir düştüğünde bu konuşmayı yapabilir?”
“Müslümanlara liderliğe soyunanlar dahil tabana varıncaya kadar kaç Müslüman İslam’ı temsil kabiliyetindedir?”
“Kaç Müslüman bu kadar öz bir şekilde İslam dininin birey ve toplum hayatında meydana getireceği olumlu değişimleri bir çırpıda sıralayabilir?”
Cafer (ra) bulunduğun grubun bir sözcüsüdür. Diğerlerinin Cafer’e durumu ne ise şu an ki Müslümanların durumu da bize nispetle aynı denilebilir.
Ama şurası göz ardı edilmemelidir ki Cafer (ra)’in bu dediğini tüm muhacirler onaylıyor ve itiraz etmiyor.
Olayın bir başka yanı ise Cafer(ra)’ın yetiştiği Peygamber (as)’ın İslam eğitim ve öğretim şekli.
Önce tevhidi dile getiriyor. Ardından cahiliye yaşamı teferruatlandırılarak bilinçli bir şekilde neyi terkettiklerini sıralıyor.
O gün Cafer (ra)’ın cahiliye adeti deyip reddettiği–kızları diri diri gömmek ve murdar et yemek- dışında tüm özellikler maalesef bu gün Müslümanın hayatının bir parçası.
Ardından iman edilen Peygamberin özellikleri sıralanıyor. Tabi o özelliklere bezenmiş bir Müslüman var Neçaşi’nin huzurunda…
Sonra Peygamber (as) getirdiği vahiy ayrıntılı bir şekilde ama öz olarak bir bir sıralanıyor.
Son olarak karşıda net olarak kendilerine düşman olan grupla aralarındaki düşmanlığın nedenleri sayılıyor. Bizim şu an pek de önemsemediğimiz içli dışlı olduğumuz insanlar, o gün Müslümanlarla aralarında kesin ihtilafın olduğu tipler.
Kur’an’ı -kendilerine lider kabul ettikleri insanların- ölçüsüyle tanıyan ama liderlerini Kur’an’ın ölçüsüyle tanımayan günümüz Müslümanları ve Allah Resulü’nün yetiştirdiği Cafer (ra) farkı.
“Talebeye bak öğretmene pay biç” hesabı Cafer(ra)’a bak, Allah Resulü’nü anla…
Kaynak: Dinihaberler.com
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
