Sâbiîlik

1- Sâbiîlik

Literatür:

1- Şinasi Gündüz, Son Gnostikler. Sâbiîler İnanç Esasları ve İbadetleri, Ankara (1995).

2- Aynı yazar, “Kur'an'daki Sâbiîlerin Kimliği Üzerine Bir Tahlil ve Değerlendirme”, Türkiye 1. Dinler Tarihi Araştırmaları Sempozyumu, Samsun (1992).

3- Aynı yazar, The Knowledge of Life, Oxford (1994).

4- E.S. Drower, The Mandaeans of Iraq and İran, Oxford (1937).

5- K. Rudolph, Die Mandaer, (2 cilt) Göttingen (1960-1961).

6- Aynı yazar, Thegonie, Kosmogonie und Anthropogonie in den mandaischen Schriften, Göttingen (1965).

7- E.M. Yamauchi, Mandaic Incantation Texts, NewHaven (1967).

Günümüzde toplara nüfusları 20.000'i geçmeyen Sâbiîler, genellikle güney Irak'ta Fırat ile Dicle'nin birleştiği bataklık bölgelerdeki küçük yerleşim merkezlerinde yaşarlar. Ayrıca Basra ile Bağdat gibi büyük şehirlerde gümüş ve altın işlemeciliği yapan Sâbiîlere rastlamak mümkündür. Bundan başka İran'da Karun nehri boyunca yer alan yerleşim merkezlerinde de az sayıda Sâbiî yaşamaktadır.

Arap komşularınca Sâbiî (Subbi ya da Subbâ) diye adlandırılmalarına rağmen Sâbiîler, gerek kutsal kitaplarında gerekse kendi aralarında kendilerine bu ismi vermezler. Onlar kendilerini Mandenler (arifler, bilenler) ya da Nasuralar (kutsal öğretileri koruyup gözetenler) olarak adlandırırlar. Manden ismi, Sâbiîler arasında cemaatın bütün üyeleri için kullanılırken, Nasura İsmi daha ziyade rahipler ve cemaatin diğer ileri gelenleri İçin kullanılmaktadır. Ayrıca onlar, ataları için de Nasura ismini kullanırlar. Öte taraftan Sâbiîlerin dili olan Mandencenİn bir fiil kökünden türetilen ve “Vaftiz olan (gusül eden)” anlamına gelen “Sâbiî” terimi, Sâbiîlerin en göze çarpıcı ibadetlerinden birisi olan sık sık vaftiz olmaları dolayısıyla komşularınca onlara bir isim olarak verilmiştir.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın